Valverde!

Het wereldkampioenschap wielrennen op de weg in de buurt van Innsbruck, waar tweemaal de Olympische Winterspelen waren gehouden, had vandaag een prachtige apotheose. 

In 1964 won Sjoukje Dijkstra goud bij het kunstschaatsen en beleefde Kees Verkerk zijn internationale doorbraak met zilver op de 1500 meter.

Na het afhaken van Denver kreeg Innsbruck de Winterspelen in 1976 nogmaals toegewezen. Het waren de spelen van Piet Kleine en Hans van Helden. Kleine won goud en zilver op de 10 en de 5 kilometer, terwijl Van Helden zelfs driemaal het podium mocht betreden. Telkenmale was het brons.

Over deze eigenzinnige schaatser, die geen blad voor zijn mond nam, verscheen een prachtig boek, dat ik iedereen van harte aan kan bevelen: "Hoe sterk is de eenzame schaatser" van Erik Dijkstra.

De derde medaillewinnaar was kunstschaatsster Dianne de Leeuw, die met zilver naar huis ging. 

Kennelijk ligt Innsbruck de Nederlandse sporters wel, want deze week won de Nederlandse wielerploeg drie regenboogtruien, en daarnaast nog drie zilveren en twee bronzen medailles.

Blikvangers daarbij waren de gouden medaille van Anna van der Breggen op de wegwedstrijd en het Eins, Zwei, Drei op de tijdrit van de vrouwen.

Bij de mannen was het duidelijk, dat de nieuwe wereldkampioen over goede klimmersbenen diende te beschikken. De slotklim had zelfs een stukje met een stijgingspercentage van 28%!

Neerlands Hoop was Tom Dumoulin, die ervoor moest zorgen, dat er eindelijk een opvolger van Joop Zoetemelk zou komen, die in 1985 de wereldtitel won als 38-jarige.

Welnu, Dumoulin zat in de kopgroep, naar hij moest zijn meerdere erkennen in Alejandro Valverde, die na zesmaal op het podium gestaan te hebben nu eindelijk de regenboogtrui aan mocht trekken: als 38-jarige!

Een mooi gebaar was, dat uittredend drievoudig wereldkampioen Peter Sagan de gouden medaille bij zijn opvolger om mocht hangen.

Twee renners met allebei een prachtige palmares. Wat dat aangaat heeft Sagan in Valverde een waardige opvolger gekregen!

Vorst aan de grond

Voor het eerst in dit najaar was er in onze omgeving vorst aan de grond.

Nu was er echter één plek, waar dat al een kleine week het geval was. In de Leidse IJshal aan de Vondellaan had ijsmeester Jan van Rijn de koelmachines aangezet teneinde een nieuwe ijsvloer te kunnen leggen in deze voormalige Ton Menken IJsbaan.

Na met mijn vrouw ontbeten te hebben, fietste ik om 9 uur naar de IJshal toe. Daar zou ik helpen met het spuiten van water op de ijsvloer van een halve centimeter, maar tot mijn verbazing had Jan een andere opdracht voor me. Ik kreeg een bijl in mijn hand gedrukt.

Daarmee moest ik de stalagmieten langs de boarding platslaan. Dus u hoeft niet bang te zijn, dat ik plotsklaps lid ben van "Hak een wak!"

Na dit hakwerk mocht ik in de hoeken gaan spuiten, terwijl Jan met de Zamboni de rest van de baan deed. Dat ging behoorlijk vlot. Dat kwam mede, doordat de verwarming in de hal kapot was en de temperatuur net onder het vriespunt lag. Doordat de luchtvochtigheid op 75% lag, vroor het water binnen de kortste keren aan. Binnen een uur was de hele ijsvloer voorzien van een nieuw laagje ijs.
Als het deze winter ook zo vlot mag gaan met het natuurijs....

Deze is voor Dick

De halve marathon van Katwijk stond al heel lang omcirkeld in mijn agenda. En ik wist ook, in welke kleding ik zou gaan lopen: in een hardloopshirt van mijn vorig jaar aan kanker oveleden trainingsmaat Dick van Beelen.

Maar zoals zo vaak in het leven loopt het net even anders, dan dat je plant. Door het afhaken van Alphen aan den Rijn voor het meebetalen aan de 333-meterbaan koos ik er toch maar voor om in het shirt van de Leidse IJshal te gaan lopen.

Na vanmorgen in de frisse ochtendlucht boodschappen gedaan te hebben bij "De Helianth" met mijn vrouw, fietste ik om 11 uur naar mijn werk in de snel warmer wordende herfstlucht.
Op de Cantineweg zag ik een wielrenner uit een groepje van 6 man onderuitgaan, doordat hij uit moest wijken voor een grote zwarte hond, die onverwachts uit de duinen kwam rennen.

Op de Hoofdbibliotheek stalde ik mijn fiets, at en dronk ik nog wat en wandelde vanaf de Schelpendam naar de Boulevard, waar om 12 uur het startschot zou klinken.

Het was heerlijk loopweer en, heel bijzonder, aan de kust was het vrijwel windstil. Gevoegd bij het laag water was een goede tijd op deze zware halve marathon mogelijk.

Daar de 10 kilometer dit jaar was losgekoppeld van de 15 en 21 kilometer, kon je vanaf de eerste meter al meteen in je eigen tempo gaan lopen. Ik ging vrij gedurfd weg op een tijd van 1.45. De start vanaf  de middenmoot van het peloton bood in ieder geval de mogelijkheid om naar voren te "sluipen".

Het ging erg lekker. Tot mijn verbazing kregen we bij het binnenlopen van het Panbos te horen, dat de koploper er al aankwam. Na nog geen 5 kilometer waren we al op 2 kilometer achterstand gezet.
Maar dat kwam niet zozeer door ons, maar omdat Jan Boerman met 1.11.06 een geweldig scherpe tijd neerzette.

Het rondje door het Panbos ging erg lekker op de verende bodem, maar bij het lopen door de duinen viel de warmte in de najaarszon op je. Toch was ik dik tevreden over de 52 minuten bruto. Dit hield in, dat ik met 51 minuten netto op een schema van 1.47 liep. Niet gek voor de zwaarste halve marathon van Katwijk.
Bij de drinkpost nam ik een energiegel en 2 bekers water en liep over de golvende schelpenpaden naar Wassenaarse slag. Hier constateerde ik een licht verval. Een tijd van 1.48 was echter nog heel goed mogelijk op het redelijk harde strand langs de vloedlijn.
Er stond een licht windje van zee, die enige verkoeling bood. Naar mijn zin werd ik iets te veel ingehaald, maar ik liep nog steeds lekker op souplesse.

Het kan aan mij liggen, maar ik zag op het strand nergens de borden met het aantal afgelegde kilometers.

Zodoende was het lastig om te bepalen, of je het tempo vast kon houden of niet. Pas bij de 20 kilometer hadden we weer wat houvast.

De conclusie was, dat het niet meer zou lukken om onder de 1.50 te duiken. Het verval in de tweede helft was net even te groot.

Uiteindelijk kwam ik met deskundig commentaat van speaker Teun de Reede met voorwaarts gerichte schaatssprongen over de finish in een brutotijd van 1.53.10. Netto zou het een tijd opleveren van 1.52.24, waarmee ik in het algemeen klassement 242e van de 521 gefinishte lopers zou worden.  Bij de 55+-mannen werd ik 31e van de 82 "Krasse knarren".
Ik was ondanks de betere omstandigheden slechts anderhalve minuut sneller dan vorig jaar. Ik had de race niet goed ingedeeld.
Dat had de organisatie ook niet gedaan bij de inkoop van de haringen. Eén van de leuke tradities van de halve marathon van Katwijk is, dat je na afloop een haring met uien kunt happen. Maar ja, dan moeten die niet op zijn, als de helft van de lopers op de 21,1 kilometer nog binnen moet komen....

Of om het als een echte Hollander te zeggen: "Ik heb er wel voor betaald!"
Na een minuut of 5 met Teun de Reede gepraat te hebben, die de microfoon niet mocht gebruiken tijdens de prijsuitreiking een meter of 50 verderop, wandelde ik terug naar de Schelpendam. Daar at en dronk nog wat, voordat ik via de volkstuin naar huis fietste.

Met 3 grote oranje pompenen in mijn fietstas reed ik op huis aan. Wat dat aangaat is de volkstuin net de halve marathon van Katwijk. Het is ieder jaar weer een verrassing, wat de oogst is!

Een lot uit de loterij

Afgelopen zaterdag was de trekking van de 333m-loterij van de Leidse IJshal. Ik had aardig wat loten gekocht en zowaar had ik een prijs gewonnen: een vrijkaartje.

Daar had ik wat aan. Ik neem ieder jaar een abonnement!
Nee, dan had 1 van mijn 8 zusters het beter voor elkaar. Zij had een clinic met Olympisch kampioen Mark Tuitert gewonnen. Probleem daarbij was, dat zij de 70 al gepasseerd is en al jaren niet meer geschaatst heeft. Zij gaat er kortom geen gebruik van maken.
Derhalve schonk zij mij die prijs. Voor mij dus een lot uit de loterij.

Probleem hierbij is het reglement van de loterij, waarin staat, dat de prijs niet overdraagbaar is. Maar wellicht dat er in mijn geval vanwege mijn inzet voor de IJshal een mouw aan gepast kan worden....

Droogtraining in Alphen

Het was een heerlijke nazomerdag vandaag. In dubbel opzicht, want het gebit was bij de controle door de tandarts in orde bevonden. Ik mag het nog een half jaar inhouden.

 In de wachtkamer las ik in het sportblad "Helden". Ik kende het niet, maar het is een erg leuk tijdschrift, dat ik van harte kan aanbevelen.

Na 's middags in Valkenburg gewerkt te hebben, fietste ik vanavond naar Alphen aan den Rijn, waar vanavond een droogtraining was georganiseerd door de ijsclubs uit die gemeente . Deze training vond plaats bij het stadhuis als protest tegen het besluit van het college van Burgemeester en Wethouders om geen 7 ton te betalen voor de aanleg van een 333-meterbaan.

Nu klinkt 7 ton al een groot bedrag, maar het is maar € 7,- per inwoner. Bij een ijsbaan is het iets anders dan bij een huis, waar je later nog een uitbouw aan kan maken. Dat is bij een kunstijsbaan onmogelijk. Er is slechts een moment, dat je voor een langere baan kunt kiezen en dat is bij de aanleg. De volgende kans komt pas over 40 jaar langs!

Het was een prachtig gezicht om ruim 100 kinderen en jongeren een droogtraining af te zien werken onder het toeziend oog van ruim 100 volwassenen. Het is alleen triest, dat dit nodig is om politici op andere gedachten te brengen.

In ieder geval trainde de jeugd van Alphen aan den Rijn, Koudekerk aan den Rijn, Hazerswoude, Boskoop en Zwammerdam vol overgave op deze nazomeravond.

Ook de selectie van het district Sassenheim van de KNSB ging er vol gas tegenaan.

Zelf deed ik met statische oefeningen als de schaatsstappen en statisch zitten mee. Zaterdag staat immers de halve marathon van Katwijk op het programma.

In ieder geval mogen we hopen, dat net als destijds de Leidse politici, nu ook de Alphense politici zijn wakker geschud.Hoe dan ook gaan we volgende week op herhaling, want de 7 ton van Alphen is cruciaal. Het is nu erop of eronder.

Kom ook. Hoe meer schaatsers, hoe meer kans, dat het gaat lukken!

Koopkrachtplaatjes

Op de derde dinsdag in september presenteerde het derde kabinet Rutte zijn feestbegroting.

Iedereen zou er op vooruit gaan. Althans, als je de koopkrachtplaatjes mocht geloven.

Ik geloof er niet in. Daarvoor loop ik al te lang rond in ons land, waar het in het algemeen goed vertoeven is. Er bestaat een gevleugelde uitdrukking rond statistieken: er zijn leugens, grote leugens en er zijn statistieken.

Welnu, koopkrachtplaatjes doen wat dat aangaat niet zo veel voor statistieken onder. De gemiddelde cijfers komen namelijk nooit uit! Het is gewoon een vorm van optisch bedrog.

Zo willen de regeringspartijen hun kiezers graag op het verkeerde been zetten. Want op de vierde dinsdag in september werd duidelijk, dat één kiezersgroep sowieso naar de koopkrachtstijging kan fluiten: de scheefwoners.

Voor de verkiezingen wordt de middenklasse gepaaid met prachtige beloften, daarna mogen zij het gelag betalen.

Er wordt gedaan, alsof er nog heel veel rijken in sociale huurwoningen wonen. Ik ga niet beweren, dat er geen enkele rijke stinkerd nog in een sociale huurwoning huist, maar verreweg de meeste "scheefwoners" zijn gewoon mensen uit de middenklasse.

Zeg maar "de gewone hardwerkende Nederlander", die vorige week bij de algemene beschouwingen in de Tweede Kamer veel lof kreeg toegezwaaid.
Deze zelfde hardwerkende Nederlander zag de huur de afgelopen 5 jaar met gemiddeld 5% per jaar stijgen. In de kabinetsplannen zou dit zelfs tientallen procenten kunnen worden! In de koopkrachtplaatjes zie je dit niet terug.

De aanpak van de scheefwoners zou nodig zijn voor de doorstroming. Er zijn te weinig sociale huurwoningen. Maar regering, wie hebben er tijdens de crisis fors bezuinigd op de woningbouwprojecten? Vele duizenden bouwvakkers werden ontslagen, ik weet niet hoeveel bouwbedrijven gingen wel niet failliet, terwijl de wachtlijsten voor een woning jaar op jaar langer werden.
In de Randstad moet je voor een koopwoning minimaal 3 ton neertellen. Daar veel scheefwoners al jaren in hun sociale huurwoning wonen, zijn velen de 50 al ruim gepasseerd. Bij welke bank denk je, dat zij een hypotheek kunnen krijgen?

Kortom, dit plan om de "scheefwoners" aan te pakken is gewoon boerenbedrog. Net als de koopkrachtplaatjes!

Valkenburg

Eenieder van mijn generatie kent de schoolplaat van de Romeinen in Valkenburg nog wel.

Praetorium Agrippinae was destijds een belangrijke nederzetting aan de Limes, de grens van het Romijnse Rijk.

Er zijn in de loop der jaren heel wat archeologische opgravingen geweest. De grond gaf haar eeuwenlange geheimen geleidelijk bloot.

Het afgelopen halfjaar werd er weer volop gespit en gegraven in de grond, waar tot vorig jaar kassen stonden, die voor de verbreding van de Tjalmaweg moesten wijken. Op weg naar of van mijn werk in Katwijk aan Zee of Valkenburg fietste ik er op 2 of 3 dagen in de week langs. Ik was benieuwd, of de archeologen, net als de vorige keren, wat zouden vinden.
Welnu, op de sites van zowel het Leidsch Dagblad als van de NOS werd vandaag uitgebreid verteld over het resultaat tot nu toe.

Doordat Asterix en Obelix nooit in deze contreien geweest zijn, is alles redelijk ongeschonden naar boven gehaald.

Zodoende krijgt de Limes-route voor zowel fietsers als wandelaars er een nieuwe impuls door.

In de Limes zit voorlopig nog wel muziek.