IJsaangroei

Dat was even een tegenvaller, toen ik vanochtend naar mijn werk fietste. De sloot achter onze tuin had een vliesje ijs, dus dat zag er goed uit. Dat werd heel anders op het moment, dat ik er daadwerkelijk langs fietste. Vlak voorbij onze tuin lag nog gewoon open water.
Het grootste deel van de weg, die ik fietste, gaf eenzelfde beeld: vrijwel overal lagen de sloten nog open. Alleen op luwe plekken ontstond een vliesje. En dat, terwijl het 5 graden vroor.
Vervolgens ontving ik van Wil Verbeij een opbeurend mailtje:
Dag Bert,
Volgens mij ben je hier en daar wat mensen vergeten te informeren over je voornemen om donderdag op de Vogelplas te gaan schaatsen? Nl. de eendjes, en al de anderen de invloed heben op de ijsvorming aan de Vogelplas!!
Vanmorgen zwommen de eendjes nog vrolijk rond, was er nog geen sprake van enige ijsvorming.
Tijd voor aktie dus als je as donderdag daar wil schaatsen.

De ijspluim vertelt een heel ander verhaal. Het heeft inderdaad de hele dag gevroren en op veel in de richting oost-west gelegen sloten ligt nu ijs. De noord-zuid gerichte sloten liggen door de stroming nog bijna helemaal open.

Al met al wordt het kantje boord, of we donderdag al naar de Vogelplas kunnen. Twee nachten met strenge vorst, en het moet lukken. En anders wordt het vrijdag. 't Is net oars!

Donderdag

De vraag van gisteren is snel te beantwoorden.

Het wordt donderdag, voor we in deze omgeving op natuurijs kunnen schaatsen. Het heeft afgelopen nacht nauwelijks gevroren. Slechts hier en daar is een flinterdun vliesje ijs op luwe sloten ontstaan.

De hier boven staande pluim laat duidelijk zien, dat we de komende dagen met steeds kouder weer te maken krijgen. Als we met onbewolkte nachten te maken krijgen, kan de afkoeling zeer snel gaan.
Het is dan ook niet verbazingwekkend, dat ze in Fryslân al begonnen zijn met de voorbereiding van de Elfstedentocht.

Woensdag of donderdag?

Het is een ongekende weelde. Kunnen we woensdag de Vogelplas op, of wordt het toch donderdag?

Deze prangende vraag houdt mij dit weekeinde bezig. De afgelopen 15 jaar waren er heel wat winters, dat het de vraag was, of we überhaupt op natuurijs zouden kunnen schaatsen en tot half januari leek het erop, dat daar dit jaar ook sprake van kon zijn.
Het korte winterprikje half januari leverde niet eens een Hellmann-punt op, zodat winter 2011-2012 in het nabij Leiden gelegen officiële KNMI-meetpunt nog steeds op 0,0 staat. Zo laat in januari is dit nog nooit voorgekomen.

Maar zoals na de extreem droge november een extreem natte december en eerste helft van januari volgden, 6 weken, die precies op 1 december begonnen, zo duiken we op 1 februari écht de winterkou in.
Vandaag was het al te merken. Ik ben op de fiets naar mijn oudste broer Kees geweest, die in Noordwijkerhout zijn 74e verjaardag vierde. Het was onder een halfbewolkte hemel heel wat frisser dan gisteren in Biddinghuizen. Op de terugweg zag ik op de wat dieper gelegen slootjes tussen Voorhout en Oegstgeest de eerste vliesjes ijs liggen op luwe plekjes.
Het begin van een mooie ijsperiode, die naar het zich nu laat aanzien, minstens tot halverwege volgende week gaat duren.
We gaan ervan genieten. Hoe lang het gaat duren, weten we nu nog niet. En wat betreft onze eerste schreden op natuurijs sinds december 2010 op de Gouwzee, resteert ons nu slechts een vraag: wordt de eerste keer natuurijs woensdag?

Of toch donderdag?

Uitverkocht

Gisterenavond at ik voor het eerst in een maand weer samen met Ada. Siebe was met Swabo op trainingskamp, terwijl Ana met Ike naar het Rotterdams filmfestival was. We hadden een beetje haast, want we moesten naar Amsterdam, waar in de Noorderkerk het VU-koor en -orkest op zouden treden.

We gingen op de bonnefooi om te luisteren naar onze jongste dochter, maar zo ver zou het niet komen. Een bordje "Uitverkocht" op de deur van de Noorderkerk maakte ons duidelijk, dat we tevergeefs naar Mokum waren afgereisd. Het soebatten aan de deur wilde niet helpen. De acht mensen in de hal, die er niet in mochten, hadden volgens mij zo in de kerk gekund. Maar goed, de deurwachters waren onverbiddelijk.
Normaal gesproken zou ik hier flink van balen, maar ik was in een prima stemming door de gezellige dag op Flevonice en het vooruitzicht van natuurijs.
Bovendien hadden we in de treinreis naar Amsterdam een wel heel bijzondere gast uit Gods kosthuis in onze coupé. De trein naar Schiphol reed niet wegens geplande werkzaamheden. Een oudere man met een stoppelbaard, die je op het eerste oog inschatte als een dakloze, kwam de coupé binnengestapt, samen met zijn vrouw. Ze konden niet naast elkaar zitten, dus namen ze op 2 stoelen achter elkaar plaats.
De man kwam naast een vrouw te zitten in de leeftijdscategorie van onze oudste dochter en hij stak meteen van wal.
Hij ontpopte zich, met een penetrante geur om zich heen, als een personage, die rechtstreeks uit een aflevering van Koot en Bie was gestapt.
Ze waren uit Zwolle naar Middelburg gereisd om een miniatuurbootje te kopen.

Hij had een verzameling bootjes. Zelf had hij ooit gevaren, hij had een antiquariaat gehad, die failliet was gegaan. Zijn hele bijzondere levensverhaal vertelde hij op de treinreis van Leiden naar Amsterdam aan die wildvreemde vrouw, maar op zo'n volume, dat wij er ook volop van mee konden genieten. Alle lief en leed kregen wij zo te horen.
En het bootje, dat hij gekocht had: dat zat gewoon, in kranten ingepakt, in een simpel plastic vuilniszak....
De brave borst moest met zijn vrouw nog terug naar Zwolle.
En laten Koot en Bie aan deze mooie stad van de Blauwvingers nu ooit een muzikale ode gebracht hebben.

Overbodig om te zeggen, dat we schaterend van het lachen door de feeëriek verlichte grachtengordel naar de Noorderkerk wandelden. We hadden dan wel geen noot muziek gehoord, maar we hadden wel een cabaretvoorstelling bijgewoond!

Flevonice

Siebe had een trainingsweekeinde met de Swaboploeg in Wageningen en hij moest er vroeg uit. Zodoende zat ik om half 8 met mijn zoon te ontbijten, waarna ik nog even snel naar de bakker ging om brood te halen voor het weekend. Om kwart voor 9 zou ik opgepikt worden door Andrea Landman en mijn mentale coach Paul Verkerk.
We reden naar het huis van Wil Verbeij, waar we overstapten in de auto van Edgar Hogervorst.
De stemming zat er goed in. Het was heerlijk weer. Zonnig, er stond weinig wind en het had vannacht al lichtjes gevroren. En gezien de weersvoorspellingen kunnen we eind volgende week weer op de Vogelplas schaatsen.

Wat dat aangaat hebben we wel wat weg van Fokke en Sukke.

Maar ja, we beleven dan ook een zeer bijzondere winter. Tot nu toe staat de winter van 2011-2012 op de 3e plaats van de zachtste winters sinds 1900. Sterker nog, op voormalig vliegveld Valkenburg is nog niet een Hellmann-punt gescoord! En ineens komt er een flinke portie kou uit Rusland aanzetten.

Na een jaar met extreem weer voegt deze winter zich ook in dit rijtje, met gelukkig ook een uitschieter met flink lage temperaturen.

Wat dat aangaat geloof ik wel in de potentie van deze vorstperiode.

In de auto hadden we het over experimenten om de beschermende werking van vaseline wetenschappelijk te testen. De ene helft van het lichaam wel insmeren met watervrije vaseline en de andere helft niet en dan kijken, hoe snel welk lichaamsdeel bevriest.
Om half 11 waren we bij Biddinghuizen, waar het parkeerterrein van Flevonice al aardig vol was. We begonnen met koffie en warme chocolademelk, waarna we ons naar de 5 kilometerbaan begaven.
Paul en ik hadden als eerste onze kluunschaatsen aan en we namen meteen al een voorsprong op de rest. Ja, je behoort tot het Dreamteam of niet!
Om Andrea, Wil en Edgar niet meteen te ontmoedigen hielden we ons de eerste ronde gedeisd, zodat het trio op klapschaatsen een voorsprong kon nemen. Wil trok na de eerste meteen een laag kleren uit: het was toch warmer, dan we dachten. Zodoende volbracht het Dreamteam toch als eerste de eerste 10 km.
Hierna werd het beeld wat wisselen. Dan reed die weer op kop, dan een ander groepje. Na 5 rondjes namen we een pauze om wat te eten en te drinken, waarna Wil het op zijn heupen kreeg. Acht ronden lang bleef hij op kop sleuren. Al deze ronden reed ik in de luwte van deze 2 meter lange windbreker. In deze 40 km waren er 1 solist en 1 groepje van een man of 10, die ons inhaalden. Voor de rest haalden we alleen maar in.
Het ijs werd in het zonnetje wel wat slechter, maar ondanks de wat zachte bovenlaag bleef het toch nog goed glijden.
Wil kreeg last van een blaar, zodat we de 9e ronde rustig rechtop schaatsten. We moeten ons nog een beetje sparen voor de natuurijsperiode. Terwijl wij onze schaatsen aan het uittrekken waren, stond onverwachts mijn schoonzus Annemarie voor onze neus. Samen met Anton was ze ook komen schaatsen op hun thuisbaan. Vrijwel tegelijkertijd kwam Dick de Bles aangereden. Ik heb het zo'n vaag idee, dat ik Dick de komende weken nog regelmatig tegen ga komen.
Dat geldt niet voor Anton en Annemarie, dus met hen reed ik nog een rondje in een rustig tempo. Onderwijl gaf ik hen nog wat technische aanwijzingen. En dan te bedenken, dat ik 25 jaar geleden, de laatste winter voor ik lid werd van de IJVL, met Anton samen voor het eerst van mijn leven 120 km had geschaatst door tweeënhalf maal de Molen- en Merentocht te rijden.
Na een rondje bijgekletst te hebben, begaven Anton en Annemarie zich naar het terras. Andrea stond net op het punt om nog een rondje te rijden, en dan ben ik nooit te beroerd om dan mee te rijden. En zo reden we, exact 7 jaar na de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee, nog 2 rondjes op deze trainingstocht.


Zo kwam ik aan 17 rondjes, waarna we Paul, Wil en Edgar opzochten op het zonovergoten terras. De Hertog Jan Bock smaakte ons goed.
Op de terugweg las Paul het bericht van zijn mobieltje voor, dat in Friesland niet meer gespuid zou gaan worden, om zo de ijsaangroei niet te belemmeren. Dat doen de Friezen niet zomaar. Want met dit soort staatjes is een Elfstedentocht toch niet helemaal uit te sluiten.

We hadden ons uitstekend vermaakt op Flevonice. We hadden wel geen superijs, maar wel een superdag!

Winterweer op komst

Komend weekeinde komen we in de vorst te zitten. Het is al te merken, dat het weer aan het veranderen is. Na bijna 2 maanden van zacht, regenachtig en bij tijd en wijle stormachtig weer is het nu 's avonds en 's ochtends aangenaam koud winterweer met temperaturen net boven het vriespunt en weinig wind.

Ik ga er nog steeds van uit, dat we volgende week op de Vogelplas te vinden zijn, hoe ongewis het nu ook moge zijn bij het bepalen van de temperaturen onder nul en de lengte van deze koude periode. In ieder geval een week.
Vandaag fietste is in het winterzonnetje naar de IJshal, waar ik op speelse wijze schaatsles gaf aan kinderen voor de buitenschoolse sport en voor de IJVL. Voor het clubblad IJskout werden groepsfoto's gemaakt.
De tuinvogeltelling gaf een leuk aanknopingspunt voor allerhande oefeningen, "Witte zwanen, zwarte zwanen" vinden de kinderen ook leuk en aan het eind deden we tikspelletjes.
Ter plekke bedacht ik een variant op "geheime tikkers". Als je getikt was, dan was je niet af en ging je langs de boarding staan, maar kreeg je acuut een aanval van gekte: je ging zo gek mogelijk schaatsen. Ik kan u verzekeren: deze hou ik erin!!!

Powerpoint

Computers zijn handig, maar hebben wel een nadeel: de updates en vooral de grootschalige verbeteringen. Ben je net helemaal gewend, komt er weer een of ander pakket, waardoor je weer je meg moet gaan vinden.
Een paar jaar geleden stapten we over van Word 2003 naar 2007, volgende week komt versie 2010 aan de beurt.
Gisteren hadden we in de bibliotheek van Rijnsburg met 9 collega's een cursus Office 2010, waar we over een paar weken mee gaan werken. Naast Word kwam ook Excel en Powerpoint aan de orde.
's Avonds kreeg ik op een andere manier met een powerpoint te maken. In de Leidse IJshal ging het schaatsen erg lekker, tot ik in de gaten kreeg, dat mijn linkerschaats niet goed open ging. Dat klopte: de veer van het klapmechanisme, was gebroken. Op dit punt komen de meeste krachten te staan.
Mart Moraal was toevalligerwijze van het ijs gestapt met hetzelfde euvel.
Nu mijn schaatsen toch gerepareerd moesten worden, liet ik meteen de ronding nakijken. De ronding moet er opnieuw worden ingezet. Zo krijg ik volgende week weer een ander powerpoint: het drukpunt, waar je je gewicht op zet bij de afzet.
's Avonds keek ik thuis nog even op www.weerwoord.be om te zien, of mijn verwachting, dat we eind volgende week op de Vogelplas kunnen schaatsen, nog steeds kloppen. Nou, dat ziet er goed uit.

