Klein Duimpje

Welk kind is er niet groot gebracht met sprookjes? Ik in ieder geval wel, hoewel er over dat groot gezien mijn lengte geredetwist kan worden. Het spreekt voor zich, dat als kleinste jongetje van de klas Klein Duimpje bij mij een streepje voor had.

Vooral de Zevenmijlslaarzen leken me wel wat.

Daarmee wordt het winnen van de Elfstedentocht een fluitje van een cent.

Maar zoals het gaat raken bij het klimmen der jaren sprookjesboeken in de vergetelheid. Maar helemaal vergeten doe je ze toch niet. Zodoende maakte ik gisteren met Joep Kapiteijn een afspraak om vanmiddag samen naar Klein Duimpje te gaan.

Voor het zo ver was, moest ik nog wel wat kilometers wegtrappen. Vanmorgen haalde ik bij "De Helianth" de wekelijkse boodschappen. Vanmiddag fietste ik eerst naar de volkstuin, waar ik met Ada in het zonnetje geluncht heb. In een t-shirt en een korte broek reed ik via Rijnsburg en Voorhout naar de Keukenhof.
Net als bij Hollen door de bollen kwam ik langs het honkbalveld precies op het moment, dat er een homerun geslagen werd. De bal kwam met een stevige plons in de sloot naast het fietspad. Nog even en ze gaan in mij een joker, die dubbele punten oplevert....

Ik fietste over een Loosterweg naar Hillegom toe, waar ik Joep ophaalde. Met hem wandelde ik naar Klein Duimpje toe.

Op een zonovergoten terras namen we de Blauwe tram.

Nu kun je op 1 been niet staan, dus was er een tweede ronde nodig. Je kunt ook zeggen, dat we een retourtje namen.

Na anderhalf uur gezellig kletsen en lachen wandelden  we weer terug naar Joeps huis. Na afscheid genomen te hebben fietste ik zuidwaarts. Bij mijn neef Eric keek ik, hoe de tulpen van mijn vorig jaar overleden broer Kees erbij stonden.

Dat viel gezien de warmte van de afgelopen week niet tegen. Tijdens ons verblijf in Asturias was het ongetwijfeld sprookjesachtig mooi.

Thuis gekomen stond de dagteller op 62 kilometer. En dat zonder Zevenmijlslaarzen!