Op je tellen passen

Gisteren hadden we met vrienden afgesproken in IJmuiden. Sommigen hadden we een half jaar geleden voor het laatst gezien. Het werd dus hoog tijd. Ada en ik fietsten naar Leiden Centraal, waar we de trein naar Haarlem namen en daar overstapten op de stoptrein naar Driehuis. 
We hadden gezien, dat er 7 OV-fietsen zouden moeten staan, maar er stonden er wel 8. Dat had een waarschuwing moeten zijn! Argeloos pakten we de eerste fietsen, stelden de zadels in op onze beenlengte en wij trapten richting IJmuiden. Nu we het over trappen hebben, we kwamen langs de voetbalvelden van RKVV Velsen en Waterloo, waar ik in een grijs verleden met de lagere elftallen van DIOS tegen gevoetbald heb.

Ook passeerden we het stadion van Eredivisieclub Telstar op Sportpark Schoonenberg. Daar heb ik nooit tegen gespeeld. Daar was ik gewoon niet goed genoeg voor.
Bij Lotte aangekomen druppelde de gasten langzamerhand binnen. We konden bijpraten over elkaars lief en leed en dat is in een half jaar behoorlijk wat.

Na wat gegeten en gedronken te hebben maakten we om half 7 aanstalten om naar een naar een restaurant aan de haven van IJmuiden te gaan. Ada en ik zouden er naartoe fietsen, maar het slot van Ada's OV-fiets kregen we niet open. Kennelijk was deze bij station Driehuis niet goed afgesloten door de vorige gebruiker. Wij stapten derhalve in één van de 2 auto's om met zijn achten aan een ovale tafel een hoofdgerecht en een nagerecht te bestellen. De meesten namen vis.

Het eten was goed en we genoten van de gezelligheid.


De verrassing kwam bij het betalen. De rekening was maar liefst € 600,-. Dat klopte niet. Er stond een drietal driegangenmenu's op, en deze hadden we niet genomen. Achter ons was eveneens een tafel voor 8 personen. Een niet oplettende ober had de bestelling op verkeerde rekening gezet. 
Bas en ik kwamen meteen op de gevleugelde uitdrukking, die bedrijfsleider Cock Gaus bij het Midwinterfestival in Nieuw-Vennep deed bij het dubbel tellen van de krukken: "Tel ik dubbel?"
En het mooiste was: hij kwam op een oneven aantal uit!
Het kostte enige tijd om tot de juiste nota te komen. Deze was ongeveer gehalveerd.

Bij het huis van Lotte aangekomen, probeerden we het slot van de OV-fiets open te krijgen, maar dat lukte niet. Ada werd door Rob en Margriet bij station Driehuis afgezet, ik fietste er naar toe. We kwamen ongeveer tegelijkertijd aan.
Ada hing daarna ruim een half uur aan de lijn, voordat ze verbinding had en uit kon leggen, waar de OV-fiets opgehaald kon worden door het bedrijf.

Gisteren was duidelijk een dag om op je tellen te passen.

Sinterklaasloop

Normaal gesproken gaat de Renpiet naar het Panbos toe
voor de Sinterklaasloop, maar dit jaar vroeg hij zich af hoe
hij dan op tijd bij een afspraak met vrienden zou kunnen zijn?
Heel simpel, dan maak je de loopafstand toch gewoon klein.

Derhalve werd er niet naar de duinen toe gereden
en ook de drukke winkelstraten werden vermeden.

Zo liep Piet van huis uit een rondje van 5 kilometer,
dat paste hem dit keer qua tijd een heel stuk beter.
En zo liep de Renpiet gisteren met veel plezier
vanuit de Stevenshof naar het Morskwartier.

In de Schenksloot zag hij futen duiken en weer drijven,
maar helaas had hij niet genoeg tijd om daar de blijven.

Ook de meerkoet en de waterhoen zwommen in het water,
maar tijd voor deze watervogels nemen, dat komt wel later.

De planten kregen minder aandacht van de sportende Piet
tot het moment, dat hij onverwachts een boterbloem ziet.

