Zonder boarding

Het was een vreemd gezicht, toen ik vanmorgen na een fietsrit van ruim 3 kilometer de Leidse IJshal binnenstapte. De Ton Menken IJsbaan, waar ik in november 1979 na mijn verhuizing naar Leiden in het winterseizoen iedere week kwam schaatsen, oogde wezenloos leeg.

De oorzaak hiervan was, dat ik deze ruimte na ruim 43 jaar voor het eerst zonder boarding zag.

De rest van de ochtend was ik bezig met wat hand en spandiensten bij het opruimen, maar vooral met het uitmesten van het archief van de ijsmeester.

Ik kon de schifting maken tussen oud papier en hetgeen ik mogelijk nog kan gebruiken voor het schrijven van het boek "Glibbers op glissen" over de geschiedenis van de Ton Menken IJsbaan en de Leidse IJshal.
Om half 1 verliet ik de lege ruimte met een rondje op de fiets door de IJshal zonder boarding. Het ijs lag er niet meer.

Dat lag buiten te smelten in het voorjaarszonnetje.