2018 zal voor mij altijd een jaar blijven met 2 gezichten. Het beste en het slechtste kwamen in dit jaar samen. Het mooiste beleefden wij eind maart, toen onze kleinzoon Faas werd geboren. Voor het eerst opa worden is toch wel heel bijzonder. Ik had vaak genoeg gehoord, dat het heel leuk is, maar dat het zo leuk is....
De keerzijde van het leven heb ik in september moeten ervaren, toen Tim de Beer na een kort ziekbed aan kanker is overleden.
De betrekkelijkheid van het leven is zodoende weer eens onder onze aandacht gebracht. Het is een vermaning om niet te vergeten om van het leven te genieten.
Dat konden we in 2018 gelukkig genoeg doen. Begin maart konden we zomaar 4 dagen op rij schaatsen op onze onvolprezen Vogelplas.
Een paar weken later reed ik in Haarlem als tempobeul bijna 200 kilometer op kop van een peloton.
In april was er een spetterende uitvoering van de "Misa Criolla" met "Opus Cuatro" en de Leidse Koorprojecten.
Niet lang daarna gingen mijn vrouw en ik op bezoek bij Siebe en Ana in het prachtige Asturias.
Als mentor van debutant Walter Boon liep ik later in mei samen met hem de marathon van Leiden uit.
De week ervoor was ik met de vriendengroep een lang weekeinde wezen kamperen in Schipluiden, niet wetend, dat dit de laatste vakantie met Tim zou zijn.
Dat gold ook voor de reünie van "Oktopus" in juni. Voor wat betreft het samen zingen zou het de zwanenzang van Tim worden.
De fietsvakantie met Ada door Duitsland was heel warm, maar we genoten volop van met name de Werratal-Radweg en de Main-Radweg.
De 1000 rondjes van Leiden, het jaarlijkse hoogtepunt in de Leidse IJshal ging dit jaar helaas niet door. Het bestuur was te druk bezig met de nieuwe ijsbaan aan de Vliet. Desondanks vermaakte ik me daar prima met schaatslessen aan kinderen en schaatsen met de "Krasse knarren".
De avondschemering van 2018 is daar. Een jaar met mooie en droeve herinneringen. Een mooi jaar met een zwarte rand.
We staan op de drempel van 2019. Het jaar is nog een onbeschreven blad. Zo ook de Natuurmonumenten Agenda van het komende jaar. Ik hoop er veel leuke afspraken op het gebied van sport en muziek in te mogen noteren, evenals afspraken met familie en vrienden. De agenda biedt daarvoor voldoende ruimte.
Op de laatste dag van het jaar gaf ik wederom schaatsles aan kinderen in de Leidse IJshal. Het was de drukste dag in de Kerstvakantie tot nu toe. Op de binnenbaan gaf ik in mijn eentje les aan een groep van 18 kinderen. Het was wat krap, maar eigenlijk was alleen bij de startoefeningen aan het eind van de les de ruimte te beperkt.
De training begon ik met de tradities van Oudjaarsdag. Allereerst oliebollen bakken. Je moest eerst deeg kneden, een goede balansoefening, waarna je met de deegroller het deeg op het ijs plat moest maken. Probeer dat maar eens zonder diep zitten!
Zo wisselden de oefeningen elkaar af tot we oliebollen gingen eten. We aten natuurlijk zittend, dronken daarna staand en gingen weer zittend oliebollen eten. We hadden zo veel gegeten, dat we daarna naar de w.c. moesten sprinten.....
De tweede traditie is vuurwerk. Daarbij heb je zoveel soorten, dat je heel veel oefeningen erbij kunt verzinnen, van voetzoekers met korte slalomoefeningen tot vuurpijlen, waarbij je telkens in moet zakken en omhoog moet springen.
We sloten af met een ratelband, maar niet, nadat we een aantal keren heen en weer waren gereden als gillende keukenmeiden. Heerlijk, hoe hoog de kinderen kunnen gillen!
De les sloten we af met de start van het nieuwe jaar: startoefeningen. Deze werden afgebroken, toen Henk van Heuzen en Maup Honcoop met oliebollen op de binnenbaan verschenen. Toen konden de kinderen echt eten na het vuurwerk op het ijs.
Als trainer volg je de verrichtingen van schaatsers, die je eens onder je hoede hebt gehad, natuurlijk met meer dan gemiddelde belangstelling. Als IJVL-lid hadden we natuurlijk een prima weekeinde met de deelname van 3 schaatsers aan het Nederlands Kampioenschap afstanden.
Blikvanger is natuurlijk Olympisch kampioen Kjeld Nuis, die zowel op de 1000 meter als op de 1500 meter goud won. Op de 500 meter werd hij vierde.
In de luwte presteerde Tijmen Snel, van wie ik de eerste trainer was, gedegen met 39.51 en een 18e plek op de 500 meter, met 1.10.92 en een 15e stek op de kilometer en met 1.48.37 met een keurige 11e plaats op de 1500 meter.
De derde IJVL-troef, die het schaatsen heeft geleerd in de Leidse IJshal, was Roxanne van Hemert. Zij werd vandaag 12e op de 1000 meter in 1.17.10, nadat ze met 1.59.43 vrijdag de 9e plek op de schaatsmijl veroverd had.
Deze IJVL-ers sloegen op dit Nederlands kampioenschap afstanden beslist geen modderfiguur.
Het was een afspraak, die al vanaf maart stond. Bij het feest van de net 50 jaar geworden Annemarie hadden we met de oude dinsdagavonddroogtrainingsgroep, een woord, waarmee je met Scrabble de hoofdprijs wint, de nieuwbakken Sara een leuke activiteit aangeboden. Gisteren was het zo ver.
We werden thuis opgepikt door Hans Boers. Met hem en Morena reden Ada en ik naar Vogelenzang, waar we de ingang bij "De Oase" moesten nemen. Normaal gesproken is er op een grauwe decemberdag genoeg plek om te parkeren, maar dat lag een tikkeltje anders. Op de tijd, waarop wij hadden afgesproken, was de start van de Oliebollenloop.
De deelnemers aan de wandeling door de Amsterdamse Waterleidingduinen onder leiding van een boswachter druppelden in tweetallen binnen. Hij vertelde, dat de schrijver Jacob van Lennep, de grondlegger was van de waterleidingduinen. Hij had het idee opgedaan te hebben in Engeland en daar de rijke Amsterdammers niet mee wilden betalen, werd de grachtengordel als laatste aangesloten op het waterleidingnet. Heden ten dage onttrekken de rijksten zich nog steeds aan het meebetalen aan de publieksvoorzieningen.
Jacob van Lennep was niet alleen schrijver van historische romans als "Ferdinand Huyck", "De Roos van Dekama" en "Elisabeth Musch", maar hij was daarnaast ook hoogleraar Nederlands.
Vanuit bezoekerscentrum "De Oranjekom", het voormalige pompstation, begonnen we aan de daadwerkelijke rondwandeling door de Waterelidingduinen, waarbij ik aan de boswachter gevraagd had, of je op het dieper dus luwer gelegen meer kon schaatsen.
"Dat kan niet", kreeg ik als antwoord: "Het water is altijd in beweging, dus het vriest niet dicht."
De tocht door het waterwingebied was erg mooi.
Vooral op de met verschillende soorten mos begroeide duinen moest je goed uitkijken, want je kon zomaar wegglibberen.
Maar verder keek je je ogen uit met planten als geweischimmel en doornappel.
We zagen diverse herten en reeën rondlopen, die precies weten, welke planten ze moeten laten staan. Bijna alle planten, die nu nog staan, zijn giftig!
Ook de vogels kwamen aan bod. De boswachter wees ons op een grove den, waarin veel goudhaantjes huisden.
Het was de eerste keer, dat ik dit kleinste vogeltje van Nederland, het goudhaantje zag. Eerder had ik wel een ander goudhaantje gezien en bewonderd.
Nadat de boswachter ons wees op de omgevallen boom boven het water, waar soms wel 4 ijsvogelnesten te bewonderen waren, wandelden de ijsvogels uit Leiden naar "De Oase", waar we nog een drankje namen, voordat we naar "De Zeemeeuw" in Noordwijk gingen.
Bij deze standtent stonden de vlaggen strak. Het was op deze verder rustige dag een tijdje flink gaan waaien. In "De Zeemeeuw" sloten we een leuke wandeldag op een gezellige wijze af met een driegangenmenu, waarop geen goudhaantjes prijkten....
Vanmorgen fietste ik naar de volkstuin. Mijn vrouw had gevraagd of ik snijbieten wilde halen. Het zou de laatste oogst van het jaar worden.
Het weer was hetzelfde als de afgelopen week: grauw maar bijna windstil. Bij de volkstuin aangekomen was nog niemand aanwezig. Het groente- en fruitaffal gooide ik in het compostvat, waarna ik de snijbeatles eraf sneed.
Pardon, snijbieten.
Verder was het vandaag een utterdag, waarbij ik ook keek naar de ontknoping van de 5 kilometer bij de vrouwen, waar Esmee Visser net geen baanrecord reed en naar de 10 kilometer, waar Jorrit Bergsma in "Thialf" het baanrecord van Sven Kramer afpakte.
De afgelopen dagen is het weer op het eerste oog saai. Iedere dag vrijwel windstil met een grauw wolkendek. Toch bedriegt de schijn.
Qua temperaturen in de nacht zijn de verschillen opvallend groot, maar het meest opmerkelijke is, dat de laagste temperaturen in het zuiden voorkomen en de hoogste in het noorden. Het is de omgekeerde wereld.
Vooral op klomphoogte vallen de verschillen op. Van -7 in Noord-Brabant tot + 7 op de Waddeneilanden. In Zeeland was het kouder dan in Groningen!
In de frisse ochtendlucht trapte ik op deze bijzondere winterdag naar de Vondellaan, waar ik in de Leidse IJshal schaatsles kwam geven. In mijn eentje had ik een groep van 15 kinderen. Gek genoeg begon ik zonder kinderen. Ik stond in mijn vak op de binnenbaan alleen.
De schaatsles, die ik gaf, was een combinatie van die van maandag en gisteren: veel nadruk op druk achterop, terugsturen en de zijwaartse afzet. Het was een leuke groep en je zag de vooruitgang tussen het begin en het einde van de training.
Na de koffie, thee en warme chocolade met een aantal trainers fietste ik naar huis, waar een fiets met een platte achterband stond. De binnenband is poreus. Ik pompte de band op en fietste naar fietsenmaker Van Vliet toe, maar deze was gesloten tot 2 januari. Onverrichterzake fietste ik terug.
Ik had mijn hardloopschoenen al aan, daar ik er van uit ging, dat ik van Noord-Hofland naar de Stevenshof zou moeten lopen. Ik had gepland om hardlopend wat kleine pakjes chocolademelk te gaan kopen in het winkelcentrum in de wijk. Dat deed ik dan maar ook van huis uit. Met de paar kilometer hardlopen had ik de zeer alternatieve wintertriatlon volbracht.
Denk nu niet, dat ik op mijn lauweren ging rusten. Na thuis brood gegeten te hebben. stapte ik weer op de fiets en reed naar de bierwinkel in de Zeemanlaan, waar ik een voorraad bijzondere biertjes kocht. We ontvangen Oudjaarsdag een aantal vrienden en dan wil je natuurlijk wel een goede gastheer zijn.
Omdat ik zin had om nog een stukje extra te fietsen reed ik via de Oostvlietweg naar de Landijsbaan van Voorschoten, die onder water stond, naar huis toe. Na een uur thuis gezeten te hebben, zocht ik het zadel van mijn fiets weer op om voor de tweede keer naar de Leidse IJshal te rijden, waar de training van de IJVL op het programma stond.
Er waren vanwege de Kerstvakantie minder kinderen aanwezig dan gebruikelijk. We voegden de 3 groepen samen, zodat we met 3 trainers op 14 kinderen gezamenlijk een gevarieerde, doch bovenal speelse les gaven. De fel gekleurde halve bollen boden hierbij tal van mogelijkheden.
Bij thuiskomst had ik in totaal 40 kilometer gefietst, 2 kilometer gelopen en een onbekende afstand geschaatst, vermoedelijk zo'n 20 kilometer. Na deze alternatieve wintertriatlon was ik toch wel rozig.
Vanmorgen fietste ik naar de Leidse IJshal om wederom les te geven aan kinderen. Nu is het bij een instuif altijd afwachten, hoeveel kinderen er op af komen. Welnu, het waren er dit keer ruim 100. Het waren er wat minder dan afgelopen maandag, maar ja, toen waren de rendieren er als publiekstrekker.
Samen met Joost Wösten mocht ik op de binnenbaan een negental kinderen lesgeven. Er zat een behoorlijk niveauverschil tussen de kinderen, maar als je basale oefeningen geeft, dan maakt dat niet zo veel uit.
De clownsstap is er zo eentje. Doordat je een been hoog optilt, komt je volledige gewicht automatisch op de hiel van je standbeen. Hier moet je het drukpunt hebben als je "achterop wilt zitten".
De meeste aandacht ging uit naar het terugsturen. Deze oefening is noodzakelijk om de zijwaartse afzet goed uit te kunnen voeren.
We sloten de schaatsles af met valoefeningen, in drietallen aan de stok rijden en tenslotte tweelingtikkertje. Het was weer een leuke en gevarieerde schaatstraining, waarbij je de kinderen binnen een uur beter zag schaatsen.
Geboren en getogen in Nieuw-Vennep in een gezin met 12 kinderen en sinds 1979 woonachtig in Leiden. Mijn vader was de oprichter van het transportbedrijf B.Breed & Zonen in Nieuw-Vennep, dat nog steeds bestaat.
Ik ben in 1983 getrouwd en vader van 4 kinderen.
Ik train al sinds mijn verhuizing naar Leiden voor de Elfstedentocht en ben uiteraard een groot liefhebber van schaatsen op natuurijs.
