Droogtraining aan de Does

Het was een vraag, hoe mijn rechterbeen zich zou houden bij de eerste gezamenlijke droogtraining van de IJVL met de VIJL. 

's Ochtends had ik al 3 kilometer gelopen, toen ik Ada's oude fiets terugbracht naar de school, waar deze gestald staat. Welke impact zou dit hebben op de zich langzaam maar zeker herstellende blessure?
Langs de lege Leidse IJshal en de mooie Leidse binnenstad fietste ik naar de skeelerbaan van Leiderdorp. Daar zouden we onder leiding van Peter Daleman aan onze conditie gaan werken. We liepen met zijn negenen naar de Munnikenpolder, waar we het strandje opzochten.

Het inwerken was behoorlijk intensief. Het bovenlijf werd losgemaakt. Het feit, dat ik sinds 1987 aan de droogtraining meedoe en ik diverse voor mij nieuwe oefeningen voorgeschoteld kreeg, is wat dat aangaat veelzeggend.
We vervolgden de droogtraining aan de Does, waar ik heel wat keren op geschaatst heb, met wat loopoefeningen en trainingen op een bank. Enkele oefeningen sloeg ik over, daar ik de geblesseerde spier wilde ontzien.

Deze spier hield zich trouwens prima. Ik voelde wel wat, maar minder dan de afgelopen maand. Met deze "pijn" loop ik de marathon van Leiden wel uit. Zaak is om de conditie op te bouwen zonder ook maar ergens te forceren. 
Gisterenavond lukte dat heel goed. Aan het eind kwamen de intensievere oefeningen. Hier drukte ik de snor door schaatsstappen technisch zo goed mogelijk uit te voeren. In de avondschemering zat de eerste gezamenlijke droogtraining aan de Does erop. Volgende week maandag pakken we de draad weer op.