Het IJspaleis

Vanmorgen fietste ik om kwart over 8 naar de Leidse IJshal. Daar begonnen vandaag de schaatslessen voor kinderen in de Herfstvakantie.

Doordat de oudgedienden Henk van Heuzen en Maup Honcoop na jaren trouwe dienst gestopt waren met het leiden van de schaatsinstuif, zorgde Jan van Schie voor het aantrekken van de vrijwilligers en het uitdelen van de consumptiebonnen, terwijl ik de start van de lessen op de binnenbaan zou verzorgen. De eerste vraag, die ik kreeg was, of ik een microfoon wilde.
"Dat is volstrekt overbodig", antwoordde ik: "Ik kan tot 100 decibel komen met mijn stem!"

In mijn eentje had ik na deze stemverheffing desondanks een groep van 11 kinderen op de binnenbaan. Het was een leuke groep, die redelijk homogeen was. De eerste les begin je altijd met veel basisoefeningen, die deels verpakt waren in de vorm van dieren. De aaphouding, vliegen als een vogel en de flamingo, die op één been stond.

We schaatsten diverse kleine rondjes. Uiteraard ontbraken de valoefeningen niet. De nadruk bij de tweede helft van de les lag bij de druk op de hiel, hetgeen ook wel "achterop zitten" genoemd wordt. We sloten het uur af met "Schipper mag ik overvaren".
Bij het trainersgilde zaten diverse "Krasse knarren". Zij krikten de gemiddelde leeftijd vandaag enigszins omhoog. Bij hun reguliere dinsdag- en donderdagtraining ligt het gemiddelde aanmerkelijk hoger dan vandaag.


Daar staat tegenover, dat zij een berg aan ervaring meenemen.

In totaal waren er zo'n 70 kinderen op de lessen afgekomen. Na de les dronken de trainers koffie, thee en warme chocolade en praatten we even bij over de enerverende week, die we achter de rug hadden.
Ik fietste naar huis, waar ik me omkleedde en met mijn vrouw lunchte.
Samen fietsten we naar de volkstuin, waarna ik over de Landgoederenroute naar Den Haag reed. Onderweg zag ik porseleinzwammen.

Een kilometer of 5 verderop waren nog meer paddenstoelen.

Het bos was volop herfstig, alleen de temperatuur niet.

Met de wind tegen fietste ik naar de Residentie, waar ik in "Het IJspaleis" wat af moest geven aan mijn schoonzoon. Door de Pophoofdstad van Nederland in de jaren '60 en '70 fietste ik naar het huis van één van mijn dochters toe, waar ik een paar kleine klusjes deed.

Via Scheveningen en de duinen reed ik met de wind eindelijk in de rug naar huis toe.

Vandaag had ik 53 kilometer op de teller staan. Thuis hoorde ik, dat Engeland de derde premier sinds begin september heeft.

Downing Street 10 is bepaald geen IJspaleis.
Obelix wist het al: "Rare jongens, die Britten!"