Zeker als er zelfs kaartjes verschijnen, die in het noordoosten van het land 16 cm ijs geven dankzij een powerpoint, een ijskoud Russisch hogedrukgebied met een kerndruk van 1060 HectoPascal.

Het betreft uiteraard het mooiste plaatje, maar het is dus mogelijk in de weermodellen: 16 cm is namelijk de vereiste dikte van de Elfstedentocht!!!!

Visualiseren

Vanaf komend weekeinde duiken we de winter in. Op de door mij geraadpleegde sites van Weerwoord, van Jan Visser en Bas Schijff en van het altijd voorzichtige KNMI staan alle seinen op groen voor Koning Winter. Ik kan veel verhalen erover houden, maar ik kan het beter met een kaartje visualiseren. Hoe koud het gaat worden en lang de vorstperiode gaat duren, is nog ongewis, dat kan een week zijn, maar ook nog veel langer, al zal het af en toe met horten en stoten zijn, daar we vlak aan de Noordzee wonen. Maar op grond van het bovenstaande kaartje durf ik te voorspellen, dat we eind volgende week op de Vogelplas kunnen schaatsen. Nu is het een bekend verhaal, dat boeren, die de Elfstedentocht wilden gaan schaatsen, in vroeger tijd, toen koeien nog met de hand gemolken werden, dit in de wintermaanden zonder krukje deden. Zij trainden zo hun spieren op diep zitten. Iets uit vervlogen tijden, dacht u? Welnee, heden ten dage komt het ook voor! Het is een bekend gegeven, dat topschaatsers als mentale voorbereiding hun race van te voren al visualiseren. Met gesloten ogen rijden zij als het ware hun race al. IJVL-lid en kunstenares Annette van Houwelingen is daar, blijkens bovenstaande foto, ook al mee bezig. En dit schitterende schilderij heeft ze, werkend in de schaatshouding, vervaardigd. Maar niet alleen de mens is in staat tot het vervaardigen van prachtige kunstwerken. 's Lands meest bekende dierentuin, Artis, dankt haar naam aan de spreuk "Natura artis magistra": de natuur is de leermeester van de kunst. En dat blijkt wel uit deze wonderbaarlijk mooie foto van het noorderlicht, die ik gisteren van de weersite van Jan Visser geplukt heb.

Babylonische spraakverwarring

Bij ons thuis is momenteel af en toe sprake van een Babylonische spraakverwarring. Als Siebe aan het trainen is voor het nieuwe wielerseizoen en er geen tolk Spaans-Nederlands in huis is, dan moeten we ons behelpen met Engels als tussentaal. En dan kom je wel eens voor het verschijnsel te staan, dat een woord meerdere betekenissen kan hebben. En als dat in het Engels ook het geval is....

Maar goed, als je de humor er van in kan zien, is er verder niets aan de hand.
Gisterenavond aten we vrij laat. De "restjes" van Ana's verjaardag waren nog voldoende voor een compleet en smakelijk avondmaal. Na me voor het toetje in de schaatskleding gestoken te hebben, nam ik nog een overheerlijk stuk notentaart en stapte op de fiets naar de Leidse IJshal.
Hier was het nog behoorlijk druk, ondanks dat er al diverse vaste klanten naar de Weissensee waren vertrokken. Met het eten nog duidelijk voelbaar in de maag besloot ik, om niet voluit te gaan, maar gewoon een avond alleen op techniek te schaatsen. Na aan het begin een rondje op het peloton gepakt te hebben, bleef ik daarna meer dan een uur in het peloton rijden, waar Rein 1 uur en 20 minuten op kop bleef rijden in een gelijkmatig tempo. Hij is duidelijk in vorm voor de Alternatieve Elfsedentocht.
Met Wierd Wagenmakers zat ik op een bank om de schaatsen uit te doen, toen Liesbet en Margit langskwamen om een boek bij me te kopen. Liesbet had dit vorige week een gesigneerd exemplaar van "Molen- en Merentocht" bij me gekocht, Margit wilde er nu ook een aanschaffen.

Wierd had in de gaten, dat het een Noorse naam was en gooide er een Noorse volzin uit. Margit had 6 jaar in Noorwegen gewoond, dus Wierd kreeg een Noors antwoord terug. Er ontspon zich een gesprek, waarbij Wierd liet vallen, dat hij een Fries is. Liesbet bleek dit ook te zijn, waarna de Friezen in hun moedertaal spraken. Je kunt er als Hollander best wel veel van verstaan, maar de finesse ontgaat je toch wel.

Waar geen Babylonische spraakverwarring mogelijk is, is bij het bekijken van dit Friestalige filmpje, waarbij traditie en vernieuwing elkaar weten te vinden.

Wie weet kunnen we deze vinding volgende week in het echt bewonderen. Als ik de berichten op www.weerwoord.be goed begrijp, zouden we volgende week wel eens kunnen schaatsen op de Fûgelplasse.

Cultuurverschil

Vorige week vertelde Ana het verhaal rond haar geboorte. Januari 1987 kenmerkte zich door een heuse koudegolf, niet alleen in Nederland, waar een derde Elfstedentocht op rij op het laatste moment niet doorging. Ook in de bergen van Asturias was het behoorlijk koud en er lag zoveel sneeuw, dat Ana's moeder voor de bevalling, die zoals gebruikelijk is in Spanje in het ziekenhuis plaatsvindt, naar het hospitaal vervoerd werd met....een helicopter!
De feeststemming werd in Huize Breed nog verhoogd door de weerkaarten. Het gaat er toch steeds meer op lijken, dat we komende week de vorst in duiken. Hoe koud het wordt, is nog niet te zeggen, maar ik heb kaartjes gezien met op 8 februari maximumtemperaturen van -6 tot -8.
Zo ver vooruit komt dat nooit precies zo uit, maar de trend is toch wel duidelijk. De kans op een vorstperiode begint toch wel vaste contouren aan te nemen.

We moeten nog even afwachten, of het allemaal zo uitkomt, maar de mooiste kaarten laten in ieder geval een klassieke winterinval zien!

Laurine van Riessen

Na Kjeld Nuis wist een tweede IJVL-lid een wereldbekerwedstrijd te winnen. Laurine van Riessen won in Salt Lake City de laatste 1000 meter voor de wereldkampioenschappen sprint van volgende week.

Mooi, zou je denken. Die is dus in vorm. Maar helaas, Laurine heeft zich (net) niet voor het WK sprint weten te plaatsen.
Wie een wereldbekerwedstrijd kan winnen, kan dat ook tijdens een wereldkampioenschap. Dat moet dan maar gebeuren op 24 maart bij de WK Afstanden in Heerenveen.

Tuinvogeltelling

Vanochtend zat ik op deze bewolkte zondagmorgen met nog altijd te hoge temperaturen voor de tijd van het jaar aan het ontbijt. We deden mee aan de jaarlijkse tuinvogeltelling.
Dit lijstje was ons resultaat:
Ekster 1
Huismus 7
Kauw 3
Koolmees 1
Merel 2
Roodborst 1
Spreeuw 4
Turkse tortel 5
Winterkoning 1
Zwarte kraai 6
Kokmeeuw 4
Kuifeend 2

Het kan natuurlijk heel goed zijn, dat ik een vroege vogel ben, die voor de poes is, maar langzaam maar zeker begint het er voor schaatsliefhebbers toch wat beter uit te zien.

De komende week wordt het nog wisselvallig weer, al gaan de temperaturen wel wat omlaag. Interessant wordt het vermoedelijk rondom het komende weekeinde. Het is duidelijk: "De Russische beer" komt uit het oosten naar onze omgeving gewandeld.

Veel hangt af van de depressies, waarvan de koers nog onduidelijk is. Duiken ze onder ons land door, dan komen we in de koude lucht te zitten. Trekken de depressies ten noorden van Nederland langs, dan blijven we in de zachte lucht hangen, met de koude lucht bij wijze van spreken aan de oostgrens.
Of om met het KNMI te spreken: Onzeker, maar tegelijkertijd ook een reële kans op droger en wat kouder winterweer.

Een genuanceerd verhaal is te vinden op Weerplaza. En uiteraard raad ik u aan om regelmatig een kijkje te nemen op www.weerwoord.be waar weeramateurs het weer bespreken. Deze amateurs kunnen wat meer vrijuit spreken dan de officiële weerinstituten. Zij kijken dan ook wat verder dan de betrouwbare termijn van 5 dagen.
Het blijft wat ongewisser, maar je kunt de ijsperiodes wel wat eerder aan zien komen.

