Fuentes

De wekker stond op 7 uur. We gingen er meteen uit, want we moesten om 9 uur in Oviedo zijn. We douchten ons en dekten de ontbijttafel verder af. Ada bakte 3 eieren en voor de rest aten we wat brood, yoghurt, de restanten van het fruit met als laatste voor eenieder nog een aardbei.

Om kwart over 8 vertrokken we naar Oviedo, waar Siebe de zoveelste opging deed om iets geregeld te krijgen via de Spaanse bureaucratie, maar zoals bekend malen ambtelijke molens langzaam. Ana moest iets anders regelen, maar dat verliep vlotter.
Vanaf Oviedo reden we richting Fuentes. Voor we daar waren, bogen we af en daalden af op een bergweggetje vol hobbels en kuilen. Hier werden Ada en ik uit de auto gezet, zodat we een wandeling konden maken. We kuierden hier een stuk over stille weggetjes met een fraai uitzicht.

Ook zagen we diverse bloemen, waaronder orchideeën, langs de kant van de weg staan.

Na een klim daalden we af tot de waterfabriek van Borines. Hier sloegen we af richting kerk, een duidelijk herkenbare plek in het dal. We liepen aan de kant van de doorgaande weg door het dal.

Vlak voor we het dorp bereikten, kwam Siebe ons tegemoet gereden. We stapten in de auto en reden mee naar Fuentes.

Na de koffie en warme melk ging Ada, nu het weer droog was na een ochtend vol buien, de meegebrachte petunia's verpoten. In een ijzeren emmer konden het hangplanten worden.

Ik ging verder lezen in "Reikhalzend verlangen" van Freek de Jonge.

We aten op deze vrij koude dag in de warme keuken. Ana's moeder had, met gebakken sardientjes als voorafje, een maaltijd bereid met zwarte bonen met rijst, aardappels met kool en een tortilla. Meer dan wij op konden. Cider van eigen huis maakte de maaltijd compleet.

Nadat Siebe wat klusjes had gedaan, gingen we met Ana en hem wandelen. We klommen naar de top achter de boerderij.

Hierbij had je een steeds mooier uitzicht over dit deel van Asturias.

Drie riviertjes ontsprongen hier. Aan alle kanten zag je bergen en heuvels, behalve aan de noordkant.

Daar zag je de zee. Over de weg was het 12 kilometer, hemelsbreed zat je op ruim 600 meter hoogte 7 kilometer van de zee af. In het zonnetje was het goed uit te houden.

Via een andere weg wandelden we terug naar Fuentes. In het dorpje aangekomen, kwam Ana diverse bekenden tegen. Ze nam de tijd om even bij te kletsen met hen.

Ada en ik liepen samen rustig door, terwijl Blue met de hond van de buren speelde.

Om kwart voor 8 waren we terug op de boerderij, waar we ons weer een beetje konden warmen. Ik schreef wat in het dagboek en las verder in "Reikhalzend verlangen".

Om 10 uur 's avonds aten we in de warme keuken nog een soep met alle resten van de dag, een gebakken ei en een stuk tortilla. Als toetje hadden we nog een sardientje. Met een biertje erbij hadden we een gezellige maaltijd op de dag, waarop mijn schoonouders 55 jaar getrouwd waren.