Topsport begint waar gezondheid eindigt

Een gevleugeld gezegde luidt: "Topsport begint waar gezondheid eindigt." Meestal gaat hier de zin: "Sporten is gezond" aan vooraf.

Deze stelling werd vanaf de jaren '90 volop bewezen, toen zo ongeveer het ganse wielerpeloton bij de profs aan de epo zat, een geneesmiddel voor nierpatiënten.

Een paar jaar geleden dook ineens het middel meldonium op in met name de Russische sportwereld. Een flink deel van de Russische schaatstop bleek ineens hartpatiënt te zijn.

Nog vers in het geheugen liggen de pufjes, waarmee de zwaar astmatische Chris Froome binnen 12 maanden zowel de Tour de France, de Vuelta a España als de Giro d'Italia op zijn naam wist te schrijven. Naar verluidt rijden er heel wat astmapatiënten rond in het profpeloton, die met een doktersattest salburamol mogen gebruiken..

En als klap op de vuurpijl konden we gisteren lezen, dat Nederlandse topsporters behoorlijk vaak schildklierpatiënt zijn getuige het opvallend hoge gebruik van thyrax. Olympisch chef-arts Cees-Rein van den Hoogenband kwam hiermee naar buiten.

Vooropgesteld: Levothyroxine is een schildklierhormoon en thyrax staat nog niet op de dopinglijst. Doch het hoge gebruik van niet noodzakelijke medicatie noopte de KNSB om een brief de deur uit te laten gaanmet een aanscherping van de dopingregels. Dat doen ze niet voor niets.

Ireen Wüst, die zo ongeveer alles gewonnen heeft wat er te winnen valt, zag zich genoodzaakt om haar medisch dossier te openen. Ze gebruikt thyrax sinds oktober 2014 als gevolg van een geconstateerde schildklierafwijking. Het is bijzonder vervelend, als er rondom je geoorloofde medicijngebruik dan een geur van dopinggebruik komt te hangen.

Ik kan het weten, want anderhalf jaar na mijn gedeelde winst op de 1000 rondjes van Leiden, een schaatstocht over 200 kilometer, werd bij mij een veel te hoge bloeddruk geconstateerd. Een van de drie geneesmiddelen, die ik de rest van mijn leven zal moeten blijven slikken, is hydrochloorthiazide.

En deze plaspil blijkt op de dopinglijst te staan. Waar Wüst zich gedwongen ziet om zichzelf te verdedigen, kan ik er, ironisch genoeg, om lachen. Op mijn niveau is het geen bittere pil!

Maar ja, ik doe dan ook niet echt aan topsport.....