Het hele gezin bijeen

Gisterenavond kwam er bezoek uit Spanje. Daarvoor hadden we om half 11 wel een wandeling naar station De Vink over.

Na even bijgepraat te hebben met Siebe en Ana, zochten we de slaapkamers op. Vanmorgen om kwart voor 7 ging de wekker. De training van de "Krasse knarren" in IJshal De Vliet stond op deze wisselvallige dag op het programma.

Even wisselvallig was mijn schaatsen. Het ene moment liep het lekker, het volgende moment voelde ik, dat ik de afgelopen dagen een aardig duurblok had afgewerkt.
Meteen na de 25 kilometer schaatsen fietste ik naar huis, waar ik nog even wat boodschappen moest halen voordat ik me kon douchen.
Om 1 uur kwamen mijn schoonouders met Ada's oudste broer lunchen. Het was een gezellige maaltijd. Na de vaat fietste ik voor de tweede keer naar IJshal De Vliet. Ditmaal voor de training van de IJVL. Er waren 9 kinderen in mijn groep, waaronder een proeflesser. Het was een leuke training. Meteen na afloop fietste ik naar huis, waar ik een huis vol visite had.

De kleinzoons waren aan het spelen voordat we aan tafel konden. De pannenkoeken vonden gretig aftrek. Maar het meest bijzondere was, dat voor het eerst sinds de Kerstvakantie van 2022 het hele gezin was. Het klinkt heel gewoon, maar met familie in Asturias zie je elkaar niet bepaald iedere dag.
Deze momenten koesteren we.
Februari was trouwens 4 graden te warm en kletsnat.


Ondanks de ziekte kwam ik toch nog op 632 fietskilometers. Maar zoals alles in het leven: het is zoals het is.

Een behoorlijk trainingsblok

Vandaag heb ik weer een behoorlijk trainingsblok afgewerkt. Het begon vanmorgen met het doen van diverse boodschappen op de Boerenmarkt en in de mooie Leidse binnenstad. Daarna fietste ik door naar Leiderdorp, waar ik glazen honingpotten naar een imker bracht.

Op de terugweg maakte ik een ommetje op deze frisse woensdagmorgen.
Ik reed via de Munnikenpolder, waar we in het zomerseizoen de gezamenlijke droogtraining van IJVL en VIJL afwerken.

Via Zoeterwoude-Rijndijk trapte ik naar de Vliet, waar ik over de Oostvlietweg tot Voorschoten reed. Langs de rand van de Stevenshof reed ik naar huis toe, waar ik met Ada lunchte na de was weggeruimd te hebben. Daarna trok ik mijn schaatskleding aan, daar ik om half 3 een kinderpartijtje zou leiden bij IJshal De Vliet. Het was een leuke les, waarbij de kinderen de beginselen van het schaatsen snel oppikten.
Ik fietste naar huis toe, waar ik mijn fiets stalde en liep via de Rijndijk en het park van "Ter Wadding" naar de oude school van mijn vrouw, waar ik haar oude fiets ophaalde, waarmee ik naar huis reed. Met 45 kilometer fietsen, 4 kilometer hardlopen en een paar kilometer schaatsen was het een aardig trainingsblok.

Als je het totaal vanaf maandagmorgen optelt kom ik op 10 kilometer hardlopen, 35 kilometer schaatsen en 125 kilometer fietsen. Een stevig trainingsblok. Niet bepaald een ideale voorbereiding op de Halve Wintertriatlon van aanstaande zondag, want daarvoor had ik nu gas terug moeten nemen.
Maar het is wel een aardig duurblok met het oog op de Bert Grotenhuis Bokaal in Haarlem op 15 maart.

De trainingsachterstand wil ik wegwerken met een behoorlijk trainingsblok. Een 200 kilometer schaatsen doe je niet zomaar....

Testritten

De afgelopen week kreeg ik van "Krasse knar" Wierd Wagenmakers een paar foto's uit de oude doos. De eerste is genomen in de Ton Menken IJsbaan, waar de bakermat van het shorttracken in Nederland was.

De tweede is er eentje van de Elfstedentocht van 26 februari 1986, waar Wierd als toertochtschaatser aan deelnam.

Drie Friezen kwamen 38 jaar na dato met filmbeelden, waarop tweevoudig winnaar Evert van Benthem voor de eerste maal ontsnapte.

Dat soort hoogstandjes was aan mij niet besteed vandaag. Voor het eerst in 2 weken tijd zou ik weer met de "Krasse knarren" mee schaatsen in IJshal De Vliet. De laatste keer kwam ik rillend thuis. Ik had niet zozeer Elfstedenkoorts, maar gewone koorts.

Met temperaturen rond het vriespunt en rijp op de houten bruggen fietste ik naar de Marie Diebenplaats, waar we met een peloton van 20 "Krasse knarren" op een gezellig drukke 250-meterbaan begonnen we aan de piramide van 25 kilometer. Deze testrit ging beter dan vooraf gedacht. Toch merkte ik, dat ik minder longinhoud had dan gebruikelijk.

Halverwege de 5 kilometer, die ik op kop reed, voelde ik letterlijk, dat ik minder adem had. Ik moest temporiseren. In het algemeen kon ik de "Krasse knarren" wel bijhouden, maar bij een versnelling moest ik passen. Zonder overigens op grote afstand te zijn gereden trouwens.
Na de thee fietste ik naar "De Helianth", waar ik twee boodschappentassen ophaalde, die Ada vanaf IJshal De Vliet bijeen had gezocht en betaald.
Na thuis met Ada te hebben geluncht, profiteerde ik 's middags van het prima fietsweer door de tweede testrit van de dag. Ditmaal op de oude racefiets.

Ik fietste voor de tweede keer naar IJshal De Vliet, waar ik de route oppikte van de het fietsgedeelte van de Halve Wintertriatlon van aanstaande zondag.

Het was met een graad of 9 en een winterzonnetje lekker fietsweer.
De route had ik in mijn hoofd zitten, alleen twijfelde ik voorbij Stompwijk welke weg de juiste route was. Bij twijfel koos ik voor de langste weg. Je kunt beter iets teveel trainen dan te weinig. Bij Zoetermeer aangekomen bleek ik een te lange route te hebben gekozen.

Gelukkig stond er weinig wind, die af en toe uit onverwachtse hoek woei.

Via de Driemanspolder en langs de Vogelplas trapte ik met de wind tegen terug naar IJshal De Vliet. De kilometerteller gaf aan, dat ik teveel had gereden. En dat klopte ook wel. Net als bij de testrit vanmorgen moest ik in het tweede deel temporiseren.
Daarnaast weet ik, dat ik zondag een wielrenbroek aan zal trekken. Het zadel van de racefiets zit toch minder comfortabel dan dat van mijn gewone fiets.

Op weg naar huis maakte ik nog een klein slingertje. Als je de afstand van een marathon vol kunt maken, dan doe je dat gewoon. Een prima mentale opsteker als afsluiting van de testritten.

Een veelbewogen dag

Vanmorgen fietste ik in waterkoud weer naar IJshal De Vliet.

Daar zou ik voor de Schaatsschool de beginnersgroep schaatsles geven. De laatste keer voor de Krokusvakantie had is slechts één deelnemer, dit keer was er een trio. De nadruk lag op het boven het standbeen komen, het terugsturen en de zijwaartse afzet. Ondanks 3 weken afwezigheid van dit drietal, pikten ze het aardig goed op.
Na de thee fietste ik naar huis toe. Daar het droog weer was, trok ik mijn hardloopschoenen aan en liep ik een rondje Valkenburgse meer van ruim 6 kilometer. Een prima training voor de Halve Wintertriatlon van aanstaande zondag.
Ik douchte me, hing de was op en dekte de tafel. Ik lunchte met mijn vrouw, die vanmiddag nog een klusje op de volkstuin had, waarbij wat spierkracht nodig was.

Na een half uurtje sjouwen had ik mijn portie krachttraining wel gehad. Na op de tuin thee gedronken te hebben, fietste ik naar huis, waarbij is veel meer bewogen had dan ik vooraf had gedacht.

Beatlesmuseum

Gisteren hadden we met een groep vrienden afgesproken om naar het Beatlesmuseum in Alkmaar te gaan. Om 12 uur pakten Ada en ik onze fietsen en trapten naar Leiden Centraal, waar we om 12.38 de vertraagde trein naar Amsterdam-Sloterdijk namen. Daar stapten we over op de trein naar Alkmaar.
Bij het station zagen we een hoop jongeren in zwarte jasjes en hoodies bij een café staan, waar ze zich alvast indronken voor AZ-Ajax. Wij wandelden er met een flinke boog omheen op weg naar het Beatlesmuseum, waar we om 2 uur de eersten waren. De anderen kwamen er net aan.
Er was een overvloed aan informatie over de beginjaren van "The Beatles". Onze aandacht ging vooral uit naar het optreden in "Treslong" in Hillegom.

Het optreden in "Treslong" wordt wel het vergeten concert van "The Beatles" genoemd. Het leuke is, dat we met "Schelvispekel" tweemaal in "Treslong" hebben opgetreden. We traden dus letterlijk in de voetsporen van "The Fab Four".

Dit deden we beide keren ter gelegenheid van een bruiloft.
En eerlijk is eerlijk. "The Beatles" waren veel muzikaler en veel baanbrekender dan wij.


De meest besproken lp-hoes uit de muziekgeschiedenis kreeg ook veel aandacht.



Ook was er veel aandacht voor de complottheorie avant la lettre, waarin Paul McCartney dood werd verklaard.

Wij hadden gisteren een genoeglijke middag in Alkmaar, hetgeen van Ajax niet gezegd kon worden.
Voordat we op de Kaasmarkt wat gingen drinken en bij "Bregje" een vorkje prikten, wandelden we uiteraard over de befaamde zebra van Abbey Road.

Kinderpartijtjeloop

Hoe het vandaag precies zou lopen, wist ik vanmorgen nog niet. Het enige vaste punt in de agenda was het kinderpartijtje, dat ik om 2 uur vanmiddag zou geven in IJshal De Vliet. Daar omheen moest ik alles plannen.
Mijn vrouw vertrok vanmorgen naar de volkstuin. Dit is de tijd van het jaar, waarop er op de tuin een hoop te doen is,

Ik deed de boodschappen voor mijn schoonouders en onszelf bij "De Helianth". Het deel van Ada's ouders bracht ik uiteraard naar hen toe.
Nu wilde ik vandaag eindelijk weer eens gaan hardlopen. Het moment waarop ik dat zou gaan doen, liet ik een beetje van het weer afhangen. Er waren wat buien voorspeld, dus die wilde ik graag mislopen.
Om half 12 was het droog en met temperaturen van een graad of 7 was het goed hardloopweer.
Ik trok mijn hardloopschoenen aan en liep van huis uit een rondje Stevenshof van 6 kilometer. Het plan was 5 kilometer met het oog op de halve Wintertriatlon van volgende week zondag. Het was 2 weken geleden, dat ik voor het laatst gelopen had. Het ging soepeler dan gedacht.
Ik lunchte en in regenpak gehuld fietste ik naar IJshal De Vliet, waar ik op tijd was voor het kinderpartijtje. Daar het op de funbaan heel druk was en de meeste kinderen al eens eerder geschaatst hadden, weken we uit naar de 250-meterbaan. 
Op zich duurde het even, voor het partijtje op gang was. Halverwege kwam een jongen hard op zijn knie terecht. 

De aandacht ging daarna grotendeels naar de gekneusde knie. De ijsmeesters haalden coolpacks. Van lesgeven kwam niet meer zo veel terecht.

Vijfrittenkaarten en proeflessen

Na de Elfdorpentocht fietste ik vanmiddag voor de tweede keer vandaag naar IJshal De Vliet. Om kwart voor 6 was de reguliere training van de IJVL.
Ik begon met 3 kinderen, maar na een kwartier was dit aantal aangegroeid tot 9. Naast enkele kinderen met een vijfrittenkaart waren er 3 proeflessers, die behoorlijk konden schaatsen. Mijn schema voor vandaag kon ik wegstoppen. Vandaag waren andere oefeningen nodig.

Er zat veel meer vaart in dan gebruikelijk, maar soms is dat zo. Met de zijwaartse afzet en Steigerungen lag de snelheid hoger dan gebruikelijk bij de beginnersgroep.
Hoe het volgende week gaat worden. Eén meisje had haar vijfrittenkaart vol en is er volgende week niet bij. En of de snelle proeflesser er volgende week bij zijn is nog in nevelen gehuld.

Wat niet in nevelen was gehuld, was de groepsfoto van de trainers van de IJVL op vrijdagmiddag.

Dit zevental stond op vrijdag een heel seizoen klaar om de kinderen beter te leren schaatsen, of het nu vaste leden waren, kinderen van de buitenschoolse sport of kinderen met een vijfrittenkaart of proeflessers.

Elfdorpentocht

Het sluitstuk van het vakantieschaatsen is sinds jaar en dag de Elfdorpentocht. Zo ook op deze vrijdag aan het eind van de Krokusvakantie, waar in de gloednieuwe IJshal De Vliet een oeroude traditie nieuw leven werd ingeblazen.

IJsmeester Ruud Vermeulen had een prachtige route uitgedacht op de funbaan en de ijshockeybaan.

De hulptroepen voor de opbouw van het Elfdorpentochtparcours werden om half 8 vanmorgen in de IJshal verwacht. Ik kreeg een appje, waarbij sommigen afzegden, omdat ze het allemaal wat vroeg vonden.
Welnu, ik vond de wekker om 6 uur 's ochtends ook vroeg....

Desondanks stond ik naast mijn bed en trok mijn sportkleding aan. Na het ontbijt fietste ik om 7 uur in het donker naar de Marie Diebenplaats. Daar was een viertal ijsmeesters aanwezig die hielpen bij de opbouw van de baan. Daar we gebruik maakten van de kussens van de IHCL was Fien namens de shorttrackers aanwezig om uitleg te geven over het gebruik van de kussens.
IJsmeesters Ruud, Jan, Johan en Marcel kregen steun van diverse vrijwilligers. Na ruim een half uur sjouwen en bouwen kwam er vorm in het parcours.

Met mijn kluunschaatsen aan reed ik het eerste rondje. Het begon inmiddels al aardig vol te lopen en om kwart over 9 begonnen Aad Kleijweg en ik aan de eerste loze ronde met een honderdtal kinderen in ons kielzog. Vooral het schaatsen door de sneeuw viel bij de kinderen in het emmertje.

De stempelpost was zeer strategisch gelegen tussen de funbaan en de ijshockeybaan in. Om de 5 minuten werd er gestempeld en dan was het ook een drukte van belang.

Ondanks de drukte stroopte het door de ruime opzet van het parcours eigenlijk nergens op. Om kwart over 10 zat de eerste Elfdorpentocht er zonder enige wanklank op.

Als beloning keerden de kinderen met rode konen met een medaille huiswaarts. Chris de Waard van Sleutelstad besteedde aandacht aan de herrezen Elfdorpentocht.
We waren nog een klein uur bezig om alles weg te ruimen van het Elfdorpenparcours. Met een warme chocolademelk keken we met trots terug op dit geslaagde evenement.
Volgend jaar weer!!!!