Salomonsoordeel

Gisteren was de voorlopig laatste keer, waarop ik in IJshal De Vliet geschaatst heb. Op 26 augustus beginnen de scholen weer en geven de trainers van IHCL en IJVL weer schaatsles aan kinderen op zomerijs.
Een mooi moment om de jaarlijkse onderhoudsbeurt van de schaatsen ter hand te nemen. Ik had gisterenmiddag gebeld met Jan van der Hoorn in Ter Aar en ik kon vandaag terecht.

Zodoende fietste ik er vanmorgen naar toe. Daar het een behoorlijk lange fietstocht zou worden, deed ik een wielerbroek aan en wilde ik de wielerhandschoenen aantrekken. Wilde, want er zat er maar één in de la? Waar was de andere gebleven? De laatste keer, dat ik zeker weet, dat ik ze gebruikt heb, was bij de halve wintertriatlon. Om nou met een half paar terug te komen....

De eerste rit was derhalve naar Fietsenmaker Van Vliet in Noord-Hofland, waar ik een paar rode wielerhandschoenen kocht, die ik meteen maar aanhield. Via Zoeterwoude-Rijndijk reed ik door de Munnikenpolder, waar wij onze droogtraining op maandagavond hebben, naar Hoogmade, waar ik een foto maakte van de heropende kerk met de van verre zichtbare koperen torenspits.

Een klein stukje verderop kwam ik Dick van Goozen tegen, in de schaatswereld in onze omgeving een bekende trainer. Zelf heb ik een seizoen lang skeelerles van Dick gekregen. Met hem praatte ik in de schaduw van een boom een tijdje bij alvorens ik verder fietste naar de Wijde Aa.

Op het vrij smalle fietspad haalde ik een paar wandelaars in. Eén van hen bleek mijn voormalige collega Irma van Kampen te zijn, met wie ik in de Openbare Bibliotheek van Leiden altijd prettig heb samengewerkt. Uiteraard nam ik even tijd om bij te kletsen.
Via Woubrugge en Rijnsaterswoude trapte ik naar Langeraar. Nu had ik gisteren van trainingsmaat Gera van Duijvenvoorde een foto van een standbeeld uit Ommen van een schaatser, in wie ik Reinier Paping meen te herkennen, ontvangen.

Daar kon ik natuurlijk niet tegenop, maar met een drietal schaatsers aan de stok vlak bij de Langeraarse plassen deed ik een niet onaardige poging.

Langs de zuidzijde van de Langeraarse plassen reed ik naar Ter Aar, waar ik aan het eind van de ochtend bij Jan van der Hoorn Schaatsen was. Een viertal paar ijzers werden van een nieuwe ronding voorzien, terwijl ik een paar Salomons uitprobeerde.

Mijn oude Salomons kluunschaatsen hebben diverse scheurtjes, die afgedekt worden met Ducktape en een rits begint ook slijtage te vertonen. Voor het schaatsen in IJshal De Vliet is dat geen probleem, maar met natuurijs wordt het een ander verhaal. Stel je voor, dat de Elfstedentocht komt en je haalt het niet door versleten materiaal....
Ik paste dus een drietal paar Salomons om uiteindelijk te kiezen voor maat 42 met carbon. Mijn Salomonsoordeel.

Vervelend is wel, dat Salomons de dubbele binding niet meer heeft, dus mijn 2 paar natuurijzers kregen een strip met een enkele binding. Na betaling van € 690,- voor alle klussen en materiaal stapte ik naar buiten. Het was intussen flink warm geworden.

Ook de weerkaart kleurde Oranje!

Via het middelste fietspad door de Langeraarse plassen, door Bilderdam en Leimuiden fietste ik langs de Ringvaart naar de Buitenkaag. Ik heb daar geschaatst toen het een kleine 40 graden kouder was!

Ik ging bij mijn zus Trees en haar man Cor langs, waar ik in de tuin een paar sneetjes krentenbrood at en een biertje dronk. Je zag het langzamerhand betrekken. De voorspelde regen- en onweersbuien kondigden zichzelf aan. Langs de Kaag fietste ik naar de A44, vanwaar ik over het fietspad met een klein slingertje naar huis fietste. In het warme weer had ik ruim 69 kilometer gereden.

Om 7 uur barstte de bui los terwijl Ada en ik zaten te eten. Er was door het KNMI niet voor niets gewaarschuwd voor Code Oranje....