Elfdorpentocht

De wekker ging om kwart voor 6 af. Deze vroege vogel kleedde zich aan, ontbeet in zijn eentje en fietste om half 7 naar IJshal De Vliet, waar we met een groep vrijwilligers het parcours uitzetten voor de Elfdorpentocht. IJsmeester Ruud Vermeulen had dit keurig voor ons op papier gezet.


IJsmeester Johan van der Weij zorgde voor een mooie sneeuwhoop om doorheen te moeten banjeren.

Als coördinator van het vakantieschaatsen moest ik de kwaliteit van de sneeuw natuurlijk testen.


Vele handen maken licht werk. Om half 9 was het parcours al nagenoeg klaar. Dat was een stuk sneller dan vorig jaar. Na de koffie en thee voor de ochtendglorenploeg kon ik een paar proefrondjes schaatsen, voordat we om kwart over 9 aan de loze ronde konden gaan beginnen.



Goed voorbeeld doet goed volgen, dus met een honderdtal kinderen in mijn kielzog hadden we de Elfdorpentocht over de helft van de ijshockeybaan en de funbaan volbracht en konden de kinderen hun blanco stempelkaart pakken.

Daarna konden de kinderen op jacht naar de felbegeerde 11 stempels.

Bij elke ronde moesten ze tweemaal klûnen.

Ronde na ronde namen de kinderen de hindernissen.


De bruggen, de tunnels en de chicanes.


Vooral bij de strategisch gelegen stempelpost was het een drukte van belang.


Zeker bij het uitreiken van de zwaar bevochten medaille.




Maar het meeste plezier werd toch beleefd bij de sneeuwberg, waar ook nog wel eens een lokale sneeuwbui werd waargenomen.




Er waren gevallen bekend van personen, die spontaan in hun tweede jeugd terecht gekomen waren.

Of is er inmiddels sprake van een derde jeugd?