Eerste slijpbeurt

We beleefden vandaag een frisse start van de dag, met name op klomphoogte.

Vanmorgen bleef ik thuis voor wat klussen zoals  het ophangen van de was en het afhandelen van maar liefst 4 aanvragen voor Bavarian curling of Eisstockschiessen in de Leidse IJshal.

Na thuis geluncht te hebben op deze toch wat frissere dag bracht ik wat spullen naar de volkstuin, waar ik mijn vrouw sprak. 

Daar zag ik boven een hoop bladeren deze paddenstoel uitsteken.

Daarna fietste ik naar huis, waar ik het oud papier en glas ophaalde om dit in de kringloopbakken te deponeren. Aansluitend fietste ik door naar het archief van Leiden en omstreken, waar ik wat vragen had over een zoekopdracht.
Thuisgekomen stond het maandtotaal van oktober op 864 kilometer en het jaartotaal tot nu toe op 8700 kilometer.

Daar deed ik de eerste slijpbeurt van seizoen 2022-2023. De schaatsen waren nog niet bot, maar er zaten wel een paar plekjes, die bot begonnen te worden. Na ruim een maand schaatsen viel me dat erg mee, maar als schaatser neem je liever zo min mogelijk risico. Veiligheid voor alles.

Hockney's Eye

Met onze vriendengroep hadden we afgesproken om naar de tentoonstelling "Hockney's Eye" in het Teylers Museum in Haarlem te gaan.

We fietsten naar Leiden Centraal om vandaar de trein van de Sleutelstad naar de Spaarnestad te pakken. 

Daar gebruikten we de benenwagen om bij het prachtig aan het Spaarne gelegen museum te geraken.

Daar haalden Ada en ik onze kaartjes op, waarna we met ons negenen de tentoonstelling met eigen ogen gingen aanschouwen.

Want af en toe konden we onze ogen niet geloven. 

David Hockney zette ons regelmatig op het verkeerde been door een totaal ander perspectief te hanteren dan wij bij de goede tekenlessen op Pedagogische Academie "De la Salle" geleerd hebben.


Uiteraard maakten we grappen over ons vastlijmen, zeker nadat een tekst op de muur begon over het lijnperspectief, hetgeen soepel te veranderen is in het lijmperspectief. Maar ja, je hebt altijd meester boven meester.

Het hoogtepunt van de tentoonstelling was dit kunstwerk.

Over perspectief gesproken!
Er zijn in het Teylers museum ook nog oude meesters, die ik als schaatser vanuit mijn eigen perspectief op de gevoelige plaat vastlegde.

Alleen deze winterse schilderijen maken het een bezoek aan Teylers Museum waard.

Om half 5 verlieten we het museum en wandelden in de afkoelende lucht naar de Oude Groenmarkt, waar we op het terras van "Toujours" neerstreken.

We hadden het met elkaar gezellig met menig schaterlach, maar tegelijkertijd zaten we met plaatsvervangende schaamte, want in deze tijd, waarin iedereen opgeroepen wordt om zuinig te doen met energie, stond de terrasverwarming voluit te loeien. En "Toujours" was beslist niet het enige terras waar men bezig was energie op grote schaal te verkwisten.

Waar blijft de overheid? Waarom wordt net als in Frankrijk terrasverwarming niet meteen verboden? 

Bij "Thialf" liggen zonnepanelen al 2 jaar werkeloos op het dak, ondanks dat de Friezen de door de verzekeringsmaatschappij geëiste aanpassingen hebben aangebracht, in heel Nederland wordt dagelijks een veelvoud aan het energieverbruik van deze schaatstempel met terrasverwarming nutteloos de lucht ingeblazen. De zegeningen van de vrije markt....

Na ons borreluur wandelden we naar "Luca", een gemoedelijk Italiaans restaurant aan de overzijde van het Spaarne. Daar sloten we op smakelijke en gezellige wijze ons bezoek aan David Hockney af.

De tijd terugdraaien

Soms zou je de tijd terug willen draaien. Dan kun je heuglijke dingen als een mooi concert of schaatsen op natuurijs opnieuw beleven zonder eindeloos te hoeven wachten tot het moment, waarop deze kans zich opnieuw voordoet.
 
Of om een blunder, die je gemaakt hebt te voorkomen. Met de wijsheid achteraf zou je zoiets niet opnieuw doen.

Maar helaas, de tijd terugdraaien is ons niet gegeven.

Maar eenmaal per jaar is er de mogelijkheid om een klein beetje dat magische gevoel te krijgen. Dat is bij het ingaan van de wintertijd.

's Nachts mag je alle klokken een uur terugdraaien.

Ik deed het met alle liefde.

De virtuele fruitmand

Vanmorgen ging mijn vrouw naar de volkstuin, terwijl ik naar "De Helianth" fietste. Daar haalde ik het brood voor onze schoonouders en onszelf, alsmede wat zuivel en een flinke lading fruit. Hiervan deed ik 5 stuks in een papieren zak, zodat deze als een virtuele fruitmand kon fungeren.

Deze bracht ik naar onze schaatsvriend, die vorige week vanaf de Leidse IJshal met de ziekenauto naar het LUMC was vervoerd en gisteren eindelijk naar huis mocht. Het zakje fruit is een voorschot op een fruitmand, die hij van de "Krasse knarren" gaat krijgen. Ik schatte in, dat hij hier blijer mee was dan met een muzikale fruitmand.

Op weg naar mijn schoonouders praatte ik een tijdje met hem en zijn vrouw over het wel en vooral wee. Het gezegde "door het oog van de naald" was hier volledig op zijn plaats. Het opbouwen van de conditie begint vanaf het nulpunt. Gelukkig gaat het herstel van een goed getrainde sportman wat sneller.
Weer thuis ruimde ik alles weg en lunchte ik. Samen met mijn vrouw fietste ik naar de Regenboogkerk in de Merenwijk, waar we de eerste repetitie hadden van "Projecta Musica". Dit was een herstart van "England, my England", waar we bijna 3 jaar geleden aan begonnen waren.

Voor de pauze begonnen we onder leiding van Wim de Ru met het ongeoefend van het papier zingen van "I was glad" van Henry Purcell.

Ik vermoed, dat God niet zo blij was met onze uitvoering....
Na een uur repeteren begon het ergens op te lijken, maar er is nog genoeg werk aan de winkel.
Na de pauze begonnen we aan het eerste deel van "Rejoice the Lamb" van Benjamin Britten.

Ik weet niet wat het Engelse woord voor tongbreker is, maar daarvan zaten er genoeg in in het op muziek gezette gedicht van Christopher Smart. Ik betwijfel, of deze tekst de muzikale fruitmand gaat halen....

Een kleine nazomertriatlon

                            

Het was nog nooit zo warm op 28 oktober.

Met korte mouwen deed ik na de lunch met mijn vrouw een duurloop naar de volkstuin en terug van 7 kilometer, waarna ik me kort douchte. We proberen zo energiezuinig mogelijk te leven en tot nu toe hebben we ook nog geen verwarming aangehad. Zo heb je ook niet zoveel last van de hoge prijzen.

Na wat klussen op de computer gedaan te hebben fietste ik om half 5 voor de tweede keer vandaag naar de Leidse IJshal. Om half 6 moest ik schaatsles geven aan de kinderen van de IJVL.
Nu kon ik nog een klein half uurtje in mijn eentje op een gedweilde baan schaatsen en rustig op techniek schaatsen zonder anderen op hun techniek te hoeven wijzen.
Om half 6 begonnen we aan de schaatsles. Joost Wösten en ik hadden een groepje van 3 kinderen. 's Middags waren er via de app heel wat afmeldingen binnen gekomen. Op zich is het geen probleem: je hebt veel meer tijd om de kinderen individuele aanwijzingen te geven.

De kern van de les was het boven de schaats komen met je standbeen. Logisch zal menigeen denken, maar het is lastiger om dat in de praktijk te brengen.
Daarnaast deden we wat spelletjes met plastic noppen om de baan te markeren om tenslotte met alle 30 kinderen een estafette te doen.
Met het hardlopen, fietsen en het schaatsen had ik alle onderdelen van de wintertriatlon volbracht. Alleen voelde ik me geen bikkel....

Shorttrack

Vanmorgen was alweer de laatste dag van de schaatsinstuif voor kinderen in de Leidse IJshal.

Rond half 9 kwam ik bij de kunstijsbaan aan de Vondellaan aangefietst en het zag er drukker uit dan gebruikelijk. Ik bracht de bak met trainershesjes naar kleedkamer 2, waar het behoorlijk druk was met shorttrackers van de IHCL. 

Zij hadden vanmorgen om 7 uur een wedstrijd gehad en wilden op het middengedeelte van de binnenbaan een shorttrackles geven aan kinderen onder leiding van Jeroen Straathof, voormalig wereldkampioen op de 1500 meter. Daarvoor ruilde ik met alle plezier mijn vaste stek op de binnenbaan in voor een plek op de buitenbaan.


Na een korte introductie van het shorttracken vertrok ik met Frans van Rijn en een tiental kinderen naar de buitenbaan, vanwaar ik op stille momenten een blik wierp op de snelle vooruitgang van de bochtentechniek van de kinderen, die shorttrackles kregen.

Zelf had ik de vooruitgang van een vijftal kinderen, dat deze week iedere ochtend les van me had gekregen, van nabij kunnen aanschouwen. Natuurlijk had ik mijn les helemaal om moeten gooien, omdat er oefeningen zijn, die op de binnen- en de buitenbaan totaal anders uitpakken, maar nu viel het allemaal als puzzelstukjes in elkaar.

Mijn les werd nu een herhaling van de oefeningen van de afgelopen week, maar dan de lange versie. In plaats van nu heen en weer schaatsen op de binnenbaan volgde nu een oefening over 200 meter of een veelvoud hiervan. De eerste ronde reed ik op kop om het goed voor te doen, daarna liet ik me afzakken, zodat ik op het eind min of meer achteraan reed. De schildpadmethode.

Om kwart voor 10 stopte de shorttrackles. De 10 kinderen, die deze gevolgd hadden, gingen naar de snelle groep op de buitenbaan. De meesten van hen waren ook iedere dag geweest. Henk Distelvelt, een van de trainers zei bij de koffie en thee: "Je ziet bij alle kinderen, die naar het shorttracken zijn geweest, dat hun techniek in 3 kwartier is verbeterd.
Wellicht dat het een idee is, dat er iedere schoolvakantie een dag is, waarop de IHCL een aantal kinderen uitleg geeft over shorttracken. Deze verrassing was goed uitgepakt!

De wijde blik van de Meerbonken

Je kunt van de Meerbonken een hoop beweren, maar niet, dat hen in hun jeugd geen wijde blik is toebedeeld. In onze jeugd was de Haarlemmermeer goeddeels onbebouwd en konden we zeer ver kijken. Bij ons thuis aan de Hoofdweg kon je de contouren van Haarlem aan de voorkant ontwaren, terwijl je aan de achterkant de verkeerstoren van Schiphol kon zien. 

Lang was de Haarlemmermeer vrij leeg, hetgeen je nu niet meer kunt zeggen. Maar die wijde blik kwam vandaag goed van pas in de Leidse IJshal, waar ik vanmorgen weer schaatsles aan kinderen gaf op de binnenbaan. 
Met Johan van der Weij en Jan Pieter Tensen hadden we een groep van 12 kinderen onder onze hoede. De Vennepers, die ooit als enigen de 1000 rondjes van Leiden uitreden, vulden elkaar heel goed aan.

Als rechtgeaarde Meerbonken, de bijnaam van de Haarlemmermeerders, deden wij om en om de door Jan Pieter bedachte oefeningen voor. Ondanks dat ik al ruim 30 jaar schaatsles geef, zaten er voor mij een paar nieuwe bij zoals de estafette met een leeg conservenblik. Deze moest op de heenweg tussen de bovenbenen geklemd worden.

Na een serie technische oefeningen deden deze blikken aan het eind goede dienst om de leuke schaatsles in speelse vorm af te sluiten. Eerst moesten de kinderen in 4 groepen van 3 een estafette doen met een blik, dat op het ijs vooruit geschoven werd. Bij het blik aangekomen moesten ze het oppakken, dus heel diep zitten en het weer verder schuiven tot de overzijde werd bereikt.
De tweede variant was dit blik op de rug zetten en dan rustig maar stabiel naar de overzijde schaatsen. Als het blik viel, moest het uiteraard opgeraapt worden.
Het was een leuke les. In totaal waren op deze warme herfstdag 50 kinderen afgekomen.

Op de terugweg naar huis na de koffie en de thee reed ik naar de bouwplaats van IJshal "De Vliet". Hier wierp ik een blik op de werkzaamheden.

Deze Meerbonk bezag het met een blik van goedkeuring.

Ton Menken IJsbaan

In oktober 2016 werd het 40-jarig bestaan van de voormalige Ton Menken IJsbaan gevierd.

Dit seizoen beleven we het laatste seizoen aan de Vondellaan. 

Vanaf volgend jaar schaatsen we aan de Voorschoterweg. De Leidse IJshal sluit eind maart 2023 haar poorten.
Gisteren kreeg ik van iemand een filmpje van bijna een kwartier toegestuurd, dat gemaakt is ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum. Ik heb het op YouTube gezet. Ik weet niet, wie de film gemaakt heeft, maar het is het bekijken meer dan waard. Kijk en geniet!

Transportbedrijf Breed

Het was vandaag alweer de derde dag van de schaatslessen voor kinderen in de Herfstvakantie. Zoals gebruikelijk fietste ik rond half 9 naar de Leidse IJshal aan de Vondellaan.

Qua drukte was het vergelijkbaar met afgelopen maandag. Op de binnenbaan had ik een groep van 16 kinderen, die ik met "Krasse knar" Frans van Rijn op een speelse manier de beginselen van het schaatsen bij wilde brengen.
Vandaag was mijn thema "Transport". Daar ik gedurende mijn jeugd 24 jaar lang gesponsord ben door Breed Transport in Nieuw-Vennep, heb ik wel enige ervaring met dit thema.
 
Na het inrijden op de schaats gingen we wandelen. Als je dat doet voel je, dat je ook al doorglijdt. Dat is nog sterker als je op de fiets zit en dan de trapbeweging maakt. Als je doet, alsof je de trapper ronddraait, kom je gegarandeerd op je hiel terecht en dan glij je makkelijk naar voren. Eerst deden we dat op de gewone fiets, daarna op de mountainbike en tenslotte op de racefiets, waarbij je nog dieper zit.

Dit fietsblok sloten we af met de eenwieler, die daarmee tevens als balansoefening diende.
We vervolgden het transport met de bobslee. Je maakt vaart en springt er dan in. In dit geval doe je dat met de billen op het ijs en daarop doorglijden. 
Het was de opmaat voor het skiën, een ander winters transportmiddel. 
Iets lastiger was de skischans. Je maakt vaart, glijdt in de schaatszit op 2 schaatsen door, gaat op je hurken zitten en maakt dan een sprongetje en glijdt daarna tweebenig naar de overzijde van de binnenbaan.
Het vliegen was het volgende onderdeel. We begonnen met het zweefvliegtuig. Een prima balansoefening.

De volgende oefening was de schietstoel. De kinderen gingen bij de boarding op de grond zitten en bij "drie" sprongen ze op en reden zo snel mogelijk naar de overzijde, waar ze met een parachute landden.

Na een ritje in de auto gingen we met de trein, waarbij we moesten zorgen, dat er geen wagons afhaakten. Wel lastig als je slingert en soms halve rondjes rijdt.
Aansluitend gingen we het water op. We begonnen met roeien naar de overzijde, waarna we de zee op gingen. Eerst was het een rustige zee, daarna begon het wat harder te waaien en tot slot een storm.

Een uitmuntende balansoefening.
Een meisje vroeg, of er iemand overboord kon slaan en gered moest worden. Dat ik daar zelf niet aan gedacht had!
Het meisje mocht de drenkeling spelen, die we uit de middencirkel gingen redden.

Na deze soepel verlopen reddingsactie had ik een mooi aanknopingspunt voor veiligheid op het ijs. Hoe red je iemand uit een wak? 
Ik benadrukte, dat je nooit te dicht naar het wak moet schaatsen. Daar is het ijs immers dun. Dus kroop ik er naar toe. de anderen hielden op hun beurt liggend mijn benen vast en zo trokken we de schaatser stukje bij beetje uit het wak. In 4 groepjes van 4 oefenden de kinderen dit een paar keer.
Frans vulde aan, dat je beter een touw kunt gebruiken. Een lange shawl zou ook kunnen. Nu was er een meisje met een shawl om....


Daarna wees ik erop, dat je je warm moest maken en zo snel mogelijk droge kleren aantrekken. Prima balansoefeningen. Vooral bij schaatsend een broek virtueel uittrekken en een andere broek virtueel aantrekken ben je constant je balans aan het zoeken.
We sloten de les af met tikkertje met de groep naast ons, die ongeveer even groot was. In plaats van 1 tikker waren er nu 2. Wie getikt werd, werd de volgende tikker. Ter verhoging van de feestvreugde wees ik tussendoor nog 2 kinderen aan, die ook tikker werden. Ruim 30 kinderen krioelden door elkaar en op een gegeven moment leek het wel, of er 30 tikkers waren!
In zijn vuistje lachte deze trainer. In deze chaos voerden de ontketende kinderen bliksemsnel allerlei technische oefeningen uit zonder dat ze er erg in hadden. 

Bij de koffie en thee praatte ik met Willem van der Laan en Gon Schiereck, waarna ik op de Boerenmarkt en "De Helianth" boodschappen haalde. 
Na thuis geluncht te hebben, haalde ik bij een groothandel een groot pak toiletpapier en een grote doos papieren handdoekjes voor op de volkstuin. Het kon niet in één keer op mijn fiets.
"Dan rij ik toch gewoon 2 keer", zei ik tegen de medewerker, die mij hielp.

Het was dan ook prachtig fietsweer. Na 2 ritten van in totaal 16 kilometer dronk ik met Ada thee op de volkstuin en terwijl zij de boerenkool voor vanavond oogstte, vond ik nog een witte aardbei met roze wangetjes. We hebben het over 26 oktober!

Daar we nog wat afval op de volkstuin hadden, dat afgevoerd moest worden, nam ik dat in mijn fietstassen mee naar huis om het daar in de vuilnisbak te deponeren. Ik heb wel gekkere dingen vervoerd.

Ik ben uiteindelijk toch een telg van Transportbedrijf Breed.

Zonsverduistering of ontbijten op het ijs

De ochtend begon bij het rinkelen van de wekker om 7 uur. Ik trok mijn schaatskleding aan en na het ontbijt met mijn vrouw fietste ik naar de Leidse IJshal aan de Vondellaan. Daar was de tweede dag van de schaatslessen voor kinderen in de Herfstvakantie.

Er waren iets minder kinderen dan gisteren. In totaal waren er 50 kinderen op de schaatsinstuif afgekomen. Samen met Elfstedenmaat Frits van Huis had ik op de binnenbaan een groep van 16 kinderen, met wie ik een paar dagen ervoor op de Kagerplassen en de Braassemmermeer een prachtige schaatstocht had gereden.

Het thema van vandaag was ontbijten. Na het inrijden begonnen we aan de "ontbijttafel", waar we heen en weer schaatsend gingen zitten. We aten en dronken, waarna we de tafel af moesten ruimen. Met een dienblad brachten we de spullen naar de keuken, waarna we met een volgend dienblad nogmaals heen en weer reden van de ontbijttafel naar de keuken.

Helaas ging het bij dit dienblad fout. Alles viel op de grond en dit moest met een bezem bij elkaar geveegd worden. Daarna moesten de kinderen diep gaan zitten om met een stoffer en blik de scherven van het ijs af te vegen. Het blik leegden we in de prullenbak, die we vervolgens al schaatsend naar de vuilnisbak brachten. Kortom, je bent met een simpel verhaaltje over het ontbijt al snel 10 minuten bezig met het diep zitten.

Daar er veel kinderen gisteren ook in mijn groep zaten, konden we een aantal oefeningen rond de druk op de hiel herhalen. Dit achterop zitten werd vervolgd door wat remoefeningen, het vallen en sprinten vanuit het zitten op het ijs. We sloten de leuke les af met tweelingtikkertje met de groep naast ons.
Na de koffie en thee fietste ik onder een halfbewolkte hemel naar huis toe, waar mijn vrouw en ik met een eclipsbril naar de gedeeltelijke zonsverduistering keken.

Een eclips zie je niet iedere dag.

Na me gedoucht te hebben lunchte ik met Ada, die 's middags naar haar ouders ging. Ik fietste naar Gezondheidscentrum Stevenshof, waar ik een intakegesprek had over Stevenshof Vitaal.

Hier bleek, dat ik bij een door Walter Boon georganiseerde loop tegen Roos Guijt bij het Valkenburgse meer gelopen had. Mijn mobieltje kon de app die bij het Stevit-project hoort, echter niet uploaden. Volgende week moet ik terugkomen met het mobieltje van mijn vrouw.
Wel kreeg ik de werking van de bloeddrukmeter uitgelegd. De bloeddruk was 117 om 74. Ook al is deze niet gemeten, ik weet zeker, dat deze vorige week dinsdag een stuk hoger zal zijn geweest....