In Zuid-Korea was sprake van heel andere spanning.
Op de 5 kilometer bij de mannen was er zelfs sprake van hoogspanning.
Dat Sven Kramer voor de derde keer op rij de gouden medaille voor zich opeiste, lag in de lijn de verwachtingen, maar de rit tussen Ted Jan Bloemen en Sverre Lunde Pedersen was vermoedelijk de spannendste rit, die ooit op de Olympische Spelen is verreden. Het verschil, dat uiteindelijk besliste over zilver en brons, bedroeg op de meet van 2 duizendste van een seconde. Hoe spannend wil je het hebben?
Vanmiddag hoefden Hans Boers en ik geen last van zulke spanning, toen we vanaf de voet van "De Klip" om half 3 begonnen aan een duurloop van 10 kilometer door de duinen en over het strand. We kozen ervoor om in de duinen door het mulle zand richting het nu gesloten "Paviljoen de Duinen" te lopen en vandaar over het op en neer golvende schelpenpad richting Katwijk.Hier kwamen we Ralph van der Lely tegen, die met zijn vrouw aan het hardlopen was. Bij de eerste duinopgang klommen wij naar de blanke top der duinen. Vanaf hier leek het wel, of op deze bewolkte en winderige middag het strand helemaal weg was.
Aan de voet van het duin bleek, dat dat niet helemaal het geval was. Er was een strook van 5 tot 10 meter pal langs de duinen, waar je nog kon lopen. Veel stukken nieuwe duin was weggeslagen. De zee geeft, de zee neemt. Het duin was nog nat, dus tot daar waren de golven gekomen.
Hans liet op dit smalle strand zien, dat hij in vorm is. Ik moest alle zeilen bij zetten om hem bij te houden en dat valt niet mee met een fikse tegenwind.
Deze vlieger ging ook op bij het beklimmen van de duinopgang en later in de duinen. Hans had vandaag vleugels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten