Testrijders op herhaling

Vanmorgen ging mijn vrouw met een buurvrouw sporten in het Stevenspark. Ik reed na het ontbijt eerst naar "De Helianth" om wat fruit te kopen, waarna ik doorfietste naar IJshal De Vliet. Dat deed ik met mijn regenbroek aan, want ik kwam net in het enige buitje van de dag terecht.

Normaal gesproken zou ik de broek achterwege gelaten hebben, maar met natte kleding op een ijsvloer te komen is niet zo'n geslaagd idee. Bij binnenkomst zag ik, dat de funbaan nog nat was. Er was net gespoten. We moesten even wachten, voordat er nieuw water op het nog dunne ijs kon.

Aad Kleijweg kwam even later ook. Toen ik hem vertelde, dat ik zou gaan schaatsen op de 250-meterbaan als het ijs dik genoeg was, ging hij zijn schaatsen thuis halen.

IJsmeester Marcel en Richard legden intussen de dertiende laag water op de rondbaan. Met de vijf lagen, die afgelopen week met de brandspuit waren gelegd, moest dat voldoende zijn. Marcel pakte een boor en kwam tot 1,3 centimeter. Met 2 schaatsers moest dat voldoende zijn.
Ik wachtte op Aad, zodat de testrijders van 2023 op herhaling gingen. De primeur van schaatsseizoen 2024-2025. Dat deden we in het keukentje van de ijsmeesters, waar we, zeer toepasselijk, een stukje ijstaart kregen. Hier trok ik mijn nieuwe Salomons langlaufschoenen alvast aan.

Toen Aad er was, wandelden we naar de trap naar de 250-meterbaan.

Ik hoefde alleen de ijzers onder de schoenen te klikken en kon alvast ijs proeven, terwijl Aad zijn schaatsen aantrok.

Toen het zo ver was, konden de veteranen onder de testschaatsers van start voor het eerste rondje op de 250-meterbaan in schaatsseizoen 2024-2025.

Het eerste rondje was het even afwachten, hoe goed het ijs zou zijn.

Het ijs op de buitenbaan was gewoon goed en gleed prima. Stukken beter dan vorig jaar, toen er bij de startstreep letterlijk baggerijs lag, waar je tweebenig doorheen moest rijden. De binnenbaan was wat stroever en wat hobbeliger, maar daar is de ijsdikte nog wat minder.

Aan de eerste ronde voegden we er nog elf toe. Je bent Elfstedenschaatser of je bent het niet.....
Maar voor het zo ver is, kunnen we nog heel wat rondjes schaatsen op het nu al goede ijs op de 250-meterbaan in IJshal De Vliet. Op maandag 7 oktober gaat deze voor het publiek open. Zet het alvast in uw agenda!

IJs en weder dienende

Van een vriend kreeg ik een link doorgestuurd met een uitleg van het gezegde "IJs en weder dienende".

Dit achtergrondverhaal, dat groter wordt door er op te klikken, wilde ik u natuurlijk niet onthouden. Deze gevleugelde uitdrukking was dusdanig raak gekozen, dat er een drietal schaatsboeken met de historie van een drietal ijsclubs van minstens 100 jaar oud, in de titel "IJs en weder dienende" heeft.




Zelf zorgde ik er vandaag voor, dat ik ijs en weder dienende op tijd klaar ben voor het natuurijs. Dat deed ik door vanmiddag een kleine 7 kilometer hard te lopen. Dat deed ik met de handrem er een beetje op. Gisterenavond kreeg ik kramp in mijn hamstrings en ik wilde niets forceren.

Daarbij heb ik vergeleken met mensen, die afhankelijk waren van natuurijs natuurlijk wel één heel groot voordeel: ik kan in het winterseizoen vrijwel iedere dag schaatsen in IJshal De Vliet. 
En het leuke is: dat kunt u ook!!!!

In de bak

Het was in eerste instantie niet de bedoeling, dat wij gisteren naar Den Haag zouden gaan, maar we moesten een rugzak op te halen, die we uitgeleend hadden. Derhalve deed ik in de frisse morgenlucht naar de Oogstwinkel en "De Helianth" om de wekelijkse broodvoorraad op peil te brengen.

Daarna maakte ik thuis een paar lunchpakketten en haalde Ada op, die bij haar moeder was blijven slapen. Samen fietsten we naar de plek, vanwaar leden van Extinction Rebellion de A12 op zouden gaan. Door de politiestaking was er nauwelijks blauw op straat. Zeer georganiseerd gingen de groepen om de beurt de snelweg op en ongehinderd kon men de bak tussen de Tweede Kamer, waar een zuur rechtse coalitie nu de dienst uit maakt, en het ministerie van Economische Zaken.