En mocht het bovengenoemde plaatje uitkomen, dan zouden we begin februari wel eens in plaats van watervogels ijsvogels kunnen gaan tellen op de Vogelplas....

Hennep

Gisterenmiddag weer 2 uur schaatsles gegeven in de Leidse IJshal, eerst voor de buitenschoolse sport en aansluitend voor de IJVL, om thuis gekomen om half 8 aan te schuiven bij een volgend overheerlijk Spaans recept, met aardappelen, spruitjes, maïs en gehaktballetjes, de befaamde albondigas.
Vanochtend boodschappen gedaan, waarbij ik toevalligerwijze stuitte op sokken, die ik wel eens uit wilde proberen. Deze bestonden voor 60% uit katoen en voor 40% uit hennep.

In mijn hippiejaren werd hennep in Nieuw-Vennep volgens mij voor heel andere doeleinden gebruikt.
's Middags ging ik met Hans Boers lopen vanaf station Voorschoten.
Uiteraard hadden we het ook nog even over de donderdagmiddag door Ajax verloren bekerwedstrijd tegen AZ met alleen kinderen als toeschouwers.

Met onze hartelijke dank aan de vandaal, die een maand geleden AZ-keeper Esteban aanviel.
We liepen langs de Papelaan naar Den Deyl, een stukje langs de A44 en daarna over de landgoederen. We liepen het bos in, waar we vorig jaar een ijsvogel hadden zien vliegen. Helaas, dit keer liet deze blauwe vogel zich niet zien. Tot nu toe is het deze "winter" noch ijsvogel noch ijs.
Onder een zwaar bewolkte hemel gingen we onder de A44 door naar de Horstlaan, om zo na ruim 13 km weer uit te komen bij station Voorschoten, waar we nog konden genieten van een zeer fraaie zonsondergang.

Fuentes

Als je tegenwoordig de naam Fuentes laat vallen, dan heeft iedereen hier onmiddellijk negatieve associaties mee. Het dopingnetwerk rond dr. Fuentes heeft wat dat aangaat zijn werk grondig gedaan in het voor eeuwig besmeuren van de naam Fuentes.
En dat, terwijl Fuentes in Huize Breed juist een uitstekende naam heeft. Het was tot voor kort de woonplaats van Ana. Fuentes betekent trouwens in het Spaans gewoon "bron".



Behalve de gezelligheid, die Ana uit Fuentes in de prachtige bergen van Asturias meebrengt, genieten wij de afgelopen 3 weken zeer regelmatig van haar kookkunsten.

Gisteren had ze een stoofpot met paprika en tonijn klaargemaakt, met als toetje een verrukkelijke notentaart. En dat alles naar een recept van haar moeder.
We hadden dus te maken met een recept UIT Fuentes. En dat is wezenlijk anders dan een recept VAN Fuentes.

Maar ja, hoe leg ik dit nu uit aan Henk Distelvelt, die mij gisterenavond in de Leidse IJshal complimenteerde: "Bert, wat reed jij goed vanavond!"

"Meestal rij ik altijd achter je vader aan!"

Terwijl ik gisterenochtend op mijn werk de belangen van het personeel als OR-lid behartigde, had Ana haar tweede schaatsles in de Leidse IJshal. Ze vindt het "dificil". Maar ja, alle begin is moeilijk. Alles is moeilijk, voordat het makkelijk wordt!
Maar Ana, die voor het eerst gevallen was, was niet het enige lid van de familie Breed op het ijs. Ada was er ook te vinden, terwijl ook Siebe bij Paula van Hoek weer eens een schaatsles volgde.
Thuis gekomen zei hij: "Bijna iedereen in de IJshal kent je", want hij moest me van diverse mensen de groeten doen.
De mooiste groet kreeg ik van Bauke Dooper. Na de schaatsles kwam hij vrij schaatsen en hij reed een tijdje in de slipstream van Siebe, waarop mijn zoon te horen kreeg: "Meestal rij ik achter je vader aan!"




U ziet het, de appel valt niet ver van de boom.
Ik kan er een boekje over open doen....

Miniwintertje

Vannacht is er een einde gekomen aan het miniwintertje. Gisterenavond schaatste ik ontspannen anderhlaf uur in de Leidse IJshal, waar het behoorlijk druk was. Voor een aantal van de schaatsers was het een laatste test voor het vertrek naar de Weissensee. Volgens deze schaatsers is alleen het kleine meer berijdbaar en dan met werkijs.
Nou, ik zou maar wat graag willen, dat we hier een paar dagen op de Vogelplas op werkijs zouden kunnen schaatsen!

Daar ziet het echter voorlopig niet naar uit. Winterweer is vooralsnog niet te vinden op de weerkaarten. Vanochtend zag ik bij het ontwaken al water liggen op het vliesje ijs in de sloot achter ons huis.
Het is nog maar halverwege de winter, maar het Hellmanngetal, waarmee uitgedrukt wordt, hoe koud een winter is, staat De Bilt nu op 1,3. Hiermee is de allerzachtste "winter", die van 1989, nog steeds niet achterhaald!
In het dichtst bij Leiden gelegen KNMI-meetpunt, op het voormalige vliegveld Valkenburg, staat de teller nog steeds op 0,0.
Het is inderdaad een Horrorwinter!

IJs in de sloot of tot 2015 geen Elfstedentochten?

Afgelopen vrijdag, toevalligerwijze vrijdag de 13e, verscheen o.a. op www.nu.nl het volgende onheilspellende bericht:
AMSTERDAM - Zeer koude winters zijn tot zeker 2015 praktisch uitgesloten. Dat stelt althans klimaatwetenschapper Rolf Schuttenhelm vrijdag tegenover NU.nl.
"Bij de verwachtingen van de Europese winters op lange termijn bestaan een paar leidraden", aldus Schuttenhelm. "Vooral de activiteit van de zon en verschuivingen in zeewatertemperatuur zijn van belang."
De onderzoeker deed een uitgebreide klimaatanalyse aan de hand van recente wetenschappelijke publicaties.
Schuttenhelm zegt te kunnen uitsluiten wat internationale meteorologen eerder dit jaar voorspelden, namelijk dat we dit jaar te maken zullen krijgen met een ijskoude winter. "Dat gaat echt niet meer gebeuren, nu niet en de komende jaren niet."
De drie belangrijkste factoren die hiervoor verantwoordelijk zijn, zijn volgend Schuttenhelm de relatief hoge zonactiviteit, de golfstroom die warm water aanvoert naar West-Europa en de trend van klimaatopwarming.
Genadeloos
Weerbureaus in Duitsland, Groot-Brittannië en de VS voorspelden in oktober 2011 op basis van seizoensverwachtingen dat de winter in West-Europa een zeer koude "horrorwinter" zou worden. Het Nederlandse KNMI zei toen al twijfels te hebben bij dergelijke langetermijnvoorspellingen.
De winter van 2011/2012 valt tot nu toe in de KNMI-categorie "zeer zacht". De gemiddelde temperatuur in januari ligt op 9 graden Celsius. In de laatste Nederlandse horrorwinter van 1963 was datzelfde gemiddelde -5 graden. De temperatuur van een gemiddelde januarimaand is 3,1 graden.
Hoewel de winter van vorig jaar in de waarneming van veel Nederlanders een erg koude was, klopt dat beeld niet met de cijfers. "Het was op basis van de temperaturen een normale winter. We zijn dus duidelijk niets meer gewend", aldus Schuttenhelm.
Aldus dit bericht op Nu.nl.

De door mij zeer gewaardeerde weerman Jan Visser diende Rolf Schuttenhelm vandaag op zijn weersite van repliek.
TOT 2015 GEEN ELFSTEDENTOCHTEN??
In de krant Metro betoogde Rolf Schuttenhelm, klimaatspecialist van Meteo Vista (Weeronline), afgelopen vrijdag dat we Elfstedentochten tot 2015 wel op onze buik konden schrijven. Schuttenhelm baseerde zich onder meer op zonsactiviteiten, oceaanstromingen en waargenomen temperatuurtrends.
Het artikel heeft onder weergeïnteresseerden en dan met name "winteraars" veel commotie veroorzaakt. Niet onterecht denk ik. Stuttenheims betoog is namelijk op speculaties en aannames gebaseerd. De kennis van de atmosfeer en het klimaat is de afgelopen decennia weliswaar flink toegenomen maar nog veel en veel te beperkt om dergelijke uitspraken te doen. Vooral dat gekoketteer met zonnevlekken (uitbarstingsgebieden op de zon) is zo ontzettend cliché! De zonsactiviteiten worden maar te pas en te onpas door "specialisten" gebruikt om dan wel koude (strenge), dan wel zachte winters te voorspellen. Wetenschapsjournalist Simon Rozendaal van Elsevier deed dat in het najaar van 2007 ook al. Op grond van de geringe zonsactiviteit schreef Rozendaal het opruiende artikel "De Elfstedentocht komt!". Dat zou dan in de winter van 2008 moeten gebeuren. Nou hij moet nog komen (!) en de winter van 2008 eindigde op basis van een Koudegetal van 20.3 op de grens van zeer zacht en zacht.
Natuurlijk wordt de kans op een koude/strenge winter naarmate de gemiddelde temperatuur verder stijgt, kleiner maar de spreiding in ons klimaat is zo groot dat er de komende jaren best wel eens een "stevige rakker" kan opstaan. Er is niemand die dat weet en dus heeft het ook geen zin om daarover te gaan roeptoeteren.
Aldus Jan Visser.

Ik ga hier niet beweren, dat we uiterlijk 2015 een Elfstedentocht hebben gehad, hoezeer de wens ook de vader van de gedachte mag zijn. Voor een Elfstedentocht is meer nodig, dan alleen kou. De winter van 1979 was bijvoorbeeld koud genoeg, maar door de enorme hoeveelheden sneeuw, die in die befaamde winter aan het eind van een reeks veel te warme winters in de jaren '70, kwam het toch niet tot de Tocht der Tochten.
Er valt gewoon niets te zeggen over het weer in de komende winter. Sterker nog, met het voorspellen van het weer over een week tijd hebben de weermodellen van de diverse meteorologische instituten al de grootst mogelijke moeite!
Tot het komende weekeinde, daarover is men het wel eens. De eerste dagen krijgen we nachtvorst met overdag temperaturen niet al te ver boven 0, daarna een paar dagen fors hogere temperaturen en in het weekend weer nachtvorst. Maar hoe koud het gaat worden en hoe lang de kou aan zou kunnen houden: daarover lopen de modeluitdraaien enorm uiteen. Van een terugkerende westcirculatie met regen en wind en veel te hoge temperaturen tot een binnensluipende winter, waarbij we op natuurijs kunnen schaatsen.

Voorlopig doen we het de eerste dagen met een vliesje ijs in de sloten. Het meest verbazingwekkende vind ik, dat het na anderhalve maand veel te warm weer al tot ijsvorming is gekomen. Op weg naar huis lag er in diverse sloten nog steeds een laagje ijs, terwijl ik al fietsend kon genieten van winterluchten, die vergelijkbaar waren met deze op internet gevonden sublieme foto.

En voor degenen, die ingeloot zijn voor de Elfstedentocht: op www.weerwoord.be waar ik deze dagen met enige regelmaat een blik werp, zag ik een prachtige foto van Workum, waar het eerste stukje van het parcours al dicht ligt.


N.B.
Gisterenavond, toen ik het blogstuk schreef, was op de site van het KNMI te lezen, dat de kans op kouder weer vanaf het weekeinde op 70% lag. Gisterenavond sloeg "het weer" om en was de kans op warmer weer ineens 70%.
Hoe kun je 3 winters vooruit het winterweer al voorspellen, als het een week vooruit al zo moeilijk is????

De Belhamel-bende

"Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen!"

Deze bekende uitspraak van Jezus schiet mij regelmatig door mijn hoofd, als we weer eens last hebben van jeugd, die het nodig vindt om belletje te trekken in de bibliotheek. Vooral op woensdagmiddag is het nog al eens raak.
Met graagte had ik aangegeven, dat ik over een lelieblanke ziel beschik, maar helaas, anders dan u zou verwachten, is dat niet helemaal het geval.

Ik zal het u maar opbiechten. In mijn jeugdjaren heb ik gezondigd.
In een zeer grijs verleden heb ik me met Bertus Spreeuw en Hans Vermeulen, een naamgenoot van de zanger van Sandy Coast, bezondigd aan.....belletje trekken.

Nieuw-Vennep was toendertijd een nog vrij klein dorp, waar aan alle kanten nieuwbouwwijken verschenen. In deze wijken was de straatverlichting nog verre van optimaal.

Nu moet u weten, dat ik in mijn jeugdjaren de boeken van Pietje Bell verslonden heb, terwijl Suske en Wiske ook tot mijn jeugdliteratuur behoorde.
Wij trokken dus gedrieën door de Nieuw-Vennepse nieuwbouw als "de Belhamel-bende".

In de schemering ging het nog goed, maar de schemering ging over in duisternis. Het was mijn beurt om aan te bellen. Volgaarne verrichtte ik mijn plichten en ik rende weg. Ik nam de kortste weg de hoek van het huis om. Dat had ik beter niet kunnen doen, want daar was een stuk ijzerdraad, dat over korte houten paaltjes gespannen was. In het duister was dit aan mijn zicht onttrokken.
De deur ging open, de heer des huizes stapte naar buiten en zag mij liggen. De zere knie was niet het ergste. Nee, het ergste was, dat ik uitgelachen werd door mijn vrienden en de mij onbekende man.
Ik heb daarna nooit meer belletje getrokken. Een glanzende carriére als belhamel was in de knop gebroken....