Pietenles

 Na de vergadering over het vakantieschaatsen hield ik me de middag rustig. Rustig lunchen, krant lezen, mijn schaatskleding aantrekken en om kwart voor 4 weer rustig naar IJshal De Vliet toe fietsen. Daar was half 5 de training van de IJVL. Uit betrouwbare bron had ik vernomen, dat er Spaans bezoek langs zou komen.
Hetgeen inderdaad geschiedde.

Voordat de Roetveegpiet er was, deden we wat oefeningen om in de sfeer te komen bij deze Pietenles. We kwamen aan op de stoomboot, de Goedheiligman reed een rondje met zijn staf en met zijn grote boek, waarna de Pieten met een zware zak op hun rug rondreden en daarna twee rondes lang pepernoten strooiden, die we daarna op moesten rapen van de vloer.

Met de komst van Piet werden alle groepen samengevoegd en gingen we spelletjes doen. Eerst estafette in 4 groepen van 8, daarna een treintje met dezelfde groepen. 

In lijn met de verkiezingsuitslag reden we daarna 2 rondjes rechtsom. Voor schaatsers iets heel onwennigs. We sloten de Pietenles af met tweelingtikkertje. Eerst op een recht eind, daarna op driekwart baan. 

Vervolgens kregen we van Piet onder uit de zak. 

Nee, niet wat u denkt. Maar daar lagen de chocoladeletters. die we van hem kregen.

Herstel

Een goed getraind lichaam herstelt sneller dan andere lichamen. Daar had ik vandaag mee te maken. Na een zeer goede nachtrust voelde ik mijn keel nauwelijks en was de spierpijn voor een flink deel verdwenen. Ik deed vanmorgen wel rustig aan. De training van de "Krasse knarren" sloeg ik over. Sporten met griep is geen goed idee.

Ik voelde me 's ochtends wel goed genoeg om naar IJshal De Vliet te fietsen om de vergadering van het vakantieschaatsen in de Kerstvakantie bij te wonen. 

Na een koude start van de dag was het heerlijk zonnig winterweer. Met een stukje fietsen kon ik meteen uitvinden, of ik vanmiddag schaatsles zou kunnen geven voor de IJVL of niet.
Welnu, van het stukje rustig fietsen kreeg ik geen terugslag. Niet verbazingwekkend, want je moet een onderscheid maken tussen sporten en bewegen. Bij sporten ga je diep, bij bewegen doe je dat alleen op souplesse. Dus zonder noemenswaardige inspanning.

De basis van de trainingsleer is simpel: bij het sporten breek je spierweefsel af. Je lichaam reageert daar op door meer spierweefsel aan te maken. Dit wordt de supercompensatie genoemd. Zodoende herstel je als sporter sneller. Je lichaam is getraind om zichzelf te herstellen.
Bij griep blijft die supercompensatie achterwege. Per saldo breek je bij sporten (lees: flink trainen) dan meer spierweefsel af dan je aanmaakt. Dit geldt nog sterker als je koorts hebt. En die had ik niet.

Dat geldt echter niet voor de aarde. Deze heeft last van een oplopende koorts!

Stel zelf de diagnose op bovenstaande link. 

Gammel

Gisteren heb ik heerlijk geschaatst in IJshal De Vliet. Een graadmeter daarvoor is de 5 kilometer, die ik tijdens de piramide steevast op kop rijd. Meestal is er een groep snelle rijders, die één of een paar rondjes pakken. In de Ton Menken IJsbaan had ik dan 5 rondjes gereden en de snelle "Krasse knarren" deden er dan 6.

Aan het begin van het eerste seizoen in IJshal De Vliet had ik 7 rondjes afgelegd voor ik door de snelle groep ingehaald was. Gisteren deden ze er 12 rondjes over voordat het "langzame" peloton  met 11 omlopen was bijgehaald.

