Omloop van Noordwijkerhout

De Omloop van Noordwijkerhout heb ik al vaak gelopen als voorbereiding op de Leiden Marathon. Lang zag het er naar uit, dat ik deze mooie loop langs de bollenvelden en door de duinen zou moeten laten schieten.

Een lichte maar hinderlijke blessure achter mijn rechterknie schopte mijn hele trainingsschema in de war. Ik had me er al mee verzoend, dat ik zonder ook maar een enkele keer een lange afstand gelopen te hebben, op zondag 14 mei aan de startstreep zou staan in de Breedestraat in Leiden.

Maar zie, een tweetal bezoekjes aan de fysiotherapeut brachten een ommekeer teweeg en na vorige week zaterdag 14 kilometer in de regen te hebben gelopen en op Koningsdag zowaar nog een halve marathon, durfde ik het aan om drie dagen later de tweede halve marathon af te leggen.
Ada en ik stonden om 7 uur op. Na het ontbijt stapte ik op de fiets om via een mooie route naar Noordwijkerhout te fietsen. Op het stille weggetje langs camping "De Koningshof" in Rijnsburg reed ik langs tulpenvelden, die op dit moment op zijn mooist zijn, met aan de andere kant van de weg weilanden. Een grutto vloog over me heen. In het weiland vroegen de jongen om eten.

Het was ontegenzeggelijk: er zaten ook kieviten. De roep van deze vogel is uit duizenden te herkennen.

Na een koude start van de dag voelde je het steeds warmer worden.

We beleven zowaar een keer een te koude periode voor de tijd van het jaar.

Dat zal met temperaturen als vandaag wel snel afgelopen zijn.

Om kwart over 9 schreef ik me bij de voetbalvelden van VVSB in voor de 21,1 kilometer. Voor de start kwam ik Walter en Marnix Boon tegen op deze zonnige zondag.

Ik gaf mijn marathonmaat aan, dat hij zijn eigen loop maar moest gaan lopen.

Ik was al tevreden, als ik met de rode lantaarn over de finish zou komen. Om dat te bereiken startte ik in de achterste regionen. Daar liep ik met een groepje met een prima tempo langs de bollenvelden.

Tot de eerste drinkpost bij Langevelderslag bleef ik bij hen lopen.

Doordat ik 2 bekertjes water nam, raakte ik de aansluiting kwijt, maar ik liep er betrekkelijk makkelijk weer naar toe. De spieren achter de knie hielden zich goed met het eerste kwart achter de rug.
Bij de tweede drinkpost in de duinen nam ik naast een tweetal bekers water ook een energiegelletje. Toen ik deze naar binnen had gewerkt, lag ik ruim 100 meter achter op "mijn" groep. Nu klinkt 100 meter achterstand als weinig, maar wie wel eens langeafstanden gelopen heeft weet, dat het diverse kilometers kost om die afstand te overbruggen. De anderen lopen namelijk ongeveer jouw tempo.
Vlak voor het keerpunt aan de noordrand van Noordwijk was ik weer bij.

Na een beker water bij het zuidelijkste punt tot me genomen te hebben, kregen we de wind van voren. Met het warme weer is dit best aangenaam. Daar ik als polderjongen van jongs af aan heb leren omgaan met tegenwind, liep ik tot mijn stomme verbazing zomaar weg bij de groep.



In de laatste 8 kilometer raapte ik zo één voor één individuele lopers, die een voorsprong op me hadden, op. De halve marathon ging in een negatieve split.

De tweede helft ging sneller dan de eerste. En de knie hield het! 
Als laatste loper haalde ik met nog een kilometer te gaan Walter Boon bij. Samen liepen we naar de finish toe, die we hand in hand passeerden. Maar ja, hij is Feyenoord-fan en dat is hun lijflied.

In de uitslag sta ik met 1.57.01 om 1.57.09 één plaats hoger dan Walter: 90e en 91e. Walter was wat eerder gestart. Marnix Boon staat nog een eind voor ons. Met 1.44.45 werd hij 48e.


De voorbereiding op de marathon van Leiden over 2 weken liep onverwachts toch beter dan gepland. In plaats van een medaille kregen we in Noordwijkerhout een plant mee. Daar iemand zijn plant in onze kleedkamer had laten staan en ik de laatste was, die daar vertrok, nam ik deze maar mee. Het dilemma was op deze wijze meteen opgelost. Geef ik de plant aan mijn vrouw of breng ik deze naar het graf van mijn oudste broer Kees en mijn schoonzus Fia? Beide dus.
Via de drukke duinpaden fietste ik naar de volkstuin, waar ik met Ada mijn brood opat, waarna ik via een omweg naar huis fietste. Waarom deze omweg? Ik was nog maar 11 kilometer verwijderd van 1000 kilometer fietsen in april. Ja, en als je er zo dichtbij bent, dan ga je natuurlijk voor het ronde getal.
Met 21 kilometer hardlopen en 58 fietsen kon ik terugzien op een mooie trainingsdag.

Bassenrepetitie

Vandaag was de laatste reguliere repetitie van "Projecta Musica" voor de uitvoering van "England my England" op zaterdag 13 mei.

Vanmiddag zouden het koor om 2 uur beginnen, Voor de bassen was er echter een extra repetitie.

Zij werden al om 1 uur verwacht. Voor mij betekende dat, dat ik wat vroeger dan gebruikelijk de boodschappen zou doen bij "De Helianth" en brood klaarmaakte, dat ik in de pauze na de bassenrepetitie en de reguliere repetitie opat.

Met name "I was glad" van Henry Purcell en "Rejoice the Lamb" van Benjamin Britten werden vrijwel helemaal doorgezongen. En dat was geen overbodige luxe, want met slechts 7 bassen moeten we wel trefzeker durven zingen.

Na de bassenrepetitie kregen we het grootste compliment van dirigent Wim de Ru: "Ik hoor de bassen boven het koor uitkomen."
Er was echter één maar: "Er staat pp boven, Daar moet zachtjes gezongen worden...."

Zwembadloop

Het was niet koud, toen ik vanmorgen om 7 uur de deur achter me dichttrok om ruim 4 kilometer te gaan hardlopen.

Het was een beetje miezerig, maar dat mocht verder geen naam hebben.

Mijn vrouw zou gaan zwemmen in "Het Wedde" en ik liep alvast vooruit. Na de halve marathon van gisteren was ik benieuwd, hoe het zou gaan. Welnu, het ging verbazingwekkend soepel. Ik was eerder bij het zwembad dan mijn vrouw.

Ik keerde en liep haar tegemoet. Na een paar honderd meter kwam ik Ada tegen. Ik liep een stukje op met haar en liep via onverharde paden in Noord-Hofland terug naar de Stevenshof.

In het Stevenspark liep ik nog een slingerrondje. En zo werd de geplande zwembadloop anderhalf keer zo lang. Af en toe voelde ik wat, maar de blessure is grotendeels verdwenen.
Zondag doe ik de tweede halve marathon bij de Omloop van Noordwijkerhout.

Zo begint het toch nog op een echt marathonschema te lijken. Het werd tijd, want de Leiden Marathon is al over 2 weken.

De eerste halve marathon

De afgelopen 2 dagen had ik na de lange fietstochten niet meer gelopen, zoals ik wel van plan was geweest. Daar ik weinig last van mijn blessure had, probeerde ik vandaag een halve marathon te lopen na de koude nacht met toepasselijk op Koningsdag vorst aan de grond.

Rond 10 uur was het een graad of 7. Een prima temperatuur om te gaan lopen. Ik liep het oude parcours van de marathon van Leiden. 

In de Stevenshof en bij de Jacob Catslaan was er een vrijmarkt, net als bij de markten en bij de Lammenschansweg. Het zag er gezellig uit in het zonnetje. 
Bij het passeren van de Leidse IJshal waren voorzitter Jos Arts en ijsmeester Jan van Rijn bezig. Ik sprak hen en liep anderhalf rondje in de lege hal.

Af en toe voelde ik wat pijntjes, maar in het algemeen viel het erg mee. Op de Vrouwenweg werkte in mijn energiegelletje naar binnen en dronk mijn flesje water leeg. Van trouwe marathonfan Carl Flaman kreeg ik vers water.

Via Zoeterwoude liep ik naar de Vlietlanden, waar de route anders liep dan destijds. Langs de Korte Vliet en de zuidrand van de Stevenshof liep ik weer op huis aan, waar ik de eerste halve marathon van 2023 in 2 uur 40 uitliep. Hier was ik tevreden mee, daar ik minstens 20 minuten met sommige bekenden heb gesproken. Zo bezien ging het beter dan verwacht.

Natuurlijk voelde ik na afloop van de halve marathon het een en ander, maar dat is niet anders dan bij andere halve marathons.
Na de middag rustig aan gedaan te hebben, fietste ik nog even naar de volkstuin, waar mijn vrouw aan het werk was. Zo kon ik de spieren weer een beetje los rijden. Zondag ga ik vermoedelijk de tweede halve marathon lopen. Begint het toch een beetje op een marathonschema te lijken.

"Volgens mij zitten we in de verkeerde zaal!"

Het was een koude nacht. Om 3 uur moest ik naar het toilet en daarna duurde het lang, voordat ik weer in dromenland was beland.

Om 7 uur werden we wakker. We wasten ons en ontbeten met warme chocolademelk, waarna we de groene trekkershut leegruimden, de sleutel inleverden bij de receptie van camping "'t Weergors" en daarna naar het mooie centrum van Hellevoetsluis fietsten. Daar stalden we de fietsen voor het Cultuurhuis met onder andere de bibliotheek en theater "Twee Hondjes".

De gasten van de lintjesregen waren om half 10 aanwezig. Na wat gedronken te hebben werden we naar de grote zaal gedirigeerd. Een half uur later kwamen de met smoezen naar het theater gelokte en nietsvermoedende personen de zaal binnen, waar burgemeester Peter Rehwinkel de genomineerden met een met humor doorspekt verhaal één voor één in de schijnwerpers zette.


Qua stijl deed hij denken aan wethouder Hekking uit het roemruchte Juinen.

Bij degenen, die te horen kregen "Het heeft Zijne Majesteit behaagd u te benoemen tot lid in de Orde van Oranje-Nassau" behoorde onze vriend Paul Crezee, die al jarenlang oude fietsen opknapt en deze verkoopt ten behoeve van goede doelen.

Een heel scala aan in totaal vele eeuwen vrijwilligerswerk passeerde de revue. Een man wist niet eens, dat zijn vrouw in de zaal zat, een Turkse vrouw was eveneens nietsvermoedend naar de "Twee Hondjes" gelokt onder het mom van een bedrijfsfeest en het mooiste was, dat er 2 echtparen waren, die beiden gehuldigd werden.
Na afloop konden we in de kantine met een oranjebitter proosten op de lintjesdragers. We gaven Paul het toepasselijke boek "Bram fietst" van Bram Witvliet.

We kletsten nog een tijdje met de familie Crezee. Toen hoorden we het verhaal van zijn dochter, dat Paul bij de eerste lintjesdrager tegen haar zei: "Volgens mij zitten we in de verkeerde zaal!"
Om 1 uur werden we verzocht de kantine te verlaten en terwijl de roofvogelshow aanstalten maakte om te beginnen, reden we een rondje om de haven van Hellevoetsluis met zijn bijzondere huizen.

Via Nieuwenhoorn en Vierpolders trapten we naar de Calandbrug. Er stond minder wind dan gisteren. Met het fietspontje staken we van Rozenburg over naar Maassluis, waar we op een bank aan de noordoever ons brood opaten. Via Maasland, waar we een overvliegende lepelaar zagen, en Schipluiden belandden we in Delft, vanwaar het nog maar een klein stukje naar het Delftse Hout was. 

Daar zochten we de camping op, waar onze kleinzoons met hun ouders een paar nachtjes kamperen. Een verrassingsbezoek voor de 2 jongens. De jongste keek even verbaasd, zijn ogen begonnen te stralen en met open armen stormde de anderhalfjarige op opa af. Daar kan geen lintje tegenop!

We gingen met onze nazaten naar de speeltuin en dronken een kop thee, voordat we weer op de fiets stapten voor de laatste etappe van deze tweedaagse. Via Nootdorp, Leidschendam, de Oostvlietweg en de Velostrada keerden we terug na vandaag 62 kilometer en in totaal 145 kilometer fietsplezier.

Hellevoetsluis

Om een uur of 6 wakker. Nog wat liggen dommelen voor we er om 7 uur uitgingen. De spullen voor de reis hadden we al grotendeels gepakt. Na het ontbijt maakten we het brood voor de komende dagen klaar.

Om kwart voor 10 zaten we op de fiets en reden we langs het spoor naar de Kniplaan om langs de Vogelplas en de Vliet naar Leidschendam te rijden.

Via Nootdorp trapten we naar het Delftse Hout, waar we in bezoekerscentrum "De Papaver " een cappuccino en een warme chocolademelk dronken op deze frisse aprildag. We reden dan ook in onze winterjas. Door de noordwestenwind hadden we deze vrij vaak in de rug. Elk nadeel heb zijn voordeel!
Langs de Zweth trapten we naar Schiedam door het landelijke Delfland. Bij de Babbersmolen aten we op een bank in het zonnetje een drietal boterhammen alvorens we naar de Beneluxtunnel pedaleerden.

Via Pernis, best een leuk plaatsje, gingen we langs de snelweg naar Rhoon. Ridderlijk als we zijn stopten we bij het Kasteel.


En de ernaast gelegen kerk.

Bij het vervolgen van de weg zaten we een beetje in de knoop met de knooppunten, waardoor we vaak af moesten stappen. Kortom, het was een beetje dwalen. Pardon, ridders dolen!

Nu had je in de Riddertijd abele spelen, dus deze pedaalridders streken neer bij restaurant "Abel", waar we cappuccino en jus d'orange en 2 stukken worteltaart namen.

We stapten op onze stalen rossen om een stukje oostwaarts te galopperen, waar we in de Rhoonse grienden gingen flaneren. 

Ridders te voet.

Het gebied met knotwilgen met de voeten in het water langs de Oude Maas had nog enige getijdenwerking.

Aan de modderafzettingen kon je zien, dat er een paar meter verschil was tussen eb en vloed.


Dit is het landschap, zoals Holland er grotendeels uitzag ten tijde van de komst van de Romeinen.
Het wandelen duurde vrij kort, daar we nog naar het veerpont moesten. Het duurde nog een uur voordat deze kwam. We besloten naar Portugaal en Hoogvliet te trappen. We hadden tegenwind. We staken de Oude Maas over naar Spijkenisse, waar we de borden eenrichtingverkeer op de brug negeerden.

In Spijkenisse aten we wat brood en vlak voor de Hongerlandse Dijk, waar Joep gewoond had, sloegen we af naar het oude centrum van Spijkenisse.

Over een fietspad, dat over Putten slingerde, reden we langs Biert naar Zuidland, waar we over de Oude Trambaan via Oudenhoorn linea recta naar Hellevoetsluis afkoersten met de wind zij tegen. Door het mooie centrum trapten we naar camping " 't Weergors", waar we een trekkershut gereserveerd hadden. In 2014 hadden we ook op deze camping gestaan.

Na net geen 83 kilometer gefietst te hebben, maar wel de 800 kilometer fietsen in april volgemaakt te hebben, laadden we de fietsen af bij de groene trekkershut. Ik kocht een Ouwetoeter Eigen Weizen, terwijl Ada het meegebrachte avondeten uit de diepvries opwarmde. De rijst en de couscous met groente smaakte prima.

Ik deed de vaat, terwijl mijn vrouw de Zoomverbinding met de Luchtfietsers tot stand probeerde te brengen. Zo konden we kennismaken met de Waddenfietsers van 2023.

Wat dat aangaat was de tocht naar "'t Weergors" in Hellevoetsluis een prima training.

De Langeleegte

 
In Veendam werd van 1954 tot 2013 betaald voetbal gespeeld. Vooral de naam van het stadion sprak tot de verbeelding: de Langeleegte. Dit gevoel bekroop mij, toen ik tussen de middag na een medicijn opgehaald te hebben bij de Centraal Apotheek op de terugweg naar huis langs de Leidse IJshal fietste.

Zo leeg hebben jullie de Ton Menken IJsbaan nog nooit gezien!

Ook de kantine oogde wezenloos leeg.

Bij de inventaris, die bewaard zullen blijven, behoorde dit relikwie uit ver vervlogen tijden.

De ochtend en de middag bracht ik grotendeels thuis door, waar ik werkte aan "Glibbers op glissen". Op een klein duurloopje in de middag na.
's Avonds volgde het echte werk. Met Jos Drabbels fietste ik naar de skeelerbaan van Leiderdorp, waar we voor de tweede keer een gezamenlijke droogtraining hadden van VIJL en IJVL. Ook deze vond plaats onder leiding van Peter Daleman.
Bij de IJVL zijn we trainen op "De Bult" gewend, maar aan de Does ligt een kleine bult verscholen in een nieuwbouwwijk. Hier hadden we met 10 personen een zeer gevarieerde droogtraining, waarbij tal van spieren goed geoefend werden en de lachspieren niet werden overgeslagen.
Af en toe was het zeer pittig en een enkele oefening sloeg ik over met het oog op de herstellende blessure en de marathon van Leiden, die ik nog steeds hoop te lopen.

Ik heb me vanmiddag aangesloten bij Team Aad Grimbergen en steun de actie ten behoeve voor de Hartstichting. Als iedere marathonloper dit ook doet, dan kunnen we een aardig bedrag bij elkaar lopen voor onderzoek om hartkwalen te voorkomen.