Synchroonzwemmers op schaatsen

De opkomst der "Krasse knarren" was op de laatste dag van deze kletsnatte oktober bemoedigend te noemen. Met een peloton van 15 personen en nog een tiental los rijdende schaatsers en daarnaast nog een aantal lesklanten van de Schaatsschool was het gezellig druk op de 250-meterbaan in IJshal De Vliet.
 
Het peloton was nog geen geoliede machine, maar dat was natuurlijk niet mogelijk met schaatsers, die dit seizoen voor het eerst weer mee schaatsten met de "Krasse knarren". Er begon wel meer lijn te komen in het schema van 4-8-12-16-20 rondjes en weer terug. Als je jaren in veelvouden van 5 hebt rondgereden, moet je daar toch nog wel even aan wennen.

Het ijs was wederom goed en glad, dus het schaatsen ging lekker. Op een enkele valpartij aan de staart van het peloton na verliep alles goed.
Bij de koffie, thee en warme chocolademelk was de Stammtisch bezet door een groep zwemsters. Rond een drietal ronde tafeltjes zaten de "Krasse knarren" bij het raam met uitzicht op het vrij drukke zwembad. Dat riep bij de Katwijkse synchroonzwemmers Hans van der Plas en Edwin Minnee herinneringen op aan een roemrucht verleden, toen dit heldhaftige duo op of beter gezegd in de Ankeveense plassen een onnavolgbare wijze van wakzwemmen ten beste gaf, die op de Olympische Spelen van Parijs niet zou misstaan.

Beste zwemmers, als u dit schaatsseizoen een paar schaatsers met kleding en ijzers nog aan in het water van Zwembad De Vliet ziet duiken, dan weet u, dat het mensen zijn met een Olympische missie. Geef hen de ruimte!

Zoveel water hoefde ik nu ook weer niet. Geheel in stijl kreeg ik vlak bij huis de zoveelste regenbui van oktober over me heen.

Ondanks alle buien kwam ik al fietsend in oktober uit op 794 kilometer, waarmee de totaalstand van 2023 met nog 2 maanden te gaan naar 9000 kilometer steeg. De geplande 10.000 kilometer komt in zicht. Gewoon ontspannen.

De Olympische ambitie van de synchroonzwemmers ontbreekt bij mij ten enen male....

Terugsturen

Menige maandagmorgen sta ik in het winterseizoen in IJshal De Vliet voor de beginnersgroep.

Vanmorgen was de eerste maandagochtend na het ingaan van de wintertijd.

De ochtendtemperatuur had zich enigszins aangepast aan de wintertijd.

Bij aankomst bij IJshal De Vliet stalde ik mijn fiets en werd ik in de entreehal begroet met toeters en bellen. Dit was niet zozeer, omdat mijn komst met vreugde werd begroet, maar de oorzaak was een tikkeltje prozaïscher. Er was een vals inbraakalarm in dit reeds geopende sportcomplex.

Men kon een hoop zeggen, maar niet, dat ik niet klaarwakker was. Om kwart over 8 had ik mijn eerste rondjes ingereden op spiegelglad ijs en kon ik beginnen met de beginnersgroep. Met een drietal schaatsers had ik de grootste groep van dit nog prille seizoen. Dit trio moest ik soepele bewegingen bijbrengen.

Wil je een beweging aanleren, moet je vaak vooraf andere bewegingen beheersen. Vandaag wilde ik het terugsturen als voornaamste beweging aanleren. Daarvoor was het noodzakelijk, dat men het gewicht achter op de voet moest krijgen. Met de clownsstap als basisoefening lukt het om deze snel letterlijk onder de knie te krijgen.

Met deze oefening ga je makkelijker en langer glijden. Zodra dat gebeurt, kun je de afzet erbij halen. Het eerste deel van de afzet is altijd zijwaarts gericht. Daarna kun je terug gaan sturen tot je recht vooruit rijd. Op de grens van de blauwe en witte ondergrond kun je jezelf goed controleren op dit punt.
Zodra dit lukt, kun je beginnen met de zijwaartse afzet. Eerst rechtop schaatsend, daarna dieper zittend en tenslotte in de schaatshouding. 

Als bonusoefening komt de valbeweging er nog bij. Eerst als vogelverschrikker van het ene been op het andere vallend, daarna wat meer in de schaatshouding en tenslotte echt diep zittend. Vanuit deze houding brachten we het uitstrekken van het afzetbeen erbij. En dan begint het echt op schaatsen te lijken met het terugsturen als cruciale beweging voor de zijwaartse afzet.

Ajax in Madurodam

De Eredivisie kende vandaag een historische dag. Voor het eerst in de geschiedenis van het betaald voetbal stond Ajax op de laatste plaats door de overwinning van Volendam op Excelsior en de eigen nederlaag met 5-2 tegen PSV.

Met oud-speler Hedwiges Maduro als coach op de bank heeft het veel weg van Ajax in Madurodam.

"Lucky Ajax" is op dit moment niet zo lucky.

Zelf zit ik een tikkeltje beter in mijn vel op deze oktoberdag met een korte maar flinke onweersbui.

Tijdens de bui daalde de temperatuur behoorlijk.

Vanmorgen heb ik wat huishoudelijke klussen gedaan en voor het eerst dit seizoen mijn schaatsen geslepen. Gezien het bouwstof in IJshal De Vliet had ik eerlijk gezegd verwacht, dat ik de schaatsen vaker zou moeten slijpen. Vooral omdat je bij de schaatslessen voor kinderen best vaak remoefeningen doet en ik in de Herfstvakantie 8 schaatslessen in 6 dagen gaf.
Kortom, het ijs is goed!

Dat gold ook voor "Thialf", waar Tijmen Snel achter de verrassende Tim Prins tweede werd en Kjeld Nuis derde. Twee IJVL-ers naar de Wereldbekerwedstrijden. Er zijn ijsclubs, die het met minder moeten doen.
Eindelijk zat het Tijmen eens mee. Op het Olympisch Kwalificatietoernooi was hij keurig derde geworden op de 1500 meter, maar desondanks mocht hij door de matrix niet naar Beijing.

Bij deze feliciteer ik deze Leidse schaatser van harte. En voor alle kinderen, die schaatsles van mij krijgen: desondanks kun je nog een heel eind komen!

Het Middenrijk

Door het schrijven van een blogverhaal over het grandioze "De witte iris", kwam ik er achter, dat ik een Asterix had gemist.

Zo stuitte ik op "Het Middenrijk".

Het verhaal begint uiteraard in het Gallische dorp, wat wij al zo goed kennen.

Het voert Asterix en Obelix naar China.

Het is geen echt stripverhaal, meer een rijk geïllustreerd verhaal.

"Het Middenrijk" is de bewerking van de gelijknamige film.
Het is een leuk tussendoortje, niet meer en niet minder. Wel aardig, maar geen must.

De plantage van onze voorouders

Een paar jaar geleden beluisterden wij de prijswinnende podcast "De plantage van onze voorouders" van Maartje Duin en Peggy Bouva.

Gisterenavond gingen we naar de voorstelling van "Orkater" in de Leidse Schouwburg over deze waar gebeurde speurtocht naar de plantage "Tout Lui Faut" in Suriname, waarin de het koloniale verleden van beide families samenkwam.

Maoushka Zeegelaar Breedveld speelde Maartje Duin en Malou Gorter Peggy Bouva, maar vertolkten ook de andere personen uit telkens andere perspectieven.

Steeds meer werd duidelijk, hoezeer de historische ongelijkheid tussen de vrouwen doorwerkt in het heden.
Als Venneper herkende ik plotsklaps een deel van de geschiedenis van de Haarlemmermeer. Maartje Duin had het over de dubbele achternaam Van Lijnden Duin, al sprak ze het uit als "Linden met een Griekse IJ". Meteen dacht ik aan Lijnden, waar het meest noordelijke stoomgemaal, dat de Haarlemmermeer had drooggelegd, de naamgever werd van het daar gelegen dorp.

Frans Godert baron van Lynden van Hemmen was een telg uit dit adellijk geslacht, dat teruggaat tot 1307, dit in tegenstelling tot die van de familie Bouva, waarvan de naam verwees naar de opzichter van plantage "Tout Lui Faut", waar Peggy's voorouders slavenarbeid moesten verrichten.

Wij hebben gisteren met volle teugen genoten van zowel het spel van beide actrices als van de muziek van de virtuoze multiïnstrumentalisten Shauntell Baumgard en Yariv Vroom.
Wie overweegt nog naar de voorstelling van "De plantage van onze voorouders" van "Orkater" te gaan, ik kan het u van harte aanbevelen!

Herfstige Horsten

Vergeleken met de afgelopen week en wat er de komende week voor neerslag is voorspeld, viel de regen vandaag erg mee. 

Het kwam mooi uit, dat het om 12 uur droog was. Op het middaguur had ik afgesproken om met Hans Boers te gaan lopen in "De Horsten", het koninklijk landgoed, waar Willem-Alexander een aantal jaren geleden nog met zij gezin woonde.

Nu de Tweede Kamer besloten heeft, dat de koning ook belasting moet gaan betalen, kan Willem-Alexander zijn borst natmaken, want de Belastingdienst heeft een reputatie hoog te houden als het aankomt op het vermorzelen van mensen, die een foute aangifte doen.  En daar op het vlak van aanvoelen, wat wel en niet kan, het koninklijke paar niet bepaald uitblinken, vrees ik met grote vreze voor Willem-Alexander en Maxima, want heel het volk kijk mee....

Ze zullen God op hun blote knieën danken, als ze zonder kleerscheuren door dit jaarlijkse examen heen komen.

Daar hadden Hans en ik geen last van. Wij genoten bij de loop van 8 kilometer van de vele herfsttinten in dit prachtige bos.

Een waterig zonnetje scheen af en toe door het bladerdek van de vele oude bomen. Desondanks waren er weinig wandelaars in de herfstige Horsten.

Op sommige plekken kon je duidelijk zien, dat oktober een kletsnatte maand is geweest met in onze omgeving tweemaal de normale maandhoeveelheid neerslag.

Toen ik via de Velostrada naar huis fietste, begon het een beetje te spetteren. Hans en ik hadden op het juiste moment gelopen. En daar draait het om in de sport: pieken op het juiste moment!

Appels

Het was wederom een kletsnatte dag. In regenpak gehuld fietste ik om 5 uur naar IJshal De Vliet.
Daar begon om kwart voor 6 de gezamenlijke schaatsles van de IJVL en de Buitenschoolse sport. Met ruim 60 kinderen op de 250-meterbaan was het lekker druk op het ijs. Toch hadden we genoeg ruimte. In de baan aan de Vondellaan hadden we niet genoeg ruimte voor dit aantal schaatsers.
In één klap hadden we er in de beginnersgroep 12 kinderen bij. Gelukkig kregen Joost Wösten en ik een vader van één der kinderen erbij als hulptrainer. Zo konden we de grote groep én les geven én de echte beginners letterlijk een handje helpen.

Het thema van de voor velen nieuwe manier van lesgeven was appels. Na een paar rondjes inrijden om in te schatten, op welk niveau welk kind zat, kwamen we na een rondje in de basishouding in een boomgaard terecht, waar we eerst onder de takken door moesten schaatsen. De tweede ronde gingen we appels plukken.

Eerst alleen laaghangende appels, de ronde erna dan weer hoog, dan weer laag. Met een zak vol appels op onze rug reden we gebogen een rondje om er eentje met een kruiwagen aan vast te plakken.

We wogen met gespreide armen de appels op een ouderwetse weegschaal om op een racefiets met fietstassen de gekochte appels thuis te brengen en vervolgens aan tafel gezeten de appels te schillen. Het werd tijd om appelmoes te gaan maken.

We begonnen met stampen. Dat deden we door met de schaatsen hard op het ijs de stampen. Je komt dan achter op je schaats terecht en glijdt dan aardig ver door.

Na het stampen kwam het roeren. In deze verkiezingstijd moet je als trainer neutraal zijn, dus het werd een rondje linksom roeren en een rondje rechtsom. Maar ja, dan had je ook appelmoes van uitmuntende kwaliteit.

Deze deden we in potten en draaiden de deksel erop om ten langen leste aan tafel gezeten appelmoes te gaan eten. Met een lange appelschil reden we achter elkaar de voorlaatste ronde in polonaisevorm om de laatste ronde appelsap te drinken.
Onder de ouders langs de kant was ook Barbara Kempeneers, die vroeger ook IJVL-trainster was. Een appel valt niet ver van de boom....

De witte iris

Een nieuwe Asterix is altijd weer een feestje. Een kleine 60 jaar geleden leerde ik bij ome Gerrit en tante Mart in het stripblad "Pep" de humoristische avonturen van de Gallische helden Asterix en Obelix kennen. 

Gisteren stond op de site van de NOS een inspirerend artikel over  het nieuwe album "De witte iris".
Vanmorgen kocht ik dit nieuwe stripverhaal van mijn jeugdhelden dus.
Ik heb het in één ruk schaterend van het lachen uitgelezen.
De huidige tijdgeest en haar Peptalk wordt op een grandioze manier op de hak genomen. Alleen "Asterix en de Britten" vond deze Asterix en Obelix-veteraan nog beter.

Meer aanmoediging heeft u toch niet nodig om zelf ook "De witte iris" te lezen?

Buitenschoolse sport

Voorheen was de Buitenschoolse sport op een apart uur op vrijdagmiddag in de Leidse IJshal. Met de komst van IJshal De Vliet wordt het samengevoegd met de trainingen van de IJVL. De maximaal 60 kinderen, die op vrijdag een apart uur hadden, worden verdeeld in vier groepen van 15 kinderen. De ene groep komt op donderdagmiddag, de andere op vrijdagmiddag tot de Kerstvakantie en de andere in het nieuwe jaar.

Vanmiddag kwam de eerste groep bij de training om half 5.  Doordat we op hetzelfde uur ook jonge G-schaatsers hebben, konden de 2 kinderen, die de rest van de beginnersgroep niet bij konden houden, bij deze groep aansluiten, zodat we een tweetal redelijk homogene groepen hadden.
Met een groep van 12 kinderen kon ik de basisoefeningen, die ik vorige week bij het vakantieschaatsen gebruikt had, opnieuw in het programma opnemen. Maar wel in een ander jasje. Kinderen gaan helemaal op in een verhaal. Dan vergeten ze, dat ze in feite een oefening herhalen.
De start van de Buitenschoolse sport samen met de IJVL was veelbelovend.

"Waar zijn de "Krasse knarren"?

Het was mistig, toen ik vanmorgen naar IJshal De Vliet fietste. Het zicht was dan zo'n 100 meter.

Tot mijn stomme verbazing zag ik op de Korte Vliet een paar boten roeien. Het kan aan mij liggen, maar zij kunnen toch onmogelijk meer zien dan mij?

Bij de Marie Diebenplaats aangekomen stalde ik mijn fiets en wandelde naar de trainerskleedkamer. Om 5 voor 9 stond ik op de gladde ijsvloer van de 250-meterbaan. Het was nog vrij rustig met een tiental schaatsers.
"Waar zijn de "Krasse knarren?", vroeg iemand aan mij.
"Die komen nog", antwoordde ik laconiek.
We waren wat eerder gestart, doordat we afgelopen dinsdag onze 100 rondjes niet af konden maken. Zodoende reden we de eerste 4 rondjes met een peloton van 6 man, maar na een kwartier was dit peloton al aangegroeid tot 15 man, terwijl er naast een groepje snellere knarren nog een kwintet "Krasse knarren" in een rustiger tempo rondreed.

Daarnaast waren er ook aardig wat mensen op de lessen van de Schaatsschool afgekomen en reden er ook nog wat "losse" schaatsers op de 250-meterbaan. Kortom, het was gezellig druk, terwijl je ruimte genoeg dag op de brede baan.

We deden de piramide van 4-8-12-16 en 20 rondjes en weer terug, oftewel telkens een kilometer meer en vanaf de 5 kilometer weer een kilometer minder. Zo kwamen we aan de 25 kilometer, hetgeen we in de Leidse IJshal ook tweemaal per week reden.
Het ijs zag er om half 11 aangeslagen uit, maar het gleed nog goed. Daar er op 8 uur gedweild was, tekent dit de kwaliteit van de ijsvloer in IJshal De Vliet. Deze is gewoon goed. De naar Drenthe verhuisde Nico van Winsen, die een paar dagen in het westen was, kwam dat uitproberen en hij reed weer als vanouds met ons mee.

Hopelijk is hiermee de vraag "Waar zijn de Krasse knarren"?" afdoende beantwoord.

De Correspondent

Als je je een drukke dag voor de geest wil halen, dan zou gisteren ongetwijfeld in deze categorie vallen. Na gisteren met de "Krasse knarren" in IJshal De Vliet te hebben geschaatst, douchte ik me rond het middaguur thuis om daarna te gaan lunchen.
Om 4 uur moesten we in Burgerveen zijn. Mijn zwager Gerard was 75 geworden en dat werd gevierd in "Rozen & Radijs". Het feest was in "De Tuin".

Toen wij na nog wat klusjes thuis om half 3 wegfietsten, regende het al. We reden via Warmond en Buitenkaag langs de Ringvaart, waar ik heel wat schaatspassen heb gemaakt. Bij Huigsloot hield het op met regenen.

Met de wind in de rug waren we al aardig droog, toen we in Burgerveen aankwamen. Daar zowel de familie van mijn zwager als mijn familie groot te noemen is, was het meteen lekker druk en hadden we een drietal gezellige uren met een hapje en een drankje en de nodige lachsalvo's. Af en toe kletterde het behoorlijk hard  op het dak van de kas.

Na een bordje bami zaten Ada en ik om kwart over 7 op de fiets naar Nieuw-Vennep, waar we de trein naar Leiden namen. Daar stalden we onze fietsen in de stationsstalling en wandelden naar de Oude Vest, waar in de Leidse Schouwburg een lezing was van Rob Wijnberg van "De Correspondent".

Met toepasselijke muziekfragmenten ging Wijnberg door de geschiedenis van de waarheid. In diverse tijdsperiodes was wat waarheid was anders bekeken.

In de Oudheid kwam het van boven en werd het door de Goden gegeven, De drie monotheïstische wereldgodsdiensten legde de waarheid vast in de Bijbel en de Koran. Rond 1600 veranderde dat door natuurkundige ontdekkingen en begon de moderne tijd.
Na een onderbreking doordat iemand in het publiek door de warmte onwel was geworden, werd de draad weer opgepakt bij de waarheid in de postmoderne tijd, die veel individualistischer geworden was.

De leerzame lezing over waarheid sloot af met vragen, die het publiek over dit onderwerp mocht stellen en waarbij Wijnberg direct antwoord moest geven. Dit was het lied, dat bij hem paste.

Met de positieve achtergrond, die we gisterenavond te horen kregen, begrijpen we meer over de manier waarop "De Correspondent" aan onderzoeksjournalistiek doet. 
Kenmerkend hiervoor was de zin: "Als journalist moet je kritisch zijn niet verwarren met cynisch zijn."
Met filmbeelden van feestende toeristen met op de achtergrond hevige bosbranden met daarbij het commentaar, dat hun vakantie verknald is, terwijl 10 kilometer verderop hun huis kwijt zijn, lieten zien, waar iedereen zijn eigen waarheid toe kan leiden.

Met een beeld van de zorgende mens, die kennis en kunde deelt en er onzichtbaar een grote consensus onder de mensen is, hadden we een positieve afsluiting. Want de beeldvorming is vaak anders dan de werkelijkheid is. 

Luister maar naar deze Podcast van "De Correspondent" over migratie.

Herstart

Het was bewolkt maar droog, toen ik vanmorgen naar IJshal De Vliet toe fietste om te gaan schaatsen met de "Krasse knarren".

Het was een herstart voor mezelf na de Herfstvakantie, waarbij de "Krasse knarren" hun rondjes reden, terwijl ik schaatsles gaf aan kinderen. Maar in deze vorm was het weer een herstart van een herstart, want de officiële start op 10 oktober was voorafgegaan door proefschaatsen eind september.

Toen was het trouwens een stuk drukker, maar nu zijn er veel meer dagen en tijden, waarop geschaatst kan worden. Zodoende startten we vandaag met een peloton van 10 man, terwijl er ook nog kleine groepjes schaatsles kregen en er nog een vijftiental losse schaatsers rondreed. We hadden dus alle ruimte op deze mooie brede baan met goed ijs.

We reden een piramide van 4-8-12-16-20-16-12 en 8 rondjes van 250 meter. Iemand, die goed oplet, ziet dat de laatste 4 rondjes ontbreken. Dat klopt, want om half 11 moesten we van het ijs af, daar de "Mammoth" de ijsvloer betrad. Natuurlijk mochten we de laatste kilometer nog afmaken na de dweilpauze, maar daar zagen we vanaf.

Zodoende reden we geen 25 kilometer, doch "slechts" 24. Het was de enige wanklank bij deze herstart.

Kortwieken

Kortwieken heeft aardig wat betekenissen: 1) Beknotten 2) Beperken 3) Beteugelen 4) Curatele 5) De vleugels korten 6) Fnuiken 7) Haar kort afknippen 8) Knotten 9) Korten 10) Kortvleugelen.
Op de eerste maandag na de Herfstvakantie kreeg ik daar op diverse manieren mee te maken.
Door de lage temperatuur, vooral op klomphoogte, waar het op meetpunt Voorschoten bijna tot vorst aan de grond kwam, in combinatie met een hoge luchtvochtigheid en weinig wind, hing er een behoorlijke mist toen ik naar IJshal De Vliet fietste.

Ons uitzicht werd behoorlijk beknot. 
In de IJshal aangekomen, waar ik schaatsles ging geven voor de Schaatsschool, moest ik constateren, dat de beginnersgroep aardig was gekortwiekt. Mijn groep bestond uit zegge en schrijve één schaatser. Maar zoals de op Spinoza na bekendste filosoof van Nederland constateerde: "Elk nadeel heb zijn voordeel."

Ik had dan ook geen last van keuzestress.

De voorbereide les kon ik voor een andere keer bewaren. Ik kon me helemaal richten op de enige deelnemer van mijn groep.

Of zoals de Duitse schrijver en denker Johann Wolfgang von Goethe ons leerde: "In de beperking toont zich de meester."

Uit het gedicht "Natur und Kunst", dat in de Veerstraat in Leiden als muurschildering is te lezen.

Met weinig rust voor de lesklant werkten we wel aan de beperkingen in zijn techniek, zodat hij achterop zijn voet boven zijn standbeen kwam tijdens de les. Aan het eind van het uur gleed hij een stuk zekerder en makkelijker dan aan het begin. Het voordeel van individuele begeleiding.

's Middags fietste ik met mijn vrouw naar Katwijk, waar we bij Edwin Minnee beiden gekortwiekt werden. Niet dat het haar helemaal kort is afgeknipt, maar als je haar ooit zo lang geweest is, voelt het wel als kortwieken aan....

Feliz cumpleaños

Gisteren was onze jongste kleinzoon jarig.

Vandaag werd het gevierd. Gezien de weersverwachtingen durfden we het na de regen van vannacht en vanochtend aan om op de fiets naar Rotterdam te gaan.

We fietsten onder Hollandse luchten met af en toe een spatje regen, maar met meer zon langs de Vogelplas en de Driemanspolder naar het Bieslandse bos.

Daar stalden we de fietsen en gingen wandelen in dit af en toe drassige bos. 

Daardoor weerspiegelde de lucht mooi in de vijver, waaraan we ons brood opaten.

Op deze vrij warme oktoberdag vlogen de libellen nog steeds boven het wateroppervlak.

Ada had eerder al een ijsvogel over een sloot zien scheren, mijn oog viel op deze paddenstoelen, die als paddenstoelen de grond uit waren geschoten.

Nadat we in "De Papaver" koffie en warme chocolademelk hadden gedronken, trapten we via Delfgauw en de Ackerdijkse plassen naar Rotterdam toe. Onderweg zagen wij een verkrot huis met diverse scheuren in de muren aangeprezen worden als Ptachthuis.

Rond de klok van 3 waren we op de plek van bestemming. De tweejarige werd met zijn oudere broer als sfeermaker uiteraard toegezongen.

De ballon met "Cumpleaños feliz" kwam van Siebe en Ana, die deze met de post uit Spanje hadden toegestuurd.

Met de andere opa en oma en 2 dochters als gast hadden we een leuke middag. Eén tante zette met de oudste kleinzoon een speurtocht uit, die Ada en ik met de jarige Job naliepen. 

Intussen was het zoekboek "Naar de markt" door de tweejarige al een keer vluchtig bekeken. We konden na de speurtocht meteen aanschuiven voor de pompoensoep. Na nog gedanst te hebben met de kleinzoons fietsten we naar metrostation Melanchtonweg om naar Leidschendam-Voorburg te treinen, vanwaar we in het donker naar huis reden. We hadden vandaag  54 kilometer gereden.