Eind november, Piet vindt dat toch wel raar,
het is al bijna de laatste maand van het jaar.
Maar Piet was tevreden met deze voor hem korte loop,
want de komende week wacht hem nog een hele hoop
werk, wat gedaan moet worden voor Sint-Nicolaas,
want hij is voor alles een bovenstebeste Pieterbaas!

De Rijmpiet

Het trainingskamp van de Schaatspiet

Het is voor iedere goede knecht van Sinterklaas zonneklaar
wanneer zij in vorm moeten zijn in welk deel van het jaar.
Begin december, dan moet alles in een paar dagen gebeuren,
ben je dan niet goed getraind, dan zul je die fout lang betreuren.
De spieren worden dan onwillig met wat pijntjes hier en daar:
kortom, je belooft jezelf beterschap voor het komende jaar.
De Schaatspiet had jaren geleden zijn lesje wel geleerd,
want bij een Elfstedentocht ging het behoorlijk verkeerd.
Piet trok naar de bergen voor ruim veertien dagen,
bij topsporters noemen ze zoiets een hoogtestage.

Daar ging hij klimmen en dalen bij het lopen elke dag
zodat je zijn conditie langzaam maar zeker groeien zag.
Daarbij keek de hardloper ook nog in het rond
of hij iets bijzonders tijdens zijn duurloop vond.

Fietsen deed de Schaatspiet daar niet bijster veel dit seizoen,
de mountainbike gebruikte hij bij het boodschappen doen.
En dit deel wil zijn trainer hierbij behandelen:
hij ging ook iedere dag nog eens bergwandelen.

Daarnaast moest hij dagelijks klimmen op het dak,
maar ja, dat doet elke Piet immers met speels gemak.
En zo kwam de Schaatspiet deze week in ons Leiden aan,
waar hij zo snel mogelijk naar IJshal De Vliet is gegaan.
Van fietsen op vlakke wegen wordt je niet zo snel moe,
dus hij reed er in de schemering in zijn eentje naar toe.



En om te voorkomen, dat hij hier een modderfiguur zou slaan,
reed de Schaatspiet voor de les 60 rondjes op de 250-meterbaan.

Toen de kinderen er waren, kwamen er nog eens 40 bij:
niet alleen de kinderen, maar ook deze Piet was blij.

De tweede helft van de les werden er spelletjes gespeeld
waarna de Cadeaupiet chocoladeletters heeft uitgedeeld.
Het trainingskamp van de Schaatspiet was goed verlopen
vanwege het dagelijks bergwandelen en het hardlopen
en de overstap op de smalle ijzers is ook goed gegaan
op de net gedweilde en spiegelgladde 250-meterbaan.

Wie komt er alle jaren?

De eerste zin paste wel bij deze week. Na onze aankomst dinsdagavond na een familiebezoek in Spanje pakte ik gisteren de draag weer op met het geven van schaatsles in IJshal De Vliet. Vandaag volgde de gebruikelijke dubbelslag op donderdag.
Vanmorgen schaatste ik na een afwezigheid van ruim 3 weken voor het eerst weer de gebruikelijke piramide van 100 rondjes met de "Krasse knarren". Ik was in topvorm, toen ik naar Asturias vertrok en daar heb ik met iedere hardlopen in de heuvels aardig aan de conditie gewerkt.

Maar conditie en schaatsconditie zijn 2 verschillende dingen. Vandaag was de proef op de som. Deze begon perfect, toe ik tegelijk met "Krasse knar" Siem van der Geest de ijshal betrad. Hij rijdt zijn rondjes onder de naam "Don Simon". En laat ik die appelsap nou wel eens gedronken hebben....

Het schaatsen ging ook goed, getuige een tweetal rondjes van 34,1. Dat er net geen 33-ers in zaten, zie ik niet als een probleem. En de meeste "Krasse knarren" ook niet....




Na bijgekletst te hebben in de kantine, reed ik in ronduit herfstig weer naar huis toe, waar ik me douchte, mijn baard en snor bijschoor en mijn nagels knipte.

Ik lunchte om 2 uur met Ada, die naar haar moeder was geweest. Daarna maakte ik mij klaar om voor de tweede maal naar IJshal De Vliet. Ditmaal om de kinderen van de IJVL schaatsles te geven. Ja, en in deze tijd van het jaar krijgen we meestal bezoek van een der Pieten. De les was dan ook opgedeeld in twee delen. De eerste helft deden we technische oefeningen, het tweede gedeelte deden we spelletjes met de hele groep. De traditionele marathon over 6 rondjes met een steeds hoger tempo, rondjes rechtsom rijden en tenslotte tikkertje over de hele 250-meterbaan met 6 tikkers. Deze hadden een oranje nop en als ze iemand getikt hadden, gaven ze de nop aan dit kind, dat de nieuwe tikker werd. Deze trainer was in zijn nopjes. 
En als afsluiting: wie komt er alle jaren trouw een chocoladeletter brengen? Inderdaad, een schaatsende Piet!

IJsvogel

Als je 3 weken van huis bent, dan weet je één ding zeker: de voedselvoorraad moet worden aangevuld. Deze taak nam ik op me. Zodoende fietste ik na het ontbijt om 9 uur naar de Leidse binnenstad om op de Boerenmarkt en bij "De Helianth" de nodige inkopen te doen. Op weg ernaar toe reed ik een stuk op met "Krasse knar" Ruud Hoogeboom. Op de terugweg zag ik in het Morskwartier een ijsvogel boven het oppervlak van een sloot scheren.

Deze liet zich echter niet zo makkelijk fotograferen. Vanmiddag zou ik na 3 weken niet geschaatst te hebben, eindelijk weer eens gaan schaatsen in IJshal De Vliet. Zo kon ik daar voor ijsvogel gaan spelen.

Ik was van de tweede plaats in die tijd afgezakt naar de 29e plaats op de Vinksite.

Vanmiddag had ik een kinderpartijtje en na een tijdje voor mezelf schaatsen een reguliere schaatsles met een tiental kinderen uit Oegstgeest. Op een speelse wijze kwam ik zodoende op 73 rondjes uit, waarmee ik nu met 506 omlopen op de 20e plaats terecht gekomen ben. Een ijsvogel in zijn element.

Terugreis

Het had gisterennacht in Irun geonweerd. Daar had ik weinig van meegekregen. Ada wel, want zij had een tijdje wakker gelegen. Om 7 uur gingen we uit bed en keken naar het uitzicht van de lichtjes op de uitlopers van de Pyreneeën.

We stapten onder de douche en na alle tassen ingeruimd te hebben, gingen we naar beneden voor een croissantje en een café con leche of colacao. We haalden onze spullen op in kamer 301 en verlieten Hotel "Aitana" om een meter of 400 verderop Spanje te verlaten en in de regen Frankrijk binnen te wandelen.
Bij de boulangerie in Hendaye haalden we een integral en een noten-vijgenbrood voor de terugreis. We moesten voor het eerst een naamkaartje en een telefoonnummer om al onze bagage doen, voordat we in de TGV van 9.34 naar Paris Montparnasse konden stappen.

We lazen verder in "Reizen zonder John" van Geert Mak en "Alles goed en wel" van Mirjam Oldenhave tot we aankwamen in Parijs.

Onderweg wisselden droge periodes en regen elkaar in rap tempo af.









De weg naar de metro wisten we blindelings te vinden. In een ruim deel van de ondergrondse ruimte speelde een klein kwintet het "Ave Maria", waarbij een zanger het vocale deel inzette, toen wij met onze bagage passeerden.

In Gare du Nord vonden we een plekje met 2 zitplaatsen bij "Pret". Derhalve kwam Ada even later aanzetten met een pretpakket,

We hadden nog tijd om buiten het station te wandelen en even de sfeer van Parijs te proeven.


Het was buiten verrassend fris.

We zorgden ervoor, dat we op tijd weer binnen waren, maar de trein uit Amsterdam was dat niet. Deze arriveerde met 50 minuten vertraging, waardoor wij ook te laar vertrokken. Een gevolg van de treinstaking in België, waardoor ook deze trein een vertraging opliep. Zodoende wamen we ruim een uur later dan gepland in Rotterdam aan. Geheel in stijl liepen de intercity van 20.24 naar Leiden en de aansluitende sprinter naar De Vink ook vertraging op.