Van Tour de France naar Vuelta a España

De temperatuur was prima vandaag. Ruim 20 graden is niets mis mee.

Met de regen ook niet. De tuin kom wel wat water gebruiken.

Vanmorgen deden we rustig aan met wat kleine klusjes thuis, waarna we naar de Leidse Studenten Ekklesia fietsten. Na thuis geluncht te hebben, vertrokken we onder een grauw wolkendek naar de volkstuin, waar ik onder het afdak takken knipte en Ada haar groene vingers gebruikte.

Het was nagenoeg droog, toen we na thee gedronken te hebben naar huis fietsten. In juli heb in 1200 kilometer gefietst, in 2022 tot nu toe 6000 kilometer. Om de 10.000 kilometer vol te maken, moet ik nog 4000 kilometer wegtrappen.

Thuisgekomen keek in naar het slot van de slotetappe in de Tour de France voor vrouwen in de Elzas en de Vogezen.

Met de Ballon  d'Alsace en La Planche des Belle Filles was er zonder meer sprake van de laatste loodjes wegen het zwaarst. De slotklim had stukken van 23 tot 24%!

Annemiek van Vleuten won in haar gele trui deze bergetappe, terwijl Demi Vollering in haar bolletjestrui keurig tweede werd.
Een maand lang Tour de France zat er daarmee op, maar we hoeven niet bang te zijn voor afkickverschijnselen. Over ruim 2 weken begint in Utrecht de Vuelta a España.

Ik ben al helemaal in de stemming!

Vooral naar de etappe van Villaviciosa naar Les Praeres kijk ik uit.

Hoewel de etappe "slechts" naar 750 meter hoogte gaat, is de klim van Nava naar Les Praeres een bijzonder zware met één en al haarspeldbochten.

Zo kan iedereen de schoonheid van Asturias met eigen ogen aanschouwen.
Daar ik toch in de stemming was, heb ik bij Ploegleider al de voorlopige selectie van 333m.nl gemaakt.

Daar nog lang niet alle renners bekend zijn, zal er nog wel het één en ander veranderen voordat ik tot mijn definitieve Team 333m.nl kom.

Een aangename zaterdag

 

Na een frisse start zou het een aangename zaterdag worden.

Onze logerende kleinzoon sliep tot 8 uur, waarna wij gezamenlijk gingen ontbijten. Daarna ging de vierjarige spelen, terwijl ik bij "De Helianth" de broodbestelling voor ons en voor Ada's ouders ophaalde.
Ik bracht deze thuis, waarna we met zijn drieën naar mijn schoonouders fietsten. Daar dronken we koffie en thee met een taartje, waarna we rond het middaguur naar de volkstuin trapten. Daar lunchten we op de tuin.

Aansluitend deden we wat kleine klusjes, waarna we rond half 3 naar huis reden. Daar zou onze oudste kleinzoon door zijn moeder en zijn broertje opgehaald worden. Maar voordat zij met zijn drietjes naar huis zouden rijden, aten we met zijn vijven eerst nog een flinke stapel pannenkoeken.

Na het bezoek uitgezwaaid te hebben, kon ik kijken, hoe de Tour de France voor vrouwen was afgelopen.

Annemieke van Vleuten en Demi Vollering sloegen hun slag op de Petit Ballon en eindigden in de bergetappe als eerste en tweede, de plek, waarop ze in het algemeen klassement nu ook staan.

Nu hebben Ada en ik goede herinneringen aan de Petit Ballon. Op mijn verjaardag in 2017beklommen we samen deze berg, die zwaarder is dan de Grand Ballon, die we 2 dagen later beklommen.


Wij bewaren dus goede herinneringen aan deze bergen in de Vogezen.

Alleen de afdaling vanaf Le Markstein was een tikkeltje minder....

De Linge

Om 4 uur werd ik wakker door de kerkklokken, maar de slaap keerde terug tot de klok van 6 uur. De buitentent voelde aan de binnenzijde nat, dus we besloten om er op tijd uit te gaan.
De zon won al vrij snel aan kracht en door de buitentent omgekeerd over de koepel met binnentent te hangen, was deze nagenoeg droog, toen we om 9 uur van camping "Bij ons" afreden.


We fietsten via Wyler en Zyfflich naar Kekerdom, waar we om 10 uur bij de Millinger Theetuin waren. Het was een soort mini-Hortus Botanicus.

Na een rondje door de tuin nam Ada cappuccino met notentaart, ik appelsap met bosbessentaart. De wespen konden dit wel waarderen....

Na een uur stapten we weer op de fiets en reden naar het voetveer, dat ons over de Waal zette bij Doornenburg. We pedaleerden naar het gelijknamige kasteel, dat nog bijzonder gaaf bewaard was gebleven.


Vanaf hier volgden we de Linge op deze warme zondag. Gelukkig stond er wat wind, die verkoeling bracht.

Over een slingerend fietspad langs de Linge en over rechte wegen langs het Lingekanaal reden we ten noorden van Elst naar Zetten toe.

