Midden-Delfland

Om kwart voor 7 werd ik wakker. Het was behoorlijk mistig. Je kon een meter of 200 ver kijken. Maar het was windstil. Een mooi moment om te gaan lopen. Ik trok een zweethemd en het hardloopshirt van de Vuelta aan en gebruikte mijn pyjamabroek als joggingbroek.
Ik wilde met het pontje oversteken, maar de kabelpont lag met een slot vast. Ik liep zodoende over de drukke weg, die op deze Pinkstermorgen stil was, naar Schipluiden en vandaar over een fietspad richting 't Woudt.

Na 20 minuten lopen in de mistige morgen keerde ik me om en liep over dezelfde weg terug. Na een kleine 7 kilometer lopen in 40 minuten was ik terug op "Het Zonneveld", waar ik me ging douchen. Ada volgde mijn schone voorbeeld.
We ontbeten op het veld voor de tent, daar de zon inmiddels was doorgekomen. Het was heerlijk weer geworden. We wachtten op Willem en Lotte.
We dronken koffie en thee voor we met de fiets vertrokken voor een rit door Midden-Delfland. Mijn taak was om als veerman te fungeren.

 Ik zette 9 fietsers veilig over de Gaag.

Deze prangende vraag bleef helaas onbeantwoord.

We reden naar de Vlaardingervaart, die we met wat slingers landinwaarts afreden tot Vlaardingen. Het blijft bijzonder, dat je tussen 2 steden, die een kilometer of 10 uit elkaar liggen, helemaal in de natuur kunt zijn. De tocht langs de vaart was erg mooi.
Wat niet zo mooi was, was dat ik mijn stuurtas bij de safaritent had laten staan. Daar zat ons brood in. Toen we in Vlaardingen bij de Nieuwe Waterweg een korte pauze namen, bekende ik mijn fout aan Ada. Haar brood zat er ook in.

Ik werd hartelijk uitgelachen door mijn vrouw, want de stuurtas zat in het mandje op de door Lotte gebruikte fiets.
Zoiets zou ik nou nooit doen....
Na wat fruit gegeten te hebben reden we deels langs de Nieuwe Waterweg naar Maassluis, waar we bij "'t Hoofd" op een bank in het zonnetje ons brood opaten.
We reden naar het centrum van Maassluis, waar we op een terras van Grieks restaurant "Alfa" wat vocht tot ons namen. Pedagogische Academie "De la Salle" kwam terug in een aantal hilarische verhalen.
Na de lachspieren goed getraind te hebben, kwamen de beenspieren weer aan bod. We fietsten langs de haven van Maassluis naar de thans stilliggende spoorlijn. Over het fietspad trapten we naar Maassluis-West, waar we afbogen richting Westland. Hier zagen we 2 lepelaars.

De wind was inmiddels aardig aangewakkerd. We reden nog steeds in een shirt met korte mouwen en een korte broek, maar echt behaaglijk was het niet meer.
Om 4 uur passeerden we 't Woudt, waarna we snel terug waren bij de camping na ruim 36 kilometer fietsplezier. Na een gezellig borreluurtje vertrokken Willem en Lotte om kwart over 5.

Ada, Sheila, Tim en ik trokken ons terug in de safaritent, waar we het avondeten klaarmaakten. De kipkerrie met zoete aardappels en een mix van gewokte groenten smaakte ons prima.

 Met de toepasselijke muziek van de "Buena Vista Social Club" op de achtergrond kregen we bezoek van campingbeheerder Carl, die ons tijdens de gezellige maaltijd op de foto zette voor de Facebook-pagina.

Na de vaat begonnen we aan de tweede helft van het potje boerenbridge. Na een spannende tweestrijd wist Bas Nel nog te achterhalen. Zelf zakte ik wat verder weg, maar uiteindelijk wist ik op 23 punten te eindigen.

Dit was een voorbode van een veldslag bij het inmiddels traditionele Keezbord. Het ging op het scherpst van de snede. Rücksichtslos werden de pionnen van het bord geslagen. De keerzijde ervan was,dat er sprake was van sterk wisselende kansen. Daar doorheen speelde zich een strijd af tussen Enkhuizer rechtlijnigheid en het Hollandse pragmatisme als ware het de Hoekse en Kabeljauwse twisten.

Rob wist als eerste zijn 4 pionnen naar binnen te loodsen en werd daarna door de dobbelsteen met de kikker aan Nel gekoppeld.

Door een cruciale blunder van Rob bleef de strijd lang open en wist ik als tweede met een vol thuishonk samen met Bas alsnog als overwinnaar uit de strijd te komen.
De lachspieren hadden een zware avond.