Geen verbinding

De dag begon na een droomrijke nacht redelijk vroeg. Onze jongste kleinzoon was wakker en om zijn broer langer te kunnen laten slapen, namen we de jongste bij ons in bed. Van één ding waren we verzekerd: we zouden niet meer slapen.
We waren er dus bijtijds uit om de ontbijttafel te dekken, terwijl de jongens speelden. Na het ontbijt was dat de rolverdeling. De kinderen gingen hun gang, terwijl wij nog wat klusjes deden op deze mooie nazomerdag.

Na de koffie en thee wandelden we naar de speeltuintjes in de buurt. De schommels en glijbanen werden niet overgeslagen, net zomin als de natuur in onze nabije omgeving.


De vis stond vandaag niet op het menu, net zo min als deze paddenstoelen.

We kwamen bij het voetbalveldje in de buurt uit, waar we met de kleinzoons een balletje trapten. Ada vertrok eerder om pannenkoeken te gaan bakken.

Thuisgekomen bleek de internetverbinding het niet te doen. Het modem kregen we niet aan de praat, dus ik regelde bij de provider, dat er morgen een monteur langs zou komen. Na de heerlijke pannenkoekenmaaltijd werd de oudste kleinzoon opgehaald door zijn moeder. De zevenjarige moet morgen weer naar school, zijn nog driejarige broertje mag nog een nachtje blijven slapen.

Bij het spelen met een wit autootje stond deze stil in het licht van een prisma. 

Ineens had hij een regenboogauto.

Filmpje kijken op de laptop zat er niet in. Op het mobieltje lukte het wel. Na het avondeten met aardappels, bonen en gevulde macaroni bracht mijn vrouw onze logé naar bed en las hem voor uit "Knuffel" van Shirley Hughes, dat vakkundig is vertaald door mijn HAVO-klasgenoot Kees Veelenturf.

Ik moest de maandstand van 970 fietskilometers in september invoeren op de computer. Dat kon offline, maar tot mijn stomme verbazing zag ik, dat we na een dag zonder verbinding ineens weer internet hadden. De wifi deed het weer, de communication breakdown was spontaan verholpen.

De monteur hebben we netjes afgezegd.

Grote parasolzwam

We waren net wakker, toen onze kleinzoons dat ook waren. Ze kwamen "rustig" bij ons liggen. Meer aansporing om uit bed te stappen hadden we niet nodig.

We ontbeten met elkaar, waarbij we weer eens ontdekten, dat het oog groter is dan de maag. Terwijl mijn vrouw naar het Stevenspark was om te gaan sporten, speelden de jongens lekker met elkaar. Om kwart voor 10 wandelden wij ook die kant op, zodat wij naar het park om oma op te halen.

Met zijn vieren gingen we naar de bakker voor brood en gebakjes.
Na een vooral op klomphoogte koude start was de temperatuur al aardig opgelopen.
Met twee schepnetjes en een emmer kwam de jonge onderzoeker in de kleinzoons tevoorschijn.

We lunchten vrij vroeg, daar we nog naar de volkstuin toe moesten om de aardappels uit het tuintje van de jongens te oogsten. Daarnaast deden we nog wat andere klusjes op de tuin. Zoals de waterstand in het vijvertje enigszins verhogen met een gietertje.

Dit had direct resultaat, want een kikker kwam kijken, wat er aan de hand was. Andere dieren meldden zich spontaan, zoals de bijen, die af en aan vlogen naar de herfstasters.



We laadden de fiets op om naar de overgrootmoeder van de jongens te gaan. De jongste zat wel heel rustig bij opa achterop. Hij was dan ook in slaap gevallen.
Hij werd wakker, toen ik hem van de fiets tilde. We waren een uur bij Ada's moeder. De bibliothecaris in ruste las nog even wat voor uit "Vergeten" van Marleen Westera.

Op weg naar huis zagen we aan de kant van het fietspad een paar fors uitgevallen paddenstoelen.




Het bleek de grote parasolzwam te zijn.

Weer wat geleerd op de laatste maandag in september.

Vroege Vogelsloop

Om kwart voor 7 werd ik wakker na een droomrijke nacht. Ada was bij haar moeder, dus ik ging maar meteen uit bed, trok mijn sportkleding aan en in het ochtendgloren liep ik het koude ochtendgloren in.
Daar gisteren mijn geplande looptraining niet doorging, liep ik vandaag wat langer op het moment, dat we samen vaak naar "Vroege Vogels" luisteren.

Bij de molen in de Stevenshof aangekomen zag je de mistbanken boven de weilanden hangen.

Aan de overzijde van de Schenksloot zag je de prachtige pasteltinten van de opkomende zon.

Bij de bocht in het fietspad was het gewoon mistig.

Draaide je je een halve slag, dan schitterde de Stevenshof in de "Foggy Dew".

Bij de tunnel onder de A44 aangekomen, was de zonsopgang op zijn krachtigst.

Aan de andere kant van de snelweg dobberde een zwanenpaar op het rimpelloze water van de boerensloot.


Zo kwam ik bij het strandje aan het Valkenburgse meer.

Er was verder niemand anders, dus ik kan geen andere conclusie trekken, dat door mijn komst de Canadese ganzen mogelijk wat eerder het water op gingen.


Een stuk verderop zwommen een oude en een jonge fuut langs de rietkragen.

Zo kwam ik aan bij de Kwantum Hallen. Van 1984 tot 1986 sponsorde dit bedrijf een wielerploeg met onder andere Jan Raas, Joop Zoetemelk en Hennie Kuiper in de gelederen.

De jaren '70 en '80 waren de hoogtijjaren van het Nederlandse wielrennen. Wie goed kijkt naar de Peugeot-fiets ziet een onvervalst staaltje psychologische oorlogsvoering. Peugeot sponsorde in 1985 en 1986 een concurrerende wielerploeg.

Zadelpijn kreeg de Peugeotploeg niet, maar men moest wel de hele Tour op de pedalen staan....
Pas bij de Haagsche Schouwbrug kwam ik de eerste fietser en de eerste wandelaar tegen. Ik was duidelijk een vroege vogel.

Aan de noordoever van de Rijn kon je ook mooie ochtendtinten zien.



Over de busbrug liep ik weer naar de Stevenshof terug.

De volgende brug was de Schenkbrug.

Onderweg kwam ik deze mooie klimplant tegen.

Na een laatste pastelkleurig doorkijkje was ik bijna thuis na een loop van ruim 7 kilometer.

Ik maakte de toiletten schoon terwijl ik luisterde naar "Vroege Vogels", douchte me en om 9 uur zat ik alleen aan de ontbijttafel.
Ik zorgde ervoor om 11 uur bij mijn schoonmoeder te zijn, waarna ik met Ada naar de drukke Leidse binnenstad fietste. Daar druppelden de deelnemers over de finishlijn van de 100 Bruggenloop.

Een enkeling had daarmee de grootste moeite.

Wij gingen naar de Hooglandse kerk, waar Marianne Thieme in de Ekklesia een dienst leidde aan de hand van het gedicht "Wagenziek" van Marianne Dart.

De voormalige fractieleidster van de Partij voor de Dieren bleek een begenadigd (s)preekster.
Om 2 uur waren we weer thuis, waar we in de tuin aten op deze heerlijke nazomerdag, in Amerika vaak aangeduid als "Indian Summer".

Toen we net klaar waren met onze lunch, werden onze kleinzoons gebracht voor een logeerpartijtje. De jongste paste volledig in de sfeer van deze dag. Hij had een drietal dinoknuffels meegenomen....

Fietsdag in de herfst

Het was bijna half 8, toen ik wakker werd. Een goede nachtrust derhalve. Het had geregend vannacht, waarvan ik niets had meegekregen.

Na ontbeten te hebben fietsten Ada en ik naar de Leidse binnenstad, waar het zeer druk was. De wandeleditie van de 100 Bruggenloop werd vandaag gehouden.

We reden naar de Oogstwinkel, waar we met het oog op het logeerpartijtje van onze kleinzoons het nodige insloegen. Mijn vrouw ging met deze boodschappen richting huis, ik reed naar de winkel van de 3 October Vereeniging om de nieuwe Koraalbundel te kopen.
Er zijn nieuwe liederen, die we op 3 oktober gaan zingen, die niet in onze oude bundel staan. Zo kunnen we alles weer meezingen. Daarmee fietste ik naar "De Helianth", waar ik de wekelijkse bestelling ophaalde. Thuisgekomen ruimden we alles weg en gingen naar de volkstuin, waar veel herfstbloemen bloeiden.

Daar kwamen bijen en hommels op af.

Mijn vrouw ging naar haar moeder, ik reed met een fietstas vol oogst naar mijn dochter in Den Haag. Ik reed zowel heen als terug over de Landgoederenroute. Onderweg kwam ik Jaap Kroes tegen. Met deze "Krasse knar" praatte ik een tijdje bij.
Ik dronk een kop kamillethee met wat chocolade erbij. Na een uur bijpraten fietste ik over nagenoeg dezelfde route naar huis terug, waar ik wat klussen op de computer deed op deze fietsdag in de herfst.
Ik ging naar het huis van mijn schoonmoeder, waar onze jongste dochter ook aanwezig was. Met zijn vieren aten we een heerlijke maaltijdsoep met yoghurt en vla als toetje. Thuisgekomen stond de kilometerteller op 58 kilometer. Er zijn dagen in de herfst, waarop ik minder fiets....