Vandaar reden we naar de Rijndijk, waar we met een pont de Rijn overstaken. Bij Wageningen gingen we aan wal, waarna het snel klimmen was. Bij Wageningen Hoog kwamen we langs camping "De Wielerbaan". 

We fietsten echter door naar Bennekom, waar we op verjaarsvisite gingen. Vrijwel de hele middag zaten we in de tuin met een natje en een droogje. Kortom, we hadden een prettige middag met de familie.

Dat gold niet voor de terugweg. Waar de wet van Murphy ervoor zorgde, dat bij de Jumbo-ploeg Primoz Roglic en Steven Kruijswijk uitvielen en Jonas Vingegaard en Tiesj Benoot tegen het asfalt kletterden, kregen wij ook met deze wet te maken.

Om 8 uur fietsten we naar Rhenen, omdat je bij een kopstation makkelijker met bepakte fietsen in kunt stappen. De trein reed echter niet. Gelukkig konden we de fietsen in de NS-bus meenemen in de bagageruimte achter het lek. De bus deed vervolgens alle NS-stations aan.

Om 11 uur hadden we de trein naar Leiden, die in Alphen aan den Rijn wegens een sein- en wisselstoring een klein kwartier stil bleef staan.
Om 12 uur waren we op Leiden Lammenschans, een kwartier later waren we thuis. In totaal hadden we in 5 dagen 380 kilometer gefietst. Gemiddeld is dit 76 kilometer per dag. We hebben dat grotendeels afgelegd in het voormalige hertogdom Gelre.

Luchtkrabbers

Vandaag waren we weer vroeg op. We gingen weer oppassen op onze kleinkinderen. In Rotterdam aangekomen werden we door onze kleinzoons met open armen ontvangen.

Het was een warme dag in de Maasstad, waar ik de ruim 9 maanden oude kleinzoon met een lepel zijn fruithapje mocht geven.

Aan het eind van de ochtend wandelden we met de kleinkinderen naar de wijkbibliotheek, waar we prentenboeken gingen wisselen. Je moet immers wel actueel blijven.

Na een rustige middag met zo min mogelijk in de zon zitten, aten we 's avonds met zijn zessen, waarna we met de oudste kleinzoon naar Leiden vertrokken. Hij bleef een nachtje logeren. 
We misten de trein net. Hoewel het nog een minuut voor vertrek was, zaten de deuren al dicht. Zodoende moesten we of een half uur wachten op de volgende trein, of via Den Haag Centraal reizen.
We kozen voor het laatste. Dat leverde een mooi, maar raak getypeerd woord op. Toen we de vele wolkenkrabbers bij Den Haag Centraal passeerden, zei de vierjarige: "Luchtkrabbers".

Dreven en duinen

Het was vandaag prima weer voor buitenactiviteiten. Met mijn vrouw fietste ik aan het eind van de ochtend naar de volkstuin. Vandaar fietsten we via de lommerrijke Wassenaarse dreven naar de Residentie.

Daar hadden we afgesproken om met één van onze dochters een vorkje te prikken op een terras. In de schaduw was het prima uit te houden. Het was gezellig en de makreelsalade en de scones smaakten me prima.

Op de terugweg zouden we door de duinen fietsen. Daarvoor reden we richting haven van Scheveningen, waar we de Noordzeeroute oppikten. De route was totaal gewijzigd sinds de tijd, dat wij die op onze fietsvakantie richting Frankrijk gereden hadden.

In de duinen aangekomen hadden we de wind pal tegen. Vooral de combinatie met het klimmen zorgde voor een prima trainingsrit.

Terug op de volkstuin aten we een banaan en dronken muntthee. Na een klein klusje fietste ik met een kleine omweg naar huis. Thuis aangekomen stond de dagteller op 50 kilometer. Daar kon ik mee thuiskomen.

Trots op de boer

Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.
Daar ik ruim 40 jaar geleden met Breek Atoomketen Nederland heb meegedaan met acties tegen de dumping van atoomafval in zee, kan ik tegen het blokkeren op zich weinig meer inbrengen.

Bij die acties heb ik ook meegedaan aan blokkades van snelwegen. Maar ik kan u verzekeren, dat ons de mogelijkheid om te gaan barbecueën op de snelweg niet gegund werd.

Meestal werden we binnen 10 minuten door de M.E. weggesleept.

Dat ging meestal niet gepaard met een vriendelijk verzoek om uit eigen vrije wil de weg te verlaten. We werden gewoon weggesleept. Achter de vangrail renden we dan naar voren om te proberen een stukje verderop weer een blokkade te vormen. Met ons eigen lichaam! Burgerlijke ongehoorzaamheid noemen we dat.
Als je wat blauwe plekken opliep, moest je er niet over zeuren. Dat was het risico, dat je liep bij deze geweldloze acties, die je desondanks deed om het milieu te beschermen.

Wij hadden niet de beschikking over het zeer effectieve rollend materieel, waarover de boeren beschikken.

En die zij de laatste dