"Anders geloven Arien en Michiel me niet!"

Het had vannacht een graad of 6 gevroren. Dat was goed nieuws. Wat minder goed nieuws was, was dat het een beetje gesneeuwd had. Geen dikke laag, maar voldoende om windwakken aan het oog te onttrekken. De kans, dat we nog op de Vogelplas kunnen schaatsen deze winter lijkt daarmee vervlogen.

Over licht besneeuwde fietspaden reed ik naar de Vondellaan, waar ik in de Leidse IJshal schaatsles zou geven aan kinderen. Het was minder druk dan gisteren, maar 145 kinderen is toch een behoorlijk aantal. Samen met Jacob Vredenborg probeerde ik 15 van hen beter te leren schaatsen.
Vandaag stond de zijwaartse afzet en het sturen op het programma. Veel oefeningen waren tweebenig. Vanuit deze houding kun je door heel lichtjes af te zetten prima slalommen tussen de pilonnen door.

Daar dit het beste kan door "achterop te zitten" herhaalde ik de clownsstap. Herhalen van oefenstof is trouwens net zo belangrijk als het aanbieden van nieuwe oefenstof: kinderen moeten bewegingen leren automatiseren.

Twee oefeningen, die ik zondag in het Olympisch Stadion geleerd heb, liet ik ook uitvoeren. Springen en dan een halve slag draaien en dit nog een keer herhalen. Een pirouette in 2 delen. Er was een jochie van een jaar of 8, die op noren een hele pirouette deed!
De tweede oefening was rechtuit rijden en dan tweebenig een zo klein mogelijk rondje draaien en dan weer verder schaatsen. Dit zijn uitstekende balansoefeningen.
Bij de thee na afloop hoorde ik van Jos Arts, dat de ijsbaan van Leiderdorp open was gegaan. Derhalve fietste ik net als gisterenmorgen richting "Weteringpark". De hevelheid geparkeerde auto's en fietsen gaven me de zekerheid, dat ik niet voor niets naar Leiderdorp gereden had.

Ik trok mijn schaatsen aan en om 12 uur had ik mijn eerste rondjes gereden op behoorlijk goed natuurijs. Alleen de achterste hoek was wat minder. Hobbelig een een stukje ijs, waar gras doorheen gegroeid was. Dat was het laatste stuk, waar je de harde wind tegen had. De stuifsneeuw, die over de baan werd geblazen, maakte het winterse beeld op deze steenkoude dag compleet.
Na de bocht had je de wind in de rug en kon je de prikslag inruilen voor lange slagen. Maar wel voorzichtig, want in de bocht waar je op af stoof, staken kinderen over zonder te kijken en soms reden ze je zelfs tegemoet.

Ik kwam Sjaak Stuijt tegen, die op zijn mobieltje rondjes op wilde nemen: "Anders geloven Arien en Michiel me niet!"
"Dat is helemaal niet nodig, Sjaak. Ik zet het gewoon in mijn blog."
Zo gezegd zo gedaan. Ik ben wat dat aangaat een simpel mens. Afspraak is afspraak.
Sjaak ging om half 2 naar huis. Hij had toen 2 uur gereden. Ik schaatste door tot ik ook de 2 uur volgemaakt had. Het was wat dat aangaat een perfecte intervaltraining: 150 meter heerlijk tegen de wind in beuken en na de bocht met zijwind weer 150 meter op techniek rijden.
Ik had zo'n 40 kilometer geschaatst. Sjaak reed een stuk sneller dan mij en moet volgens mijn berekening wel aan de 50 kilometer gekomen zijn. Jammer dat zijn zoons er niet bij waren!
In de volle kantine bestelde ik een warme chocolademelk met slagroom, die ik opdronk, terwijl ik mijn zoutarme brood nuttigde. Ik had heerlijk geschaatst op deze goed geprepareerde landijsbaan.

Op de terugweg fietste ik langs de "geheime" plek, waar ik gisteren geschaatst had. Komend vanaf de ijsbaan van Leiderdorp zie je een sloot en een bredere sloot voor je liggen als je afbuigt om de fietsbrug over de A4 op te rijden. Op de eerste sloot lag zoveel sneeuw, dat je de minder sterke stukken niet meer kon zien, terwijl bij de bredere sloot het windwak, dat er haaks op stond vanuit een zijsloot het ijs tot aan de walkant helemaal had weggevreten. Wat was ik blij, dat ik die plek gisteren niet onthuld had!

Op de terugweg fietste ik nog even langs het LUMC, waar ik op bezoek ging bij een zwager, die gisteren geopereerd was. Er zijn dingen, die nog belangrijker zijn dan schaatsen op natuurijs!