Met de vorm zat het dus wel goed. Later op de dag voelde ik af en toe flinke spierpijn in mijn benen en gewone spierpijn in mijn armen. Daar ik deze gewoonlijk rustig op mijn rug heb liggen, vond ik dit raar.  Toen ik vannacht wakker werd met keelpijn, viel alles op zijn plek. Het was een lichte keelpijn en ik had geen koorts, maar ik zou voorzichtig moeten zijn. Gelukkig was de coronatest negatief. Toch iets positiefs!

Ik fietste dik ingepakt naar de Boerenmarkt om het bestelde brood op te halen en voor mij was duidelijk, dat ik de schaatsles van vanmiddag zou schrappen. Jaap de Gorter zou mij vervangen.
Een middagdutje deed me goed, maar ook de training met de "Krasse knarren" morgenochtend hou ik voor gezien. Ook als ik morgenochtend fitter zou zijn, kun je in deze omstandigheden met voluit sporten meer spieren af kunnen breken dan je in maanden bij elkaar kunt trainen.
Hopelijk kan ik morgenmiddag wel training geven voor de IJVL. Eerst maar een nachtje slapen. Vooralsnog voel ik me gewoon gammel.

Krasse knorren

Tegen de ochtend dook de thermometer nipt onder het vriespunt bij KNMI-meetpunt Voorschoten.

Op klomphoogte daalde de temperatuur nog wat verder dankzij een onbewolkte sterrenhemel.

Denk echter niet, dat we op een natuurijsperiode afstevenen. Het hoogst haalbare is een kwakkelperiode.

Het grote voordeel is wel, dat de oppervlaktewateren af kunnen koelen. Wie weet komen we later in de winter nog op het ijs.
Voor het eerst reed ik met handschoenen aan naar IJshal De Vliet op deze droge en zonnige dag. Ik was wat later dan gebruikelijk, daar we te horen hadden gekregen, dat er om 9 uur gedweild zou worden en de "Krasse knarren" pas om  kwart over 9 zouden kunnen beginnen aan hun piramide van 100 rondjes.

Tot onze stomme verbazing werd er niet gedweild, zodat we om 10 over 9 aan de 25 kilometer begonnen. Het ijs gleed goed en het tempo lag behoorlijk hoog en in de ijdele hoop, dat we de piramide zonder onderbreking af konden maken, namen we bij de lange series maar 1 rondje rust in plaats van 2.

Het bleek ijdele hoop.

Direct nadat de Schaatsschool om kwart over 10 met de schaatslessen klaar was, verscheen de "Mammoth" op het ijs. Wij hadden nog 12 rondjes te gaan. En wat ik vooraf al vreesde, gebeurde: een deel van de "Krasse knarren" verliet de baan en ging meteen weg. De rest moest 10 minuten wachten, voor ze het ijs weer op konden.

En bij het opstarten zag je ook meteen een tweedeling. Een deel kon meteen de draad weer oppakken en op snelheid rijden, een ander deel moest weer even warm draaien na bezweet tijdens de dweilpauze afgekoeld te zijn. Zo ging de gezamenlijke training als een nachtkaars uit.
Bij de koffie, thee en warme chocolademelk met een kleinere groep vatte één van de "Krasse knarren" het onbegrip over de vervroegde dweilpauze kort en bondig samen: "Krasse knorren!"

Muizenissen

Muizenissen heeft diverse betekenissen, waaronder muizennesten. In de jaren '60 zong Boudewijn de Groot er al over in "Meester Prikkebeen": "Die muizenissen maken in zijn baard."

Vanmorgen fietste ik in regenkleding naar IJshal De Vliet, het begin van een wederom kletsnatte dag.
De muizenissen begonnen bij mij, toen ik hoorde, dat voortaan de dweilpauzes om 9 uur en om kwart over 10 zouden zijn. Voor de Schaatsschool, waarvoor ik vandaag een groep van 6 beginners en herintreders schaatsles zou geven, kon ik daar goed mee leven, al vond ik het jammer, dat meteen na de schaatsles gedweild werd. De cursisten konden niet even uitrijden of de oefenstof nog even in de praktijk brengen. 
Voor de "Krasse knarren" betekent het wel, dat de 25 kilometer, die we op dinsdag en donderdag rijden, altijd onderbroken gaat worden door een pauze van een klein kwartier. De één houdt het dan voor gezien, de ander moet weer even op gang komen en maakt de 100 rondjes nog af. Een onwenselijke ontwikkeling derhalve, die mij als coördinator muizenissen opleveren.
Na de schaatsles kon ik een chocoladeletter met bijbehorend gedicht ophalen bij de ijsmeester. Bij de  warme chocolademelk, koffie en thee deelde ik deze met de aanwezige trainers en lesschaatsers. 
In regenpak fietste ik naar huis om daarna door te rijden naar de volkstuin, waar we ons tuinhuisje opruimden. Er zat een muis in, die de zaden oppeuzelde.
Een voor een haalden we de bakken, kisten en dozen van het zoldertje naar beneden en zetten deze buiten. Daar sprong een muis uit een bak en ging er vliegensvlug vandoor.

We konden alles schoonmaken en sorteren en ontdekten in een plastic zak met stro een leeg muizennest. Het stro strooiden we uit over een kale plek op de tuin. Zo waren we in ieder geval van een muizenis verlost.

Helm

 
De helm raakt steeds meer ingeburgerd op de ijsbaan. Het is een proces van jaren. Veel schaatsers, die op de racefiets of op skeelers een helm droegen, zetten bij het schaatsen een muts op. 
De laatste 10 jaar zag je ieder seizoen meer helmen op het ijs verschijnen. Zelf behoorde ik ook tot de categorie, die van muts naar helm gingen. Een aantal valpartijen waren daar debet aan.

De grote doorbraak kwam 7 jaar geleden. De Elfstedentocht besloot, dat je de Tocht der Tochten alleen maar met helm mocht rijden. En Friezen zijn zeer rechtlijnig: geen helm, geen stempel!
Vraag maar aan Piet Kleine, wat dat betekent....

Het is nu over de volle breedte ingeburgerd. Op iedere ijsbaan wordt het geadviseerd en in bepaalde situaties, bij voorbeeld bij wedstrijden, verplicht gesteld.

Van "Ik voel me ziek" naar muziek

We hadden voor vandaag met een tiental vrienden afgesproken om samen te komen. Helaas kwamen er een paar ziekmeldingen. 

Het was niet zo erg als in bovenstaand lied, maar we besloten toch om de datum te verzetten. Zodoende hadden we plots een lege agenda. 
Zodoende fietsten we na een bezoek aan de Leidse Ekklesia vanmiddag naar Marlot in Den Haag, waar we in de kerk van het Onbevlekte Hart het "Driekoningenconcert" van Kamerkoor "Cantabile" bezochten. Zeg maar eens, dat we niet op tijd waren!
Bij binnenkomst kregen we direct te maken met hogere wiskunde.

In deze mooie katholieke kerk luisterden we naar naar werken van Elgar, Duruflé en Gjeilo. De liederen werden grotendeels vierstemmig a capella loepzuiver gezongen. 

Heen waren we via de Velostrada gereden, terug fietsten we door de schemerige Landgoederenroute. 

Op deze eerste officiële vorstdag van de winter van 2023-2024 trapten we vandaag 33 kilometer weg.

We hielden het echter niet helemaal droog.

Wintertriatlon IJshal De Vliet

Leiden krijgt wintertriatlon rond de nieuwe IJshal De Vliet

Leiden, 25 november 2023 om 16:11 uur door Chris de Waard

Goed nieuws voor duursporters. De Leidse wintertriatlon is terug op de sportkalender. De komst van de nieuwe IJshal De Vliet was voor de organisatoren aanleiding om het evenement voor het eerst in tien jaar weer op poten te zetten. Dit weekend gaat de inschrijving open.

Op zondagochtend 3 maart 2024 gaat de wintertriatlon om 8.30 van start bij IJshal De Vliet. “Een evenement waar duursporters met verschillende achtergronden elkaar ontmoeten. Je
hebt schaatsers die aardig kunnen hardlopen. En er zijn ook hardlopers, wielrenners en triatleten die ‘s winters regelmatig op het ijs staan. Voor al die sporters is de wintertriatlon een
veelzijdige uitdaging”, zegt bestuurslid Daniella Moolenaar van de stichting IJshal de Vliet.

De afgelopen jaren werden er alleen in het noorden en oosten van het land wintertriatlons georganiseerd. Vanuit de Randstad betekende dat een reis van 400 kilometer retour. Maar nu heeft ook het zuidwesten weer een eigen evenement. Daar komen atleten uit het hele land op af, om de strijd aan te gaan tijdens de fietsronde in de Vlietland en in ijshal De Vliet.

Pijlers
Hardlopen, fietsen en schaatsen zijn de drie pijlers van de wintertriatlon. De afstanden zijn vergelijkbaar met de (kwart en achtste) zomertriatlon. De lange versie is afgerond 10+50+20
kilometer. Bij de middenafstand gaat het om 5+25+10 km. En voor de jeugd tot en met 16 jaar is er een biatlon met 2+3 km lopen en schaatsen.

Zaterdag 25 november gaat de inschrijving open via www.zvl-1886.nl/leidse-wintertriatlon Omdat de Leidse wintertriatlon uniek is in zuidwest Nederland, hebben al veel sporters interesse getoond. Omwille van de veiligheid worden er voor de twee hoofdnummers samen maximaal honderdvijftig deelnemers toegelaten. Bij de jeugdbiatlon zijn zestig startplaatsen beschikbaar.

Historie
Met deze wintertriatlon grijpt Leiden terug op een lange traditie. Tot 2014 werd er meer dan 25 keer zo’n evenement gehouden. Toen in de oude ijshal aan de Vondellaan. Het baantje was slechts 182 meter lang en berucht om de korte bochten, waardoor menig deelnemer met een loodzwaar linkerbeen over de finish kwam. Dat weerhield de sporters er niet van om vele jaren hun beste beentje voor te zetten bij dit jaarlijkse hoogtepunt van het Leidse schaatsseizoen.

Komma
Doordat de verkeerssituatie rond de oude ijshal steeds lastiger werd, de veiligheidseisen steeds zwaarder werden en daardoor ook het aantal benodigde vrijwilligers bleef groeien, werd er tien jaar geleden een punt gezet achter het evenement. Die punt blijkt nu dus een komma. De nieuwe IJshal De Vliet, met een brede 250-meterbaan en de gunstige ligging aan de oostkant van Leiden, biedt weer mogelijkheden.

Vrijwilligers
De nieuwe wintertriatlon komt nu tot stand dankzij een nauwe samenwerking tussen de schaatsclub IJVL en de triatlontak van zwemvereniging ZVL-1886. Schaatsers en triatleten staken al in maart 2023 de koppen bij elkaar en gingen fietsroutes verkennen. Vijf maanden werd er met gemeente Leiden en andere overheden overlegd over het verkeers- en veiligheidsplan. Nu de vergunning praktisch rond is, kan de inschrijving open. Om alles in goede banen te leiden, zijn nog wel veel handjes nodig. In totaal gaan bijna honderd vrijwilligers de hardlopers en fietsers de juiste richting wijzen, kruispunten vrijhouden, de wisselzone bewaken en erop toezien dat de schaatsers veilig het juiste aantal rondjes afleggen.

De vrijwilligers worden deels binnen de twee verenigingen gevonden, maar er wordt ook een beroep gedaan op bevriende schaats-, atletiek- en wielrenclubs. Moolenaar: “Maar we moedigen deelnemers ook aan om een vriend of familielid als vrijwilliger aan te melden. Want supporters willen vaak graag helpen om lopers en fietsers veilig de juiste weg te wijzen.”

Daar ik vanaf 1997 jaarlijks meedeed met de Wintertriatlon van de IJVL vanaf de Leidse IJshal, heb ik me zojuist ingeschreven.
Jullie doen toch ook mee?

Mis poes en mispelboom

In Groningen hebben ze met enige regelmaat last van aardschokken. In Den Haag deze week ook. Bij de VVD dachten ze de eerste vrouwelijke premier te kunnen leveren.
Het liep een tikkeltje anders....

Zelden is in de Residentie een sterker staaltje van mis poes gezien.
Op deze wisselvallige zaterdag deed ik vanmorgen boodschappen bij "De Helianth" voor mijn schoonouders en onszelf. Op weg naar Ada's ouders reed ik in het zonnetje, maar gaandeweg betrok de lucht steeds meer en toe ik een regenboog recht voor me uit zag, wist ik genoeg.

Thuis gekomen dronken we koffie en thee met wat kruidnoten erbij. Na nog wat zaken geregeld te hebben, lunchten we samen. Mijn vrouw fietste naar de volkstuin. Ik zou er ook naar toe lopen, maar één van de zwaardere buien van vandaag trok net over. 
Ik wachtte de bui af en maakte me nuttig door de toiletten schoon te maken. Zodra het droog was, liep ik naar de tuin toe, waar de mispelboom aardig wat mispels verloren had door de stevige wind van de afgelopen dagen.

Ik zou via het Valkenburgse meer terug naar huis lopen, maar een volledig gesloten brug versperde de weg. Ik moest teruglopen en een andere route naar huis kiezen. De geplande route van 8 kilometer werd zo 10 kilometer.

Op de terugweg werd ik beloond met prachtige Hollandse luchten.
En geloof het of niet: die dreigende Hollandse wolken hingen boven Den Haag....

Transportmiddelen

De afgelopen 3 dagen stonden mijn schaatslessen voor kinderen in IJshal De Vliet in het teken van transportmiddelen. Na een rondje inrijden begonnen we aan een rondje op de fiets. Als je de beweging van de trappers nabootst, kom je achter op de schaats en glij je zonder afzet redelijk ver naar voren. Als je dan op een racefiets gaat zitten, dan heb je meteen de diepe zit te pakken.

Aansluitend deden we de afdaling: vaart maken en tweebenig zo ver mogelijk proberen door te glijden.
Vervolgens gingen we in de auto zitten.

Met een diepe zit reden we een rondje, terwijl we het stuur ronddraaiden. Het grotere werk kwam daarna: de vrachtwagen met aanhanger. In tweetallen sleepten de kinderen om beurten de ander 250 meter op. Diezelfde duo's pakten de kruiwagen: de ander een rondje duwen. Met als variant om daarna de ander en zet te geven, waardoor de ander sneller en langer doorgleed. 
Inderdaad, de zet die bij het shorttrack gebruikelijk is.
We stapten in de boot. Allereerst een rondje in de kayak.

De volgende ronde was in een roeiboot, uiteraard eveneens met de toepasselijke armbewegingen. In tweetallen stapten we in de zeilboot, waarbij eentje buitenboord moest hangen. In de bocht en uiteraard naar binnen. 

We kozen het ruime sop en gingen de zee op. Eerst met rustig weer, daarna met hoge golven, waarbij je afwisselend moest bukken en staan, daarna met de wind opzij, waarbij je heen en weer bewoog. Tenslotte was er een ruwe zee met een combinatie van deze oefeningen.

We gingen vervolgens vliegen. Eerst in een zweefvliegtuig, die heen en weer bewoog. Goed voor de balans. De helikopter daarentegen ging omhoog en omlaag, waarna we in een gewoon vliegtuig de landing inzetten. De befaamde valoefeningen.

De trein kwam ook langs. Eerst een rondje gewoon, waarna het een stoptrein werd. Om de 30 of 40 meter stopte de trein.

De benenwagen gebruikten we ook: eerst een stukje hardlopen, waarbij je nauwelijks vooruitkwam, doordat de afzet in het luchtledige verdween. Wat dat aangaat kun je beter wandelen. Daarmee ga je op schaatsen sneller vooruit. We sloten de les over transportmiddelen af met het allerleukste transportmiddel: de schaats. Tot we van de baan af moesten konden de kinderen een paar rondjes rijden.
Eén transportmiddel liet ik achterwege: de stelten.

Een meisje deed deze oefening, terwijl ik aan kwam lopen. Ook al heb ik 60 jaar meer ervaring op schaatsen, deze oefening is mij nooit gelukt....

Een tegeltjeswijsheid

Eenieder kent wel de bekende tegeltjes met daarop een korte en bondige, maar raak getypeerde uitspraak.

Vanmorgen viel ik in bij de Schaatsschool in IJshal De Vliet. Zoals gebruikelijk had ik de beginnersgroep, die uit 6 schaatsers bestond.

We begonnen met een rondje inrijden om te kijken, aan welke oefeningen de schaatsers de meeste behoefte  hadden. Daar niemand onderuit ging trok ik de conclusie, dat er voldoende gestrooid was.
We begonnen met een rondje op de fiets, gevolgd door een rondje op de racefiets. Je moet dan doen alsof je een trapper ronddraait. Dan kom je op de hak van je schaats terecht en glij je zonder afzet een aardig eindje door.

Ik klikte mijn kluunschaatsen van mijn Langlaufschoenen en liet zien, waarom je op de hak moest schaatsen. In de volksmond wordt dit "achterop zitten" genoemd. Ik sloot de uitleg af met de zin: "Alles staat of valt met de druk achterop!"

"Een tegeltjeswijsheid", riep één van de deelnemers.

Daar moet je 68 voor worden....
Met de druk op de juiste plek werkten we stap voor stap naar de zijwaartse afzet toe. Na uitleg hoe de afzet altijd schuin wordt ingezet kwam het sturen van het ijzer aan bod via tussenstappen. Alle deelnemers reden aan het eind van de les sneller met minder moeite.

Want ja, je moet wel bewegen om te schaatsen!

En nu maar wachten, tot "Alles staat of valt met de druk achterop!" op een tegeltje verschijnt.
Of zeg ik nu iets doms?

De rode kater

Eén van de personages in de stripverhalen van "Jan, Jans en de kinderen" van Jan Kruis is Edgar Allan Poes, een woordspeling op de naam van de grondlegger van de detective en de griezelverhalen, de Amerikaanse schrijver Edgar Allan Poe.


Edgar Allan Poes is beter bekend als "De rode kater".


Met het bekend worden van de verkiezingsuitslagen van de Tweede Kamerverkiezingen van gisteren met de PVV als grootste partij met een gerede kans op Geert Wilders als nieuwe premier, heeft een flink deel van de Nederlandse bevolking acuut last van een rode kater.

Als democraat moet je de verkiezingsuitslag accepteren, maar rustig bij de kachel suffen zit er voorlopig niet in.

Daarvoor zijn de mogelijke gevolgen voor de strijd tegen de klimaatopwarming bijvoorbeeld veel te groot. Van een partij, die de Nederlandse cultuur hoog in het vaandel heeft staan, verwacht je toch, dat zij zich inzet om de iconische Elfstedentocht überhaupt nog mogelijk te maken.

Maar vooralsnog speelt links geen enkele rol in de kabinetsformatie. De rode kater mag buiten gaan spelen.

Zelf koos ik ervoor om binnen te gaan sporten. Daarvoor fietste ik naar IJshal De Vliet, waar ik met de "Krasse knarren" ging schaatsen. Met een peloton van 15 man en een stuk of 35 andere schaatsers op de 250-meterbaan was het gezellig druk op de gladde ijsvloer. De "Krasse knarren" suften niet lekker bij de kachel, maar kachelden lekker door!

Verkiezingsdag

De dag begon zo mooi met morgenrood.

In een flink deel van de dag kwam het tot vorst aan de grond.

Met mijn vrouw ging ik stemmen in de Stevenshof, waarna ik verkoos om in de mooie Leidse binnenstad boodschappen te doen. Thuis deed ik wat kleine klussen, waarna ik met het enige buitje van de dag naar IJshal De Vliet fietste.

Daar gaf ik schaatsles aan 18 kinderen uit Oegstgeest met als thema "Transportmiddelen". Met fietsen, boten, vliegtuigen, sleeën en kruiwagens heb je een heel scala aan oefeningen.

Na met mijn vrouw gegeten te hebben, keken we naar de verkiezingsuitslagen, waarvan Fokke en Sukke over voorspellende gaven bleken te beschikken.

De kiezer heeft gesproken.