"Anders geloven Arien en Michiel me niet!"

Het had vannacht een graad of 6 gevroren. Dat was goed nieuws. Wat minder goed nieuws was, was dat het een beetje gesneeuwd had. Geen dikke laag, maar voldoende om windwakken aan het oog te onttrekken. De kans, dat we nog op de Vogelplas kunnen schaatsen deze winter lijkt daarmee vervlogen.

Over licht besneeuwde fietspaden reed ik naar de Vondellaan, waar ik in de Leidse IJshal schaatsles zou geven aan kinderen. Het was minder druk dan gisteren, maar 145 kinderen is toch een behoorlijk aantal. Samen met Jacob Vredenborg probeerde ik 15 van hen beter te leren schaatsen.
Vandaag stond de zijwaartse afzet en het sturen op het programma. Veel oefeningen waren tweebenig. Vanuit deze houding kun je door heel lichtjes af te zetten prima slalommen tussen de pilonnen door.

Daar dit het beste kan door "achterop te zitten" herhaalde ik de clownsstap. Herhalen van oefenstof is trouwens net zo belangrijk als het aanbieden van nieuwe oefenstof: kinderen moeten bewegingen leren automatiseren.

Twee oefeningen, die ik zondag in het Olympisch Stadion geleerd heb, liet ik ook uitvoeren. Springen en dan een halve slag draaien en dit nog een keer herhalen. Een pirouette in 2 delen. Er was een jochie van een jaar of 8, die op noren een hele pirouette deed!
De tweede oefening was rechtuit rijden en dan tweebenig een zo klein mogelijk rondje draaien en dan weer verder schaatsen. Dit zijn uitstekende balansoefeningen.
Bij de thee na afloop hoorde ik van Jos Arts, dat de ijsbaan van Leiderdorp open was gegaan. Derhalve fietste ik net als gisterenmorgen richting "Weteringpark". De hevelheid geparkeerde auto's en fietsen gaven me de zekerheid, dat ik niet voor niets naar Leiderdorp gereden had.

Ik trok mijn schaatsen aan en om 12 uur had ik mijn eerste rondjes gereden op behoorlijk goed natuurijs. Alleen de achterste hoek was wat minder. Hobbelig een een stukje ijs, waar gras doorheen gegroeid was. Dat was het laatste stuk, waar je de harde wind tegen had. De stuifsneeuw, die over de baan werd geblazen, maakte het winterse beeld op deze steenkoude dag compleet.
Na de bocht had je de wind in de rug en kon je de prikslag inruilen voor lange slagen. Maar wel voorzichtig, want in de bocht waar je op af stoof, staken kinderen over zonder te kijken en soms reden ze je zelfs tegemoet.

Ik kwam Sjaak Stuijt tegen, die op zijn mobieltje rondjes op wilde nemen: "Anders geloven Arien en Michiel me niet!"
"Dat is helemaal niet nodig, Sjaak. Ik zet het gewoon in mijn blog."
Zo gezegd zo gedaan. Ik ben wat dat aangaat een simpel mens. Afspraak is afspraak.
Sjaak ging om half 2 naar huis. Hij had toen 2 uur gereden. Ik schaatste door tot ik ook de 2 uur volgemaakt had. Het was wat dat aangaat een perfecte intervaltraining: 150 meter heerlijk tegen de wind in beuken en na de bocht met zijwind weer 150 meter op techniek rijden.
Ik had zo'n 40 kilometer geschaatst. Sjaak reed een stuk sneller dan mij en moet volgens mijn berekening wel aan de 50 kilometer gekomen zijn. Jammer dat zijn zoons er niet bij waren!
In de volle kantine bestelde ik een warme chocolademelk met slagroom, die ik opdronk, terwijl ik mijn zoutarme brood nuttigde. Ik had heerlijk geschaatst op deze goed geprepareerde landijsbaan.

Op de terugweg fietste ik langs de "geheime" plek, waar ik gisteren geschaatst had. Komend vanaf de ijsbaan van Leiderdorp zie je een sloot en een bredere sloot voor je liggen als je afbuigt om de fietsbrug over de A4 op te rijden. Op de eerste sloot lag zoveel sneeuw, dat je de minder sterke stukken niet meer kon zien, terwijl bij de bredere sloot het windwak, dat er haaks op stond vanuit een zijsloot het ijs tot aan de walkant helemaal had weggevreten. Wat was ik blij, dat ik die plek gisteren niet onthuld had!

Op de terugweg fietste ik nog even langs het LUMC, waar ik op bezoek ging bij een zwager, die gisteren geopereerd was. Er zijn dingen, die nog belangrijker zijn dan schaatsen op natuurijs!

Boerensloten

Als je de temperatuurkaart van de minima op klomphoogte bekijkt, dan ziet het er behoorlijk indrukwekkend uit.

Toch was het vandaag erg lekker weer. Er stond minder wind dan de afgelopen dagen. Hoe meer wind, hoe kouder het aanvoelt. De bekende windchillfactor.
Het was dan ook aardig fris toen ik om half 9 naar de Vondellaan fietste, waar ik in de Leidse IJshal schaatsles zou geven. Samen met Jacob Vredenborg had ik op de binnenbaan een groep van meer dan 20 kinderen. Alleen al op de binnenbaan reden zo'n 90 kinderen rond. In totaal kwamen er ongeveer 160 kinderen af op de schaatslessen. Deze late winterperiode werkte zeer stimulerend op de opkomst, temeer daar de landijsbanen in de omgeving nog niet open waren.

Warmond was er nog het dichtst bij met ruim 3 centimeter.
Maar dat is wijsheid achteraf, want van Maup Honcoop hoorde ik, dat de ijsbaan van Leiderdorp open was. Dat verbaasde mij, want vrijdagmiddag lag Warmond bijna helemaal dicht, terwijl Leiderdorp nog half open lag.
Ik dronk thee in de kantine van de IJshal, waarin ik met Henk Distelvelt en Leen van der Niet terugblikte op de Olympische Spelen in Pyongchang. Het meest bijzonder was het commentaar van Esmee Visser na haar verrassende goud op de 5 kilometer: "Ik heb wel lekker geschaatst!"

Goedgeluimd fietste ik naar de ijs- en skeelerbaan van Leiderdorp na de thee opgedronken te hebben.

Daar aangekomen wachtte mij de ontluistering. De ijsbaan was nog dicht. John de Lange kon uitleggen, hoe dit verhaal in de wereld gekomen is. Dit staat nog op de oude website van IJsclub Leiderdorp, waar men niet meer bij kan komen om het eraf te halen.

De juiste website van Vereniging IJssport Leiderdorp is http://www.ijssportleiderdorp.nl/. Daarop was inderdaad te lezen, dat het ijs nog niet dik genoeg was.

Onverrichter zake fietste ik met een paar kleine slingers via Zoeterwoude en Stompwijk naar de Vogelplas om daar letterlijk en figuurlijk poolshoogte te nemen. Onderweg er naar toe zag ik op een boerensloot een viertal schaatsers op en neer rijden.
"Als zij het kunnen, dan moet ik het ook kunnen", dacht ik. En zo reed ik door een tweetal boerensloten heen en weer. De tweede sloot voelde wat steviger aan. Desondanks zal het ijs niet dikker zijn geweest dan 5 centimeter.

In het winterzonnetje reed ik een uur heen en weer op het warmst van de dag. Toen de andere schaatsers vertrokken, verliet ik ook het ijs. Bij dikker ijs had ik wel langer heen en weer gereden, maar nu koos ik er voor om de veiligheid prioriteit te geven.
Daarom geef ik de plaats ook niet vrij. Het ijs kan enkelingen hebben, maar zeker geen tientallen laat staan honderden schaatsers.

Bij de Vogelplas was te zien, dat het vrijwel windstille weer van gisterenavond een positieve uitwerking had gehad. Veel windwakken aan de noordkant langs de Kniplaan waren nu dicht, maar het midden lag nog helemaal open. Samen met een andere schaatser stapte ik op het ijs, waar de boer gisteren 3 cm had gemeten. Je zakte er niet door, maar er kwam vrij snel wat water op het ijs. Het is dus voor morgen en vermoedelijk ook voor donderdag nog te dun. Temeer daar de opstapplaats bij de boerderij nog steeds geen optie is.
Op weg naar huis fietste ik langs de ijsbaan van Voorschoten, die nog steeds gesloten is, en langs de ijsbaan in de Stevenshof, die vermoedelijk donderdag  haar poorten opent.
Maar dat is op zich niet gek. Eigenlijk heb je 15 Hellmannpunten nodig om te kunnen schaatsen en dat hebben we nog steeds niet.

Huldiging Olympische ploeg

Vanavond werd in het Olympisch Stadion in Amsterdam de Olympische ploeg gehuldigd, die in Pyeongchang bijzonder goed gepresteerd had.
We zijn nog steeds een schaatsgrootmacht, zoals uit onderstaand lijstje blijkt.

Jammer, dat de meeste schaatsers na Nederland 2 weken kijkplezier te hebben geboden, zich na dit seizoen kunnen melden voor een werkloosheidsuitkering.
Maar wellicht dat enkele schaatsers zich om kunnen scholen, zodat Nederland bij de volgende Olympische Spelen in Beijing hoge ogen kan gooien bij curling.

De Arend aan de Vogelplas

Met het oog op het natuurijs had ik de hele week vrij genomen op mijn werk. Vandaag ging derhalve de eerste dag van mijn vorstverlet in. En daar het vannacht matig gevroren had, klopte de term "vorstverlet" helemaal.

Na thuis met mijn vrouw ontbeten te hebben, fietste ik naar de Leidse IJshal, waar een flinke rij kinderen buiten stond te wachten om naar binnen te mogen voor de gebruikelijke schaatslessen in de Voorjaarsvakantie.

In de kleedkamer kwam ik er achter, dat ik mijn rugzak met proviand voor vandaag, maar ook met mijn skibril in mijn fietstas had laten zitten. Met mijn Salomons langlaufschoenen aan liep ik naar buiten en wandelde met deze rugzak naar binnen. Daar werd ik aangesproken door Willem van Vliet, de secretaris van de Stichting IJshal Leiden met het verzoek om iedereen aan te sporen om mee te doen met de acties op www,333m.nl en dan iedere schaatser te vragen of zij een zonnepaneel willen sponsoren of een obligatie willen nemen. 

Dat doe ik graag, net als schaatsles geven aan kinderen. De opkomst was op deze zonnige maandagmorgen hoog: 124 kinderen. Samen met Jacob Vredenborg had ik een groep van 15 kinderen. Daar er vrij veel nieuwkomers bij zaten, begon ik eerst met de basisoefeningen en liet hen de ronding in mijn af te klikken Freeskate-ijzers zien als opstapje naar het achterop zitten. Daartoe was de clownsstap een uitmuntende oefening.

Daarna kwam het gedeelte van de natuurijstraining met wind mee en wind tegen, maar ook het eten en drinken kwam ter sprake. Toch handig, dat ik de rugzak meegenomen had naar de binnenbaan.

Na de gebruikelijke valoefeningen bracht ik de veiligheid op het ijs onder de aandacht. Daartoe liet ik de kinderen in tweetallen elkaar op de buik liggend elkaar uit "het wak" trekken. De tijd vloog om, want we hadden niet eens tijd om de schaatsles af te sluiten met een spelletje.

Met Henk Distelvelt, Jaap Kroes, Leen van der Niet en Willem van der Laan dronk ik wat in de kantine van de IJshal voordat ik op de fiets naar de ijsbaan van Warmond fietste.

Deze lag er mooi bij. Het ijs is nu zo'n 3 centimeter. Daar moeten nog 2 centimeter bij komen. Met veel geluk zou het morgen misschien kunnen lukken, maar woensdag is veel realistischer.

Via de ijsbaan van Voorschoten, die eveneens helemaal dicht ligt, fietste ik naar de Vogelplas. Na het mailtje, dat ik gisteren ontvangen had, was ik redelijk positief gestemd, maar de eerste aanblik was niet echt hoopvol te noemen. Vooral aan de kant van de boerderij waren een aantal langgerekte windwakken ontstaan op de plek, waar we altijd het ijs op stappen. Het midden lag nog helemaal open en de vele watervogels maakten duidelijk, waarom dit de Vogelplas genoemd wordt.

Ik fietste door naar de opstapplek bij het viaduct over de A4. Deze hoek, die zaterdag nog open lag, lag nu helemaal dicht. Ik kwam gelijk aangefietst met een wielrenner, die ook een kijkje kwam nemen, Hij vertelde me, dat Dick de Bles ook onderweg was op het warmste moment van de dag.

En inderdaad, de filmster uit "Tien jaar wachten op applaus" kwam over de dijk langs de Vogelplas aangewandeld. We bespraken met nog een schaatser, die poolshoogte kwam nemen, de vooruitzichten voor de rest van de week. We vreesden, dat we op deze manier zouden moeten schaatsen.

In de kringen van natuurijsschaatsers is het schaatsbericht van weerstation "De Arend" vanuit de Ankeveense plassen zeer bekend.

Daar Sinterklaas zijn hulpsinterklazen heeft, omdat hij niet overal tegelijk kan zijn, had "De Arend" een speciale reporter naar het westen gestuurd: De Arend aan de Vogelplas. Samen met Dick de Bles maakten we een uiterst serieus weers- en schaatsbericht voor de Vogelplas voor deze week. 

Toen de opnames net klaar waren, kwam er een "Krasse knar" aangefietst: Rein Knetsch. Niet veel later kwam de boer eraan met een boor en een centimeter. Hij stapte het krakende ijs op en mat 3 centimeter. Toch meer dan ik verwacht had. Wellicht dat er later in de week langs de rietkraag langs de Kniplaan geschaatst kan worden. Meer zit er vermoedelijk niet in. En als het kan, dan moet dat voorzichtig gebeuren, want nu liggen er nog windwakken!

Met Rein fietste ik terug richting Leiden. Ik fietste nog even door op mijn inspectieronde naar de ijsbaan in de Stevenshof. Er was iemand aanwezig, die me wist te vertellen, dat men hoopt op woensdag open te gaan. 

En zo komen we aan het slot van een veel te warme winter vermoedelijk toch nog op natuurijs.

De Coolste baan van Nederland

Vanwege het feit, dat het 125 jaar geleden is dat Jaap Eden de eerste Wereldkampioen werd in Amsterdam, keert dit evenement dit jaar terug naar onze hoofdstad. In het Olympisch Stadion is een 400-meterbaan aangelegd.

Over 2 weken wordt het wereldkampioenschap allround weer eens beslist in de open lucht. Dat maakt de kans op een verrassende winnaar wel wat groter.
Vandaag gingen we met de G-schaatsers van de IJVL en IJsclub "Voorwaarts" naar "De Coolste baan van Nederland".
Gezeten naast Kobus Turk en achter Jaap de Gorter en Kevin Wildschut reden we naar de bus naar het Olympisch Stadion, waar we in het zonnetje in fris winterweer konden schaatsen.

Bij binnenkomst kwamen we Jos Fugers, Bert Staal en Frank Damen tegen, die al geschaatst hadden.

Het duurde wel even voor we het ijs op mochten. Eerst was er een demonstratie van schoonrijden. Als je wil leren om op je buitenkanten in te zetten, zou je een jaartje aan schoonrijden moeten doen.

Na de officiële opening door viervoudig wereldkampioen allround Rintje Ritsma konden we eindelijk van start gaan.

Niet hard, want het was druk op de baan. Het was eigenlijk constant slalomoefeningen doen.

Ondertussen speelde dweilorkest "Kleintje Pils" ook een aantal vrolijke deunen.

Juf Ank kwam 's middags ook een paar keer terug.

Met een groepje Leidse G-schaatsers volgden we een clinic Marathonschaatsen, die gegeven zou worden door Carl Verheijen, tweevoudig wereldkampioen op de 10 kilometer. Hij kwam wel even langs, maar liet het aan een andere trainer over, die het ook heel leuk deed. Ik heb er in ieder geval weer 3 nieuwe oefeningen aan over gehouden.

Wat trouwens erg handig was, was dat de ijsbaan in het Olympisch Stadion over een 333-meterbaan beschikt. Dat is de baan links tussen de twee lage blauwe boardings. Zo konden we ons een goed beeld vormen hoe groot de nieuwe ijsbaan in Leiden kan worden als iedere schaatser uit de Leidse regio meedoet met de acties op 333m.nl. Meedoen dus, want het is onze enige kans op een grotere kunstijsbaan!

En een fantastische schaatsmiddag op "De Coolste baan van Nederland". Met de bus gingen we terug naar de Leidse IJshal, gedurende het hele schaatsseizoen de koelste ijsbaan van Nederland.

Three Billboards Outside Ebbing, Missouri

Gisteren had ik met een groep vrienden afgesproken om in Beverwijk naar de film te gaan. We hadden net als eerder afgesproken in de bioscoop "Cineworld" in Beverwijk. De keuze was gevallen op "Three Billboards Outside Ebbing, Missouri".

Samen met mijn vrouw fietste ik in de frisse winterlucht naar Leiden Centraal, waar de trein naar Beverwijk pakten. Door werkzaamheden aan het spoor reiden we via Zaandam, zodat we het veenweidegebied van de Zaanstreek passeerden.

(foto van site Jan Visser)
Met Bas, Nel, Joep, Tim, Lotte en Willem aten we in "Cineworld" met enkele lachsalvo's, voordat we om 9 uur naar de film wandelden.

Het was een leuke film over een onopgeloste verkrachting en moord, die je aan het denken zette en waar je tegelijkertijd soms hard moest lachen. Het speelde in Trump-land en het had enkele verrassende wendingen, waardoor je flink op het verkeerde been werd gezet.
Het spreekt voor zich, dat ik deze film, die al enkele internationale prijzen in de wacht heeft gesleept, van harte kan aanbevelen.

De kou is binnen

Daar mijn site veel bezocht wordt als er een natuurijsperiode aankomt en nog meer als deze er al is, wil ik eerst beginnen met het slot van dit weekeinde, waarin ik mijn bevindingen over het natuurijs her en der in de omgeving met jullie wil delen.

Laat ik dan eerst met de meest kansrijke optie beginnen. De Warmondse IJsclub plaatste deze foto van prachtig zwart ijs op hun Facebookpagina met de tekst, dat er vanmorgen 2,5 centimeter ijs is gemeten. Eronder: nog even geduld. Als alles meezit zou het morgen misschien kunnen, dinsdag is het meest reëel.

Op dit moment vriest het al ruim een graad, terwijl de maximumtemperatuur vandaag al een graad of 3 lager lag dan de afgelopen dagen.

De komende dagen gaat het nog kouder worden, dus schaatsen op natuurijs moet deze week gaan lukken. Temeer daar ook de ijsbaan van Voorschoten en de Stevenshof ondanks de nog steeds stevige wind nog steeds helemaal dicht lagen. Ook hierbij is het niet meer de vraag of, maar wanneer zij hun poorten open zullen zetten voor de schaatsers.

Tenslotte nog wat positieve berichten van de Vogelplas. Van Carla en Peter kreeg ik dit mailtje: "Zojuist langs de Vogelplas gegaan en zoals beloofd zouden we verslag uitbrengen. De west, noord en zuidoever ligt dicht. De oostkant en het midden nog niet. Dit komt door de wind. Misschien halverwege de week beter."
Ik kan mij hier wel in vinden. Vergeleken met gisterenochtend is het al een hele vooruitgang. Het midden van de Vogelplas is altijd laat dicht. Wat veel mensen niet weten is, dat er in het midden een put van 2,5 meter ligt!

Gezien de meest recente weersverwachtingen kunnen we er vanuit gaan , dat we donderdag en vrijdag en vermoedelijk ook zaterdagochtend op de Vogelplas kunnen schaatsen. Het zou daarbij helpen als de wind een nachtje ging liggen.

Gezien de veranderde weersverwachtingen hoeven we ons in maart niet meer principieel op te stellen.

Een beginnetje is er al

Vannacht heeft het weer licht gevroren. Het is het begin van een heuse vorstperiode. Morgen valt de echte kou in. Transportkou, die ons in maart op natuurijs gaat brengen. Dat gebeurt niet zomaar. De laatste keer, dat ik in maart geschaatst heb op natuurijs, was in 1986, een paar dagen na de Elfstedentocht. Dat is dus redelijk zeldzaam te noemen.

Daar ik toch al 4 ochtenden vrij genomen had om schaatslessen aan kinderen te geven in de Leidse IJshal, was het maar een kleine moeite om de rest van de week vrij te nemen. Op mijn werk weten ze al, dat ik met natuurijs vorstverlet heb. Op grond van de eerste berichten had ik ingeschat, dat we maandag al op natuurijs zouden kunnen schaatsen.

De combinatie van zon, wind en iets te hoge middagtemperaturen tempert mijn optimisme een klein beetje.

Maar het is niet de vraag of, maar wanneer we op natuurijs rijden. Waarbij de gisterenmiddag nog dicht liggende ijsbaan van Warmond de hoogste ogen gooit als primeur.
Om alles een beetje in de gaten te houden, fietste ik naar het boodschappen doen bij "De Helianth" door naar de ijsbaan van Voorschoten. Deze lag om 11 uur weer helemaal dicht. Als het dicht blijft liggen, dan kan het heel snel gaan als de transportkou komt. Het water onder het ijs kan dan nog sneller afkoelen en aanvriezen.

Ik trapte door naar de Vogelplas. Ondanks de harde wind lag het grootste deel van de noordkant langs de Kniplaan aardig dicht. En dat ondanks de nog steeds doorstaande wind, die golven toverde op zo'n 80% van de Vogelplas. Een beginnetje is er. De wind zal een nacht weg moeten vallen, dan kan het snel gaan. Maar gezien de voorspellingen schat ik in, dat dit niet voor woensdag zal zijn.
Op de terugweg reed ik nog even langs de ijsbaan in de Stevenshof. Ook deze kleine ijsbaan lag weer helemaal dicht. Ik ga er derhalve van uit, dat we komende week hoe dan ook op natuurijs kunnen schaatsen, waarbij het de vraag is, of we op maandag of op dinsdag op natuurijsbanen kunnen schaatsen.

Voor het "echte" natuurijs denk ik, dat de Gouwzee wel eens sterk uit de bus zou kunnen komen. De noordoostenwind blaast stukjes ijs naar de dijk naar Marken. In december 2010 leverde dat een ijsplaat van 16 centimeter op, terwijl je in onze omgeving nog nauwelijks kon schaatsen.

Een rondje langs de banen

Om half 6 stond de wekelijkse training voor de kinderen van de IJVL weer op het programma in de Leidse IJshal, waar tweevoudig Olympisch kampioen Kjeld Nuis en de nummer 6 van de 1000 meter, Kaj Verbij, hebben leren schaatsen.

Uiteraard kwam bij de schaatsles de gouden medaille van onze clubgenoot Kjeld voorbij.

Maar dat was niet de hoofdmoot van de schaatstraining, die ik aan een achttal kinderen zou geven. Dat was natuurijs. Als de schaatspluimen kloppen, dan komen we de komende weer weer op natuurijs.

Volgens deze pluim zouden we vanaf maandag wel eens op natuurijs kunnen komen, een voor deze kinderen totaal nieuwe ervaring. Ik leerde hen, hoe je met meewind moet schaatsen, maar ook hoe met tegenwind. Een stukje veiligheid kwam ook aan de orde: hoe haal je jezelf of iemand anders uit een wak.

Terwijl wij op de binnenbaan bezig waren met onze training, was er op de buitenbaan een groep van ongeveer 40 volwassenen bezig met curling met grote houten schijven.

Af en toe leek het wel, of we in een timmerfabriek terecht gekomen waren.
Om in te schatten, waar we maandag of dinsdag terecht kunnen, had ik vanaf filiaal Hoornes/Rijnsoever een rondje langs de banen gefietst. Langs het Oegstgeester kanaal fietste ik naar Warmond, waar de luw gelegen ijsbaan bijna helemaal dicht lag.

Met de weersverwachtingen erbij zou deze op zijn vroegst maandag de poorten open kunnen doen.

Leiderdorp lag nog half open, hetgeen ook gold voor de ijsbaan van Zoeterwoude. Maar de grootste teleurstelling was toch Voorschoten. Deze lag gisteren helemaal dicht, doch op de helft van de ijsbaan waren nu golven te zien.

Lichte vorst op klomphoogte in combinatie met overdag zon, wind en temperaturen van een graad of 3 in het zonnetje was teveel van het goede.

Ook de ijsbaan in de Stevenshof was dit lot beschoren. Maar goed, dit rondje langs de banen leerde me, dat Warmond ons de grootste kans biedt om op natuurijs te kunnen schaatsen.