Wij bleven netjes langs de kant met zicht op hetgeen zich in de tunnel afspeelde.

Het was minder druk, dan vorig jaar, maar de creativiteit van bevlogen mensen was duidelijk zichtbaar.

Gezien het zeer extreme weer in Midden- en Oost-Europa, jaren geleden al voorspeld als uitkomst van de klimaatverandering, blijft het nodig om te protesteren tegen de fossiele subsidies. Er wordt door het nieuwe kabinet bezuinigd op veel nuttige voorzieningen in ons land, terwijl er op de fossiele subsidies 39 tot 46 miljard euro per jaar bezuinigd kan worden. 

Het kabinet Schoof, leunend op klimaatontkenners, regeert in de stijl van Lodewijk XV met een motto, dat veel weg heeft van "Na ons de zondvloed!"

Denk niet, dat dit bij ons niet kan gebeuren. Door de klimaatopwarming verdampt er veel meer water en dat komt vroeger of later naar beneden, vaak in de vorm van zware buien. Hebben de overstromingen in 2021 in hooggelegen Limburg, de Ardennen en de Eifel ons nog niet wakker geschud?

Wat dat aangaat heeft Extinction Rebellion de ondankbare positie van Cassandra in deze tijd van een catastrofale klimaatverandering.

Daar we toch met de juiste rugzak naar huis wilden gaan, gingen we toch de tunnelbak in.

In mijn jeugdjaren werd mij voorgehouden, dat je beter niet in de bak kunt zitten, want daar moet je leven op water en brood. En dat was gisteren helemaal niet de bedoeling.

We hadden namelijk onze vrienden Cobie, Martin, Jan en Saskia om 5 uur bij ons uitgenodigd. Thuis dronken we koffie en thee en namen we alvast een speciaalbiertje, voordat we naar Brasserie "Buitenhuis" vertrokken voor een heerlijke maaltijd met smakelijke verhalen en de nodige lachsalvo's. Dat deden we met uitzicht op het Valkenburgse meer, waar Ada in de zomer wekelijks gaat zwemmen, terwijl ik mijn droogtraining op het strandje uitvoer. We hadden een prachtige zonsondergang.

Spuiten

Het schilderen van de betonnen vloer was gedaan en gisterenmiddag had ik heel voorzichtig het eerste laagje water met de nevelspuit over de ijsbloemen op de 250-meterbaan in IJshal De Vliet verspreid. Vanmorgen fietste ik er naar toe om verder te gaan met deze klus. Op de rondbaan trof ik Jaap Kroes, met wie ik de eerste ronde op de eerste verdieping inging. Hij deed de eerste bocht en toen hij ging, meldde Leo Joosten zich. In totaal zouden we deze dag 4 rondjes spuiten.

Ondertussen leidde voorzitter Jos Arts een groep van 30 tot 40 personen rond in deze energiezuinige ijshal. Toen wij na de koffiepauze terugkwamen hoorden we een kabaal onder ons.

Onder grote hilariteit werd op de shorttrackbaan curling gespeeld door deze groep. Vergeet maar, dat curling een serieuze aangelegenheid is.

Dat was het spuiten wel, want je begeeft je toch op glad ijs. IJs met een laagje water erop is spiegelglad. Gelukkig konden we vandaag wel met sneeuwpantoffels met ijzeren nopjes werken. Hoewel het oppervlak van de ijsvloer van de 250-meterbaan net zo groot is als de binnen- en buitenbaan in de oude Ton Menken IJsbaan aan de Vondellaan samen, schoten we best wel op met zijn tweetjes.

Om half 4 zat ons spuitwerk erop en konden we genieten van een fietsrit in het zonnetje met een temperatuur, die een stuk warmer was dan boven de licht gegroeide ijsvloer. 

Ik maakte dan ook een ommetje in het zonnetje, voordat ik om 5 uur thuis was.

Voordat ik het avondeten maakte, moest ik nog even wat spullen bij mijn vrouw brengen, die bij haar moeder bleef slapen. Op de terugweg naar huis, die de dagteller op 42 kilometer zou brengen, werd ik getrakteerd op een bijzondere zonsondergang. Dreigende wolken met een gouden rand.

Het Engelse gezegde "Every cloud has a silver lining" werd zodoende overtroffen....

Langs de rietkragen

Er zijn van die dagen, dat je de slaap niet kunt vatten. Vandaag was zo'n dag. Pas om 3 uur viel ik in een droomrijke slaap om 4 uur later wakker te worden.

Rond half 8 verlieten we de tent op "Fazantenhof". Ada maakte het ontbijt klaar, terwijl ik de tent leegruimde en alles inpakte.
Om half 10 reden we van het natuurkampeerterrein af en fietsten we naar Hollandse Rading en vandaar via de Ezelshoek naar Tienhoven.

Bij de Tienhovense plassen reden we soms onverhard, soms over smalle betonnen platen door dit mooie natuurgebied met trilveen.


Vanaf Tienhoven pedaleerden we langs de Loosdrechtse plassen naar Breukelen, waar we op het terras van Expreszo cappuccino en verse jus d'orange namen met 2 stuks worteltaart. Op het terras zaten veel wielrenners. Een aantal van hen haalde ons in toen we via Portengse Brug en Spengen naar Woerdense Verlaat trapten.

We reden de Hollandse kade op om langs de rietkragen met prachtige doorkijkjes naar Meije te slingeren naast de gelijknamige rivier.


Bij het "Potlood", zoals de watertoren in de volksmond wordt genoemd, reden we over de smalle dam naar Nieuwkoop toe. Op een paar boomstammen langs een grasveld aan de Nieuwkoopse plassen, namen we onze lunch.


Eerst smeerden we onze eigen boterhammen, en na de lunch smeerden we onszelf in, hetgeen achteraf niet nodig was geweest, daar het steeds bewolkter werd onder een vals zonnetje.
Via Zwammerdam en Alphen aan den Rijn hadden we de rustige weggetjes ten zuiden van de N11.

Via de Elfenbaan en park Cronesteyn reden we de Sleutelstad binnen. Bij de Oogstwinkel kochten we nog wat melk, yoghurt en fruit, voordat we op deze winderige zomerdag naar huis pedaleerden. Daar konden we nog even kijken naar het slot van de tweede etappe van de Vuelta a España en de door Alfred Hitchcock bedachte slotetappe op de Alpe d'Huez van de Tour des Femmes.

Zo hard gingen wij niet op onze slotetappe van 72 kilometer langs de rietkragen van waterrijk Holland. In 8 dagen hadden we 432 kilometer weggetrapt, een gemiddelde van 54 kilometer. Daar deden we 28 uur over met een gemiddelde snelheid van 15.41 kilometer per uur. 
Maar ja, over smalle onverharde fietspaden rij je met een fiets met bepakking niet zo snel op de Veluwe.

Taart

Na de totaal verregende voorgaande dagen was het toch wel lekker, om weer eens droog te kunnen fietsen. Om 9 uur reed ik naar IJshal De Vliet, waar ik zou helpen met klussen. Aad Kleijweg was al aanwezig en bezig met de rubbermatten voor de ingang van de funbaan van verfsporen te ontdoen. Ik zou een lange stok ontdoen van ducktape. Daar ik als kind al goed kon pulken was deze taak op mijn lijf geschreven.

We waren net bezig, toen er een taart werd bezorgd voor ijsmeester Marcel. Bij zijn afscheid kwamen 2 mensen van het uitzendbureau taart en bloemen brengen.


Wij mochten een vorkje meeprikken. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen. De taart smaakte erg lekker!

We gingen weer aan de slag. Nadat de lange stok in opbergbare delen was veranderd, ging ik verder met het blauw schilderen van de ingang voor de Mammoth.

Dat deed ik, nadat ik de witte verf had afgeplakt en vervolgens het ruwe beton had schoongeveegd.



De funbaan zelf zag er trouwens strak geschilderd uit.

Terwijl ik weer een stukje blauw had toegevoegd, had Aad de rand om de boarding van de funbaan grotendeels gezogen.

Na de lunchpauze maakte Aad zijn klus af, terwijl ik op de bovenbaan begon met het spuiten van een flinterdun eerste laagje water op het condenswater, dat was aangevroren, nu de ijsmachine het beton behoorlijk onder het nulpunt had gebracht.

Op de ijskristallen kon je goed lopen.

Dat gold niet als je er wat water op gesproeid had, want dan werd het spekglad. Daar het ijs nog te dun was om er met sneeuwpantoffels op te lopen, moest je zeer voorzichtig zijn.

Buiten kwam trouwens veel meer water naar beneden dan binnen op de 250-meterbaan.
Toen wij om 3 uur naar buiten gingen na het eerste rondje ijs maken, was het buiten net droog geworden.

Regenboog

Vanmorgen was er een treinstaking vanwege het mogelijk verdwijnen van de kans op het verdwijnen van de vroegpensioenregeling voor mensen met een zwaar beroep. Tot 8 uur reden er geen treinen in Nederland. In heel Nederland? Nee, één grote vervuiler bood zeer veel weerstand en kreeg bij de rechter haar zin. En nog veel vaker van de politiek.

Ten opzichte van de werknemers is de politiek minder scheutig. Om niet te zeggen onbetrouwbaar. Toen de pensioengerechtigde leeftijd omhoog ging was dat met de belofte, dat de mensen met een zwaar beroep zouden worden ontzien. Ja, ja, die loze beloften kennen we.

De lager betaalden en de middenklasse betalen het gelag, de rijken lachen hen al decennia lang vierkant uit met hun graaicultuur. Voor de rijken zijn er tal van mogelijkheden om belastingen legaal te ontwijken of te ontduiken via zogenaamde "rulings". Maar een afgesproken vroegpensioen voor zware beroepen nakomen zal wel weer te duur zijn. 

Geld, dat er wel is voor fossiele subsidies: 39,7 tot 46,4 miljard euro per jaar! Hoezo bezuinigen op cultuur en sport?
Hoe dan ook, door de in mijn ogen begrijpelijke treinstaking, moest ik vanmorgen naar Leidschendam fietsen om daar de metro naar Rotterdam Blijdorp te nemen en vandaar naar het huis van mijn dochter te wandelen. Ik bofte, 

Na de overvloedige regenval van gisteren en vannacht kwam ik zowaar helemaal droog over. Ik kwam om 9 uur aan, een uur later dan gebruikelijk. Tijdens het oppassen op de jongste kleinzoon kwamen en gingen de buien.
Ik nam hem mee bij het ophalen van zijn grote broer. We reden in de zon, terwijl het regende! Bij de school lagen grote en diepe modderplassen. De jongste stapte en sprong er in zijn regenpak met laarzen aan rustig in.

Na de lunch met pannenkoeken deed de jongste een middagdutje, terwijl de oudste aan het knutselen was. Aan het eind van de middag gingen de hemelsluizen wagenwijd open.

Dit ging gepaard met slagregens, maar ook hagel en flink wat bliksemflitsen en donderslagen.

Maar ook de zon kwam door de wolken heen, waardoor we een prachtige regenboog zagen.

De bijna driejarige was helemaal enthousiast: "Ik zie alle kleuren!"

De buien kwamen en gingen en de jongste was helemaal gebiologeerd door het onweer. Zijn vader had een prachtige omschrijving voor het weer van vandaag: "Alleen de sneeuw ontbrak nog, maar voor de rest was het 4 seizoenen in 1 dag."

Na de aardappels met spinazie en een een worstje en yoghurt met bosbessen en frambozen toe, kwam ik droog over naar de metro om vanaf Leidschendam in de regen naar huis te fietsen met 30 kilometer op de teller op deze kletsnatte dag.

Funbaan

Vanmorgen fietste ik naar IJshal De Vliet, waar we verder konden, waar we gisteren mee bezig waren. Het schilderen van de funbaan.

IJsmeester Marcel en ik begonnen met het verwijderen van het verfplakband om het blauwe deel. Het was onvermijdelijk, dat daarbij nieuwe beschadigingen op zouden treden, hetgeen ook geschiedde. Na de lunchpauze ging ik daar met een penseel mee aan de slag. Na de rozen deed ik dat pal langs de rode en blauwe lijnen, die over de funbaan liepen.

Marcel begon met het opschilderen van de witte vlakken, waar de verf nog niet voldoende had gedekt. Zo begon de funbaan er steeds fraaier uit te zien.

"Volgens mij zit er nog genoeg!"

Vanavond was weer de gebruikelijke droogtraining in de Munnikenpolder. Vanaf de skeelerbaan in Leiderdorp liep de groep van 12 IJVL-ers en VIJL-ers naar het strandje bij de Does, waar we de noordwestenwind goed voelden.

Met deze windrichting wordt meestal koelere lucht aangevoerd en dat was vanavond ook het geval.
Peter Daleman had een probaat middel voor gevonden tegen de afkoeling gevonden: een pittige training, waarbij veel spieren aan bod kwamen, hetgeen niet altijd tot algemeen genoegen was.
Eén van de deelnemers zei, doelend op de serie oefeningen, waarbij de buikspieren flink aan het werk werden gezet: "Ik hou geen buik meer over."

De trainer kaatste de bal vaardig terug: "Volgens mij zit er nog genoeg!"

Daarmee werden de lachspieren van iedereen terstond getraind!
We liepen langs de molens langs de Does en deden daar nog wat oefeningen in de avondschemering. Bij het clubhuis van VIJL werden de schaatsplanken tevoorschijn gehaald. Een pittige droogtraining werd zo in stijl afgesloten. Om 9 uur reden we in het donker naar huis toe.