Ooievaarsloop

Gisterenavond scheen het Oranjezonnetje. In München wel te verstaan.

Oranje had zich herpakt na de blamage tegen de Oostenrijkers en na een moeizaam begin werd het in de achtste finale 3-0 tegen de Roemenen. Gelukkig geen roemloze aftocht.

Wir gehen wieder nach Berlin.

Om te zeggen dat het Oranjezonnetje vandaag uitbundig scheen, is een tikkeltje overdreven.
Sterker nog, vrijwel de hele ochtend regende het. Soms hard, soms zacht, maar droog was het niet vaak.

Vanmorgen haalde ik het bestelde zoutarme brood op bij de bakker op de Boerenmarkt. Ik hoefde me niet af te vragen of ik mijn regenbroek aan zou trekken of niet. Via de Oostvlietweg trapte ik naar fietsenmaker Van Vliet, waar ik een afspraak maakte voor de jaarlijkse onderhoudsbeurt met het oog op een korte fietsvakantie later in de zomer.
Onderweg had ik eenmaal een hardere versie van de regen over me uitgestort gekregen, zodat ik mijn regenkleding in de douche uithing om uit te druipen. Ik trok mijn droge hardloopkleding aan, wachtte op het moment, dat de regen wat minder werd en met een maximumtemperatuur van 13,8 graden Celsius ging ik op deze dag in hartje zomer hardlopen.

Ik liep hetzelfde rondje als gisteren. Over het fietspad naar het nieuwe tunneltje onder de A44 bij de Ommedijk via de Maaldrift heen en langs het Valkenburgse meer terug om via hetzelfde tunneltje terug naar de Stevenshof te lopen. En waar ik gisteren nog één hardloopster was tegengekomen, zag ik in de regen van wisselende sterkte geen andere loper of wandelaar tegen.

De titel van het boek "De eenzaamheid van de lange afstandsloper" van Alan Sillitoe flitste door mijn hoofd.

Een aardige anekdote is, dat ik in 1984 tijdens een fietsvakantie in Zuid-Engeland op een camping bij Hastings een zus van Sillitoe heb ontmoet. Als bibliothecaris hebben we het toen uiteraard over zijn boeken gehad.
Maar als het rustig is op de wegen, heb je ook meer gelegenheid om rustig om je heen te kijken. Zo viel mijn oog op een ooievaar, die in zijn eentje in een weiland bezig was met een uitgebreid menu à la carte bij elkaar aan het scharrelen.

Afgelopen week zag ik de term "mooiweerfans" langskomen. 

Daar heb ik geen oordeel over. Maar ik durf de stelling wel aan, dat we teveel mooiweerlopers hebben. Dat heb ik gisteren bij de Kabinetsloop en vandaag tijdens de Ooievaarsloop wel ervaren.
Maar we mogen tegenwoordig allang blij zijn, als Nederlandere überhaupt lopen.....