Je hand overspelen

De gebeurtenis van deze week is ongetwijfeld het uit de lucht schieten van het Maleisische passagiersvliegtuig boven het oosten van de Oekraïne door Russische separatisten.

Hoewel hij niet de opdracht heeft gegeven, is de aanstichter van dit "bedrijfsongeval" niemand anders dan Vladimir Poetin. Deze oud-KGB-er heeft zich als doel gesteld de oude Sovjet-Unie zo veel mogelijk te herscheppen.

Na de vrij geruisloze inname en annexatie van De Krim door Rusland bleef Poetin stoken in het oosten van de Oekraïne, waardoor er een machtsvacuüm ontstond. Met steun van Rusland wisten de separatisten al een aantal vliegtuigen van de Oekraïense luchtmacht uit de lucht te schieten.
Maar gisteren overspeelde Poetin zijn hand doordat een burgervliegtuig, dat op 10 kilometer hoogte vloog, met een BUK raketsysteem aan flarden werd geschoten.

Het scenario, dat eerder succesvol werd toegepast in Georgië, komt nu als een boemerang terug in Poetins gezicht. Wie wind zaait, zal storm oogsten.
De aandacht van de wereld zal na deze terreuraanslag volledig gericht zijn op de Oekraïne, waardoor de oude KGB-er afstand zal moeten nemen van zijn separatische vrienden. De 298 vermoorde inzittenden van vlucht MH17 laten namelijk veel familie en vrienden na.
Wat dat aangaat doet Poetin namelijk niet onder voor de grote graaiers in het bedrijfsleven en de publieke dienstverlening: het is nooit genoeg. Verdien je € 1.000.000,- per jaar, dan wil je het dubbele, en heb je dat, dan wil je het dubbele van het dubbele. En uiteraard heb je dat volledig verdiend door jouw voortreffelijkheid, die letterlijk onbetaalbaar is.
Vladimir Poetin zal vroeger of later het lot ondergaan van Lance Armstrong. Ook die wielrenner was nooit tevreden, waardoor hij zijn hand overspeelde. De dopingpraktijken van deze Texaan zijn inmiddels genoegzaam bekend.

Had hij het bij 5 Tourzeges gehouden, dan was hij mede-recordhouder gebleven met Jacques Anquetil, Eddy Merckx, Bernard Hinault en Miguel Indurain. Maar meneer wilde meer. Hij wilde een lange neus maken naar de Fransen met Tourzege 6 en 7.
Om hen te tarten maakte hij na gestopt te zijn een comeback in de Ronde van Frankrijk. Een fatale keuze, want nu riep hij allerlei tegenkrachten op en werd het net om heen aangetrokken. Zo kwam zijn ingenieuze dopingnetwerk volledig bloot te liggen. Een levenslange schorsing en het schrappen van al zijn onterecht verdiende overwinningen waren zijn deel. Wie het onderste uit de kan wil, krijgt het deksel op zijn neus.

Maar hoe verdorven Lance Armstrong ook was met zijn systematisch opgezette dopingnetwerk, het blijft maar sport. Bij Vladimir Poetin betreft het de dood van 298 onschuldige mensen. Hij verdient als aanstichter van de burgeroorlog in de Oekraïne een flink aantal jaren kost en inwoning in Scheveningen. Hij boft er maar mee, dat zijn dochter in Voorschoten woont....

B. Breed & Zn

Gisterenmiddag kwam ik op mijn werk en werd mij de vraag voorgelegd, of ik langs de filialen wilde rijden en tevens langs een viertal scholen om op de laatste schooldag kratten boeken op te halen. Uiteraard wilde ik dat als telg van een geslacht van vrachtwagenchauffeurs.

Dat betekende, dat ik mijn planning om moest gooien. Eén conciërge was op vakantie, de andere had zich ziek gemeld. Dat betekende dus sjouwen met kratten en dozen boeken in de zomerhitte.

Maar ja, waar vind je werk, waar je onder werktijd aan krachttraining kunt doen?
Ik hield er trouwens rekening mee, dat ik vanmorgen op herhaling mocht gaan. Hetgeen ook geschiedde. Eerst haalde ik met mijn fiets de post op die bij Postbus 517 in Katwijk was bezorgd, na de pauze reed ik weer een rondje langs de filialen.

Komend vanaf de bibliotheek in Valkenburg tufte ik op de Kooltuinweg richting Katwijk. Het was er erg druk met fietsers richting strand. Ik zag een groep van 10 á 12 wielrenners me tegemoet komen. In dit kleine peloton ontwaarde ik 2 Jobo-wielershirts, een sein voor me om extra op te letten.
Daar ik ook nog op het overige verkeer moest letten, kon ik niet precies zien, wie er allemaal meereden, maar op de achterste rij ontwaarde ik onmiskenbaar de tweeling uit de fitste band van Nederland in het volle zonlicht.

Wim van Huis kon ik niet zo snel ontdekken in deze groep wielrenners, maar dat is niet zo verwonderlijk. Hij is net zo min als ik als reus in de wieg gelegd. Meestal hoor je Wim trouwens eerder dan dat je hem ziet. Voor een gitarist is dat trouwens niet eens zo'n vreemde gedachte.
Om half 2 fietste ik naar huis, waar ik mijn fiets en die van Ada schoonmaakte, waarna we samen naar de volkstuin fietsten. In de bloedhitte plukte ik de laatste peultjes, doperwten en tuinbonen. Daarna mocht ik alvorens naar huis te fietsen mijn eigen boontjes doppen....

Tour de Kansloos

Het leuke Wereldkampioenschap Voetbal zit er op. De prijzen zijn afgelopen week verdeeld.

Nu kunnen we ons gaan concentreren op het andere grote sportevenement in de zomer: de Ronde van Frankrijk. Gisteren reed een kanshebber op de gele trui in de Tour de France de halve etappe voor de bezemwagen uit: de Amerikaan Andrew Talansky.

Vanmorgen werd bekend, dat de winnaar van het Criterium Dauphiné, de "kleine Tour", niet meer op zal stappen. Na nummer 2 in de Dauphiné, de Spanjaard Alberto Contador en de nummer 2 in de Tour de Suisse, de Zwitser Matthias Frank, was dit al de derde toprenner uit mijn Tourploeg, die na een valpartij de Ronde van Frankrijk noodgedwongen moest verlaten.

Het is voor mij dus halverwege de Ronde van Frankrijk al meteen een Tour de Kansloos. Want de reserves Nicolas Edet, Jean-Marc Bideau en Rudy Molard komen natuurlijk in de verste verte niet aan de punten van de 3 uitvallers, voor wie het trouwens verschrikkelijk is: zij hebben hun hele jaar afgestemd om te pieken in juli. Het zal meer piekeren worden....

Nawoord: Hoe kansloos mijn team is, bleek vandaag. De jonge Spanjaard David de la Cruz zat in de lange ontsnapping van de dag. Deze reserve van mij viel aan, viel en viel uit.

"Gelukkig" extensief

Het was gisteren de eerste keer, dat ik de skeelers weer aantrok na de door Laurine van Riessen gegeven skeelertraining.

Het was nog behoorlijk warm toen ik om 7 uur op de fiets stapte om naar de skeelerbaan van Leiderdorp te fietsen. Daar was het behoorlijk druk, want er was geen enkele reden om niet te gaan genieten van de prachtige zomeravond.

Tjeerd Wierdsma had voor de 21 skeeleraars een op de temperatuur aangepast trainingsschema opgesteld. We zouden vooral extensieve oefeningen voorgeschoteld krijgen. Dat viel in goede aarde blijkens de spontane uitroep van Francien Bouwmeister: "Gelukkig!"
Het was een heerlijke training, waarbij je technisch zo goed mogelijk kon rijden. De snelheid moet immers uit de techniek komen!
In groepjes van 3 moesten we 3 rondjes langzaam, maar technisch goed rijden. Ik liet me indelen in de achterhoede, waarbij het bloed van de schaatstrainer kroop waar het niet kon gaan. Bij een drietal vrouwen zag ik in twee verschillende sessies, waarom ze niet zo hard gingen: ze zetten veel te ver naar achteren af.
Daar we langzaam moesten rijden kon ik hen de puur zijwaartse afzet voordoen, waarna zij dat uit mochten voeren, terwijl ik hen aanwijzingen gaf. Als trainer geniet je er van, dat je dan kunt zien, dat ze het oppikken en daardoor beter gaan skeeleren.
Zelf heb ik immers een grote technische vooruitgang geboekt na de terloopse opmerking van Wierd Wagenmakers in de Leidse IJshal: "Je moet duwen, niet trappen!"
Na nog wat coördinatie-oefeningen als de dronkemanspas, slalommen en de gebruikelijke estafette zat de extensieve training er op. Maar uit mijn mond hoor je niet: "Gelukkig!"

Sportpsycholoog

Gisteren was het precies 225 jaar geleden, dat de Franse Revolutie begon met de bestorming van de Bastille.

Het symbool van de Franse Revolutie zou de guillotine worden.

Gisteren werd de Tour de France van 2014 symbolisch onthoofd. Tijdens de derde Vogezenetappe kwam topfavoriet Alberto Contador zwaar ten val en moest hij met een gebroken scheenbeen de strijd staken.

Niet alleen Tinkoff-Saxobank verliest zijn kopman, mijn zorgvuldig gekozen Tourploeg doet dat ook. Na de Zwitser Matthias Frank is dit mijn tweede uitvaller.
Voor mij is dat jammer, maar helaas. Er zijn ongetwijfeld heel veel anderen, die Contador in hun ploeg hadden opgenomen. Hen treft hetzelfde lot als degenen, die Chris Froome hadden uitverkoren. Volgend jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Voor de wielrenners zelf, die hun hele jaar afgestemd hadden op een goede klassering in de Ronde van Frankrijk is het veel erger. Zij zitten niet alleen met lichamelijk letsel, de geestelijke knauw zal zo mogelijk nog pijnlijker zijn. Zoveel kansen om de Tour te winnen krijg je niet. Zij kunnen wel wat psychologische hulp of mentale training gebruiken.
Na thuis de tweede etappewinst van Vincenzo Nibali gezien te hebben, de lachende derde, fietste ik met Jos Drabbels naar "De Bult", waar we de wekelijkse droogtraining van de IJVL hadden.
Onder leiding van Jos liepen we 2 rondjes in op het industrieterrein naast het parcours van "Swift" alvorens we op het parkeerterrein van deze Leidse wielerclub met zijn twaalven coördinatie-oefeningen op het touwladder te gaan doen.

Jullie kennen ongetwijfeld het gezegde "Twaalf ambachten, dertien ongelukken". Welnu, wij hadden gisterenavond een variant hierop. Bij iedere oefening, die Jos voordeed, kon je met 12 personen minstens 13 variaties bewonderen.

Het werd een stuk lastiger op het moment, dat we een aantal sprongoefeningen voorgeschoteld kregen, waarbij we op 2 of 3 dingen tegelijk moesten letten. De dames konden dit prima, maar als echte mannen konden wij natuurlijk niet multitasken.

Boven op "De Bult" werd de gevarieerde training besloten met een serie buik- en rugspieroefeningen, waarna de groep 1 rondje uitliep en Hans Boers en ik 2 rondjes.
Tijdens de training plaatste ik enkele snaakse opmerkingen in de richting van Marjolijn Donkerbroek, die net geslaagd is voor haar master Psychologie. Maar wie kaatst, kan de bal verwachten. Zo kreeg ik te horen, dat zij mijn gedrag tijdens de training nauwgezet gaat bestuderen. Welnu, de uitkomst van dit onderzoek zal zeer waarschijnlijk leiden tot deze goed onderbouwde conclusie.

En dat zal vermoedelijk leiden tot deze uitkomst....

Die Mannschaft

Ik geef het toe: ook ik heb gejuicht bij het doelpunt van Mario Götze in de verlenging van Duitsland-Argentinië. Als iemand, die het trauma van de verloren finale van 1974 tegen West-Duitsland bewust heeft meegemaakt, was dit altijd een soort vloeken in de kerk.

Bij elk Europees of Wereldkampioenschap voetballen was mijn insteek altijd: als de Duitsers er maar uitvliegen. Nou, daar moest je altijd heel lang op wachten, want onze Oosterburen kwamen steevast in de halve finale en vaak ook in de finale zelf. Een schrale troost was, dat ze die veel vaker verloren dan wonnen. Vooral in de tijd van matennaaier Lothar Matthäus, die met Schwalbes en ander onsportief gedrag zijn tegenstanders iedere wedstrijd een gele of rode kaart probeerde aan te smeren, was ik voor de volle 100% voor iedere tegenstander van die Mannschaft.

Maar in 2006 kwam de kentering. Op het WK in eigen land speelden de Duitsers ineens "Hollands voetbal" onder leiding van Jürgen Klinsmann en Joachim Löw. Als voetballiefhebber kon ik daar best wel van genieten.
Het geren en gedraaf en het afbraakvoetbal had plaatsgemaakt voor vloeiend combinatiespel en technische hoogstandjes, waarbij nog wel met Deutsche Gründlichkeit de passes van de tegenstanders nauwgezet werden geanalyseerd.

Voor het eerst ging ik twijfelen. Is dit eenmalig?
Dat bleek niet het geval te zijn. Nadat Klinsmann het estafettestokje aan zijn assistent Löw had overgedragen, bleven de Duitsers gewoon mooi en, zeker niet onbelangrijk, sportief spelen.

Ik ging steeds positiever denken over onze Oosterburen. Dit werd versterkt door de gastvrijheid, die Ada en ik mochten ontvangen bij onze fietsvakanties de afgelopen jaren in Duitsland.

Ook op dit WK speelde Duitsland het mooiste voetbal. Vooral de manier waarop ze Brazilië oprolden was er eentje van ongekende schoonheid. Nederland deed daar trouwens niet veel voor onder.
Daarbij is er wel een kanttekening te plaatsen: waar Duitsland veel meer ging spelen via de Hollandse school, daar ging Oranje wat meer resultaatvoetbal spelen. Dus wat meer op zijn Duits!

En zo gebeurde dit jaar het nooit verwachte: Nederland werd vrij massaal voor Duitsland, toen wij in de halve finale via strafschoppen werden uitgeschakeld door het Argentinië van "de beste voetballer ter wereld" Lionel Messi.

Het betrof derhalve niet alleen onze deskundige Tim de Beer, die de pool won door Duitsland als wereldkampioen te tippen.
Er heeft dus een kentering plaatsgevonden in onze verhouding met onze Oosterburen. Maar dat ik ooit juichend op zou springen bij een Duits doelpunt had ik zelf ook nooit voor mogelijk gehouden. Ter verduidelijking: als Nederland tegen Duitsland zou spelen, zou ik dat nooit doen.

Hoewel, als een Duitser in eigen doel schiet....

Turckheim en tuinwerk

De Tour de France trok vandaag door de Vogezen om te finishen in Mulhouse in de Elzas.

In dit gebied hebben Ada en ik vorig jaar een andere route gereden, maar we zijn wel in een paar plaatsen geweest, waar de Ronde van Frankrijk doorheen kwam denderen.

De plaats, die wij het best kennen is Turckheim aan het eind van het Fechtdal. Hier flitste het peloton aan voorbij, want ze waren bang, dat de nachtwaker van Turckheim hen staande zou houden.

Nu was het natuurlijk mogelijk om de hele Touretappe te bekijken, maar Ada had andere plannen. Het compost op de volkstuin moest gekeerd worden. We fietsten er naar toe, waarna ik mijn spierkracht aan mocht wenden.
Eerst moest ik de oudste compost op bepaalde plekken in de tuin op kleine hoopjes neerleggen, daarna moest ik het middelste compost van de ene bak in de andere overscheppen, waarna het meest verse compost weer in de net leeg geschepte bak moest komen. Tussen de vele krioelende wormen en pissebedden schoot er ineens een muis uit de compostbak.

Ik zweette als een otter. Na de thee ging ik naar huis om me te douchen, terwijl Ada zich uitleefde met haar groene vingers.
Zo kon ik zien, hoe de Duitser Tony Martin met een ellenlange solo de etappe won.
Afgelopen dinsdag was de etappewinst van Marcel Kittel de opmaat voor de zevenklapper van Duitsland tegen Brazilië was. Wellicht is deze etappewinst de opmaat voor het winnen van de wereldbeker. Maar ik vermoed, dat Argentinië ietwat taaier zal zijn....
De finale gaat trouwens tussen het land van de huidige Paus en de vorige Paus. Hoezo, geen zegen van boven?

Troostfinale

Het is een wedstrijd om des keizers baard. Niemand zit te wachten op de troostfinale van het Wereldkampioenschap voetbal. Waar bij de Olympische Spelen, toch een vergelijkbaar podium, iedereen zijn stinkende best doet om toch met brons thuis te komen.
Maar bij voetbal ligt het allemaal een slagje anders. Met tegenzin beginnen de voetballers aan deze wedstrijd om een medaille voor de "losers". Natuurlijk, als topsporter moet je gaan voor goud, maar daar niet iedereen kampioen kan worden, zullen er altijd teleurgestelden zijn. En dan kun je toch maar beter voor kiezen om "second best" te zijn.

Zie eens, hoe blij mensen op de Olympische Spelen zijn als ze überhaupt op het erepodium komen.

Vergelijk dat eens met het commentaar van de voetballers na de met strafschoppen verloren halve finale. Alsof hen met het moeten spelen van een troostfinale hetzelfde lot was beschoren als de "troostmeisjes".


En dat, terwijl Brazilië-Nederland toch een prachtig affiche is. Het werd dan ook een prachtige wedstrijd. Brazilië in eigen huis kloppen met 0-3, dat is niet veel landen gegeven!

Wat dat aangaat past deze troostfinale in de reeks van attractieve wedstrijden nu het "nergens meer om gaat".
Bijzonder was, dat Louis van Gaal derde keeper Michel Vorm in liet vallen in de slotminuten, zodat alle 23 spelers ook daadwerkelijk gespeeld hebben op dit unieke WK.
Tot slot nog een paar bijzonderheden: Oranje heeft het WK ongeslagen afgesloten met als uitschieters de 5-1 tegen uittredend wereldkampioen Spanje en de 3-0 tegen gastland Brazilië. Het kleine beetje extra geluk om Argentinië op de knieën in de halve finale ontbrak, maar voor een klein land hebben we toch weer uitzonderlijk goed gepresteerd. Er bestaan zo'n 200 landen, die maar wat graag in de troostfinale zouden staan.

Maar wie weet lukt het onder Guus Geluk bij het komende Europees Kampioenschap in 2016 wel....

Horsten en Vogezen

Vandaag begon voor de klimmers de Tour de France pas echt. Natuurlijk hadden ze in Yorkshire al behoorlijk wat beklimmingen te verwerken gehad, maar de etappe van vandaag naar Gerardmer trok de Vogezen in. En dat betekende spektakel in de slotklim.

Na vanmorgen met Ada in de Leidse binnenstad de nodige boodschappen te hebben gedaan, keek ik tot 3 uur naar de Touretappe, voordat ik naar Voorschoten vertrok, waar ik met Hans Boers had afgesproken.
Met Hans liepen we een rondje door "De Horsten". Door de regenval van de afgelopen week en het warme weer erna zag het er zeer groen en fris uit. Groeizamer weer dan deze week krijg je niet. Op weg naar station Voorschoten was ik nog even langs de volkstuin gefietst, waar Ada druk in de weer was. Ook hier kon je zien, dat het prima plantenweer was geweest.
Het rondje van 8 kilometer liepen we in een gelijkmatig tempo met een flinke versnelling halverwege. We kwamen diverse wandelaars tegen en bij het verlaten van het prachtige landgoed een andere hardloper, die ook een prachtig rondje tegemoet ging.
Ik fietste na afscheid te hebben genomen van Hans naar huis, waar ik de laatste 15 kilometer van de Touretappe kon zien met als verrassende winnaar de Fransman Blel Kadri.

Etappewinnaar Kadri werd in de bergen meteen spontaan toegezongen door zijn naamgenoten.

Alberto Contador en Vincenzo Nibali duelleerden op de flanken van deze klim op het scherpst van de snede. Dit zullen we de komende 2 weken vaker gaan zien. Wat dat aangaat scoorde ik met de tweede plaats van de Spanjaard aardig wat punten voor mijn Tourploeg, maar de Zwitserse klimmer Mattias Frank ben ik kwijtgeraakt, terwijl Andrew Talansky voor de tweede dag op rij in de slotfase onderuit ging. Het zal je hobby maar zijn....
Maar goed, ik mag niet klagen. Er zullen ongetwijfeld genoeg mensen zijn die én Mark Cavendish én Chris Froome in hun Tourploeg hadden geselecteerd. Die kunnen een goede klassering nu al op hun buik schrijven.
De Vogezen waren zeer vochtig vandaag. Dat was vorig jaar wel anders, toen Ada en ik in de bloedhitte door dit gebergte fietsten.

Tot 2 maal toe hebben we de vorige zomer de Col de Donon bedwongen, een berg van de tweede categorie. Dit jaar is deze 15 kilometer lange klim niet in de Tour opgenomen.

Wij zijn zeer benieuwd naar de etappe van morgen, wanneer de Tourkaravaan door Turckheim komt, het historische stadje, waar we vorig jaar 2 nachten gekampeerd hebben.

Laatste knipbeurt

Wie me een beetje kent weet, dat ik 2 soorten kapsels heb. Een zomerkapsel en een winterkapsel. Gemiddeld ga ik 3 keer per jaar naar de kapper. Ik had er al 2 gehad, vandaag was de laatste knipbeurt van 2014.

Zoals te doen gebruikelijk ging ik naar Edwin Minnee, de uitvinder van het begrip "homoschaatsen", dat al tot diverse hilarische momenten had geleid.
Met het oog op de fietsvakantie ging er een heel stuk van mijn haar. Maar ik kan u nu al garanderen. In de tweede helft van februari 2015 of bij flink veel natuurijs in de komende winter in maart, gaat er flink wat meer vanaf.

Maar ja, dan komt mijn winterkapsel al op mijn schouders en vooralsnog zijn we met de zomer bezig.

Laurine van Riessen

Het gebeurt niet iedere dag, dat je training krijgt van iemand, die een Olympische medaille gewonnen heeft. Vanavond kregen IJVL-ers de kans om onder leiding van Laurine van Riessen aan hun techniek te werken.

Het was een heerlijke zomeravond in tegenstelling tot gisteren, toen het compleet herfst was.

Maar goed, dat weer paste prima bij de uitschakeling van Oranje door Argentinië in deel zoveel van het Hollandse trauma: de strafschoppenserie.

Om 5 uur fietste ik naar de skeelerbaan van Leiderdorp waar we om half 6 verwacht werden. Het clubgebouw was nog dicht en er was vooral wat jeugd aanwezig, maar verder was het nog erg rustig. Om 20 voor 6 was de sprintster uit de Activia-ploeg aanwezig. Met Henk Broekzitter praatte ik met haar over hoe ver het was met de sponsoring, nu Activia er per 1 september mee gaat stoppen.

Om 6 uur begonnen we aan een korte droogtraining. Eerst liepen we 2 rondjes in op de skeelerbaan, waarbij ik een nieuwe variant leerde op het zijwaarts springen: niet 1 keer van been wisselen, maar 3 keer.

De rekoefeningen bevatte een aantal verrassingen voor deze veteraan met 27 jaar ervaring met droogtraining. Je bent nooit te oud om te leren.







Ook bij de korte serie schaatssprongen zaten voor mij een paar nieuwe oefeningen. Bij de eerste moest je heel diep in de schaatshouding zitten en in deze houding je gewicht van het ene standbeen boven het andere verplaatsen en weer terug. Het ziet er heel simpel uit, maar het valt nog behoorlijk tegen.
De tweede was er eentje, die ik vergeten was: bij het landen moest je het andere been achter het standbeen laten kruisen.
Verder waren er de gewone schaatssprongen en de schaatssprongen met tussenhupje.




En tenslotte de start.








Na deze bijzondere warming-up mochten we de skeelers aan gaan trekken. Net als bij de rek- en sprongoefeningen lag het accent zeer nadrukkelijk op het diep zitten. We kregen een paar oefeningen voorgeschoteld om de bochten technisch goed te kunnen lopen. Deze mochten langzaam gedaan worden op de kleine ronde, als we maar goed overkwamen en goed zijwaarts afzetten. Je moest zoveel mogelijk grip op het asfalt zien te krijgen bij de afzet. Een zijwaartse afzet wel te verstaan!


Maar de meeste fouten in de techniek behelsden de bocht. De meesten van ons "keken" teveel de bocht in, waardoor de stand van de schouder dusdanig wordt, dat je "de bocht uit vliegt".

Daar dit niet helemaal de bedoeling is, leerden we een manier om dit te voorkomen: de C, waarbij je je zo klein mogelijk moest maken om deze "letter" in je rechterzijde te maken.

Op het rechte eind deden we nog een slalom op 1 been, een zeer lastige oefening, zeker voor oudere jongeren als Jaap de Gorter en ondergetekende.
De zeer leuke en leerzame skeelertraining werd afgesloten met een estafette over 1 ronde. Jaap en ik mochten als teamcaptains het bal openen met een ronde van 400 meter. Sprinten is niet bepaald mijn specialiteit, dus ons lag na 400 meter 100 meter achter. Met kleine fluctuaties bleef dit nadat alle deelnemers geweest waren ongeveer onze achterstand. En dat, terwijl wij een winnares van Olympisch brons in onze gelederen hadden.
Het was trouwens de derde training vandaag, die Laurine afwerkte. En dat, terwijl ze in een rustweek zit. Kun je nagaan, hoe zwaar de andere weken zijn. In Thialf heb ik dat trouwens met eigen ogen mogen aanschouwen: 2 uur intervaltraining aan een stuk door en dan 's middags weer trainen.

Na de traditionele groepsfoto vuurde de jeugd een half uur lang allerhande vragen af op deze topsporter. Vooral over krachttraining werden vragen gesteld.
Laurine antwoordde, dat krachttraining op zich wel goed is, maar dat je op moet passen, dat je spierbundels niet te groot worden. Je kunt dan trager worden in plaats van sneller!
Het is veel beter om goed te oefenen in het in de juiste houding zitten zoals de Koreanen dat doen. Dit heeft veel meer effect.
Een oefening die hier heel goed bij past, is op 1 been in de juiste kniehoek gaan zitten en dan dan dit been uitstrekken en daarna weer inzakken. Krachttraining en techniektraining ineen! Ook step-ups op 1 been op een bank voldoen prima als alternatieve krachttraining.
Kortom: we hadden een leuke en leerzame training gehad van deze sprintster, die van zichzelf zegt, dat ze niet zo streng is. En dat klopt, want naast topsporter is Laurine ook nog eens een heel aardige vrouw.