Nadat ik vanmiddag het plastic, het oud papier en het glas had weggebracht, fietste ik in het winterzonnetje door naar de Oostvlietweg. Nadat ik de brug bij "Cronesteyn" net overgestoken had, passeerde ik een hardloopster, die ik heel goed bleek te kennen: Janina Wolff.
Het sprak voor zich, dat ik temporiseerde en met deze tweevoudige winnares van de 1000 rondjes van Leiden op fietste, die met een gemiddelde van net geen 10 kilometer per uur heel soepel lopend haar trainingsloop vervolgde. In de tussentijd hadden we alle tijd om bij te praten over van alles en nog wat.
Thuis gekomen ging ik mijn schaatsen slijpen. Niet dat ze helemaal bot waren, maar er zaten wel een paar botte plekken aan. Het nadeel van het schaatsles geven aan kinderen. Op de binnenbaan in de Leidse IJshal moet je veel remmen en daar worden je schaatsen sneller bot van.
Na het bed opgemaakt te hebben zette ik de computer aan om te kijken op Weerwoord. Waar gisteren de kans op natuurijs vervlogen bleek, daar ziet het er nu iets beter uit.
Op bovenstaande animatie is de strijd tussen zachte oceaanlucht en koude continentale lucht goed te zien. De uitkomst hiervan is nog hoogst ongewis. Het kan zijn, dat de zachte lucht het gaat winnen, maar het kan ook, dat de kou aan het langste eind trekt. Kortom, richting komend weekeinde kunnen we zeggen: "Het kan vriezen en het kan dooien."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten