Geen Polderloop

De Polderloop zou een heuse thuiswedstrijd zijn. De start was bij het winkelcentrum "De Stevensbloem". Ik kon er hardlopend naar toe.

Dat deed ik dan ook. Om half 12 trok ik mijn sportschoenen aan en de deur achter me dicht en door het park liep ik naar de start toe om me in te kunnen schrijven.
Bij het buurthuis aangekomen zag ik een drietal mannen onder het afdak schuilen voor de regen.
"Waar kan ik me inschrijven?", vroeg ik.
"Dat kan niet", kreeg ik te horen: "De Polderloop is afgelast."
"Waarom?", vroeg ik.
"Vanwege de veiligheid", kreeg ik als antwoord: "Gezien de weersomstandigheden."
"Het regent een beetje. Wordt een loop afgelast omdat het gewoon regent?"

Oog hebben voor veiligheid is goed, maar we worden langzamerhand steeds meer een samenleving van watjes.
Hoe dan ook zat ik met een streep door de rekening. Ik had gehoopt op een 10 kilometer in wedstrijdverband te lopen. Dan loop je namelijk altijd harder dan dat je in je eentje loopt.
Dat zat er dus niet in, maar je kunt ook een wat langere afstand lopen om conditioneel hetzelfde effect te bereiken.

Met mijn hardloopshirt van Schaatshal Leiden aan liep ik via de Korte Vliet naar zwembad "De Vliet", waar over een paar jaar de nieuwe kunstijsbaan van Leiden zal verrijzen.

Ondanks dat ik met een 333m.nl-pet opliep, is het nog steeds twijfelachtig of het een 333-meterbaan gaat worden of door het afhaken van Alphen aan den Rijn een 250-meterbaan. We gaan het zien.
Acher het zwembad en de voetbalvelden langs liep ik langs de Vliet terug naar de Korte Vliet, waar ik over de brug naar "Allemansgeest" en vandaar naar de hockeyvelden en de voetbalvelden van Voorschoten '97.
Het regende nog steeds en de combinatie van regen, kouder weer en hydrochloorthiazide bleek uiterst effectief. Binnen het uur moest ik voor de tweede keer een boom opzoeken.

Langs het spoor en de rand van de Stevenshof en de polder liep ik op huis aan. Ik had een kilometer of 13 in de regen gelopen, maar het was geen Polderloop.