Spuiten

Het schilderen van de betonnen vloer was gedaan en gisterenmiddag had ik heel voorzichtig het eerste laagje water met de nevelspuit over de ijsbloemen op de 250-meterbaan in IJshal De Vliet verspreid. Vanmorgen fietste ik er naar toe om verder te gaan met deze klus. Op de rondbaan trof ik Jaap Kroes, met wie ik de eerste ronde op de eerste verdieping inging. Hij deed de eerste bocht en toen hij ging, meldde Leo Joosten zich. In totaal zouden we deze dag 4 rondjes spuiten.

Ondertussen leidde voorzitter Jos Arts een groep van 30 tot 40 personen rond in deze energiezuinige ijshal. Toen wij na de koffiepauze terugkwamen hoorden we een kabaal onder ons.

Onder grote hilariteit werd op de shorttrackbaan curling gespeeld door deze groep. Vergeet maar, dat curling een serieuze aangelegenheid is.

Dat was het spuiten wel, want je begeeft je toch op glad ijs. IJs met een laagje water erop is spiegelglad. Gelukkig konden we vandaag wel met sneeuwpantoffels met ijzeren nopjes werken. Hoewel het oppervlak van de ijsvloer van de 250-meterbaan net zo groot is als de binnen- en buitenbaan in de oude Ton Menken IJsbaan aan de Vondellaan samen, schoten we best wel op met zijn tweetjes.

Om half 4 zat ons spuitwerk erop en konden we genieten van een fietsrit in het zonnetje met een temperatuur, die een stuk warmer was dan boven de licht gegroeide ijsvloer. 

Ik maakte dan ook een ommetje in het zonnetje, voordat ik om 5 uur thuis was.

Voordat ik het avondeten maakte, moest ik nog even wat spullen bij mijn vrouw brengen, die bij haar moeder bleef slapen. Op de terugweg naar huis, die de dagteller op 42 kilometer zou brengen, werd ik getrakteerd op een bijzondere zonsondergang. Dreigende wolken met een gouden rand.

Het Engelse gezegde "Every cloud has a silver lining" werd zodoende overtroffen....