Het had 's nachts geregend. Wij zochten om 7 uur ook waterdruppels op. Warme wel te verstaan.
Op het perron spraken we met 4 Nederlandse wandelaars, die gisteren van Hendaye naar Irun gelopen waren. Zij gingen het slotstuk van het pelgrimspad naar Santiago de Compostella gaan lopen.
Om 10 over 9 vertrok de vrijwel lege trein uit Irun, terwijl wij zicht hadden op de uitlopers van de Pyreneeën.
In San Sebastian stroomde onze coupé aardig vol. Terwijl we door Baskenland reden, las Ada in de ANWB-reisgids "Noord- en Midden-Spanje", die ik gisteren uitgelezen had.Ik begon in "Gezien de feiten" van Griet Op de Beeck.
Een van die feiten was, dat een groep van 20 Basken om half 10 werd aangesproken door de conducteur op hun zelf meegebrachte drankvoorraad, waarvan de eerste biertjes al waren aangesproken.
We vervolgden de weg na de benevelde bergen van Baskenland naar de Ebro-vallei. Via Vitoria-Gasteiz, Miranda de Ebro en Burgos reden we door een brede vallei met weids uitzicht naar Palencia.
In onze coupé zat een aanstaande bruid, die door haar vriendinnen werd getrakteerd op een onvergetelijke vrijgezellendag. De uitdrukking "Je loopt voor lul" was met 2 kleine penissen op haar hoofd volledig op deze Spaanse señorita van toepassing.
Inmiddels had ik "Gezien de feiten" uitgelezen. De uitkomst was anders, dan ik had verwacht. Dat gold ook voor het Spaanse spoorboekje. We hadden een vertraging van 20 minuten. De aansluitende trein naar Oviedo was al vertrokken, toen we om 20 voor 2 aankwamen. De volgende trein vertrok pas om 8 uur 's avonds en kwam om 11 uur aan. Wat nu?
Nadat we de reservering voor 's avonds hadden vastgelegd, zochten we contact met Siebe. We bespraken diverse mogelijkheden. Er ging een eerdere trein naar Leon en ook een naar Santander. Vandaar konden we met een bus doorreizen.
Bij het busstation bleek, dat er geen bus van Palencia naar Oviedo ging, maar vanaf Leon was er wel eentje, die er 2 uur over deed.
Uiteindelijk viel de keuze op de trein naar Torrelavega, waar Siebe en Ana ons op zouden pikken. We moesten € 13,70 bijbetalen voor de reservering. Na cappuccino voor Ada en een ijsje voor mij besloten we alsnog de reservering van de TGV om te zetten.
We aten op perron 1 wat brood in het zonnetje, terwijl we wachtten op de trein van 15.52, die uiteindelijk om 16.10 naar Santander vertrok. Na aanvankelijk door een vrij vlak gebied te hebben gereden, begon de trein te klimmen, terwijl de Picos de Europa steeds dichterbij kwamen. Je kon de besneeuwde toppen in het zonnetje zien schitteren.
Het was een schitterende tocht door de bergen. Het was een van de mooiste treinreizen uit mijn leven. Een goedmakertje voor de uren oponthoud in Palencia.
In Torrelavega werden we opgepikt door Siebe. We reden in westwaartse richting langs de kust, terwijl de regen behoorlijk hard omlaag kwam zetten. Na Ribadesella bogen we linksaf de bergen in. Via een lange, zeer bochtige bergweg kwamen we om 8 uur in Fuentes aan, waar Ana een heerlijk avondmaal voor ons bereid had met tortilla, een stoofpot met aardappels, groente en draadvlees.
Daar waren we na de lange reis wel aan toe. We maakten nog een avondwandeling over de boerderij, waarna we de rijk versierde banketstaaf met walnotenspijs aansneden.
Aan het eind van de avond deden we met een neefje en nichtje van Ana Saboteur. Na 2 ronden stopten we, daar we kennis konden maken met de ouders van Ana. Om 12 uur zochten we onze slaapkamer op. Ik had het voorrecht om naast de beste saboteur te mogen slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten