Lopen tegen kanker

Tijdens fietstochten de afgelopen weken stuitte je her en der in de omgeving op aankondigingsaffiches van Lopen tegen kanker.

Daar in mijn leven al aardig wat familieleden, vrienden en bekenden aan deze ziekte zijn overleden en ik diverse mensen ken, die met kanker in hun lijf rondlopen, stond voor mij één ding vast: meelopen!

Na het ontbijt met Ada fietste ik naar Warmond toe. Boven de weilanden bij de Stevenshof hingen de nevelflarden op deze frisse morgen. Op straat was het opvallend rustig. Wellicht dat velen keken naar de regen in Japan.

De vorige keer, dat ik meeliep met Lopen tegen kanker, was 3 jaar geleden. Inmiddels was er wel het één en ander veranderd. De locatie van inschrijving was veranderd. Vorige keer geschiedde dat in de sporthal. Mogelijk dat dit door de corona niet meer mag.
Voor de start praatte ik bij het omkleden buiten met John van Laar, die bij de 5 kilometer als zevende zou finishen. Hij ging inlopen, ik deed dat ook na startnummer 748 te hebben opgespeld. Ik wisselde het af met een serie rustige droogtrainingsoefeningen, waarbij je de meeste spieren goed oprekt.

Ook genoot ik van de prachtige omgeving van het voormalige Seminarie. 

In iets andere kledij liepen wij naar het startvak op de Bisschopslaan, waar de 5 kilometer om half 10 vertrok en de 10 kilometer 5 minuten later. 


Daar er geen route op de site stond, ging ik er vanuit, dat we gewoon de route via Sassenheim en Voorhout van de afgelopen jaren zouden lopen. Tot mijn verbazing liepen we linea recta naar het bos bij "Huys te Warmont".

Het was een slingerend parcours over vooral onverharde bospaden. Het is iets zwaarder, maar het loopt heerlijk ontspannen. Soms had je het gevoel, dat je door de verende ondergrond zweefde. 

Ik liep in een groepje van 6 man in een gelijkmatig tempo met dan de een op kop en dan de ander. We kwamen aan het eind van het bos bij een sloot, waar ik anderhalf jaar geleden nog gedurende een tweetal dagen op geschaatst heb.

In het bos moesten we ook over een smalle wiebelige houten brug lopen. Dit ontlokte mij de opmerking: "Het lijkt de brug naar De Krim wel!"

Een kilometer verderop moesten we over de houten ophaalbrug naar Koudenhoorn lopen.

Over dit eiland liepen we op deze zondagmorgen een rondje over voornamelijk zachte ondergrond. 

Bij het restaurant op Koudenhoorn was de enige drinkpost. Hier nam ik een beker water, waardoor ik de aansluiting met "mijn" groep kwijtraakte.

Zo liep ik met 100 meter achterstand op deze groep en met 100 meter voorsprong op de groep achter me. Ik "zwom".

Desondanks kon ik mijn tempo op het eiland goed vasthouden, evenals door de slingertocht door en om de woonwijk van Warmond heen.
In de laatste kilometer, inmiddels op het terrein van het Seminarie, zag ik de groep achter mij naderbij komen. Ik heb geen achtervolgingswaan, maar in de laatste meters voor de finish werd ik door een drietal toch nog ingehaald. 

Met 53.09 eindigde ik op de 112e plaats van de 229 gefinishte lopers op de 10 kilometer. Ik ben met recht een middenmoter!

Het was geen scherpe tijd, maar daar was het het parcours niet naar. Maar wat een prachtige loop was het! 

Het is jammer, dat dit de laatste keer is, dat Lopen tegen kanker in Warmond georganiseerd wordt. Maar wellicht kan dit parcours door een andere organisatie geadopteerd worden? Iets voor het Zorg & Zekerheid Circuit?

In het herfstzonnetje fietste ik rond half 12 bij een aangename temperatuur naar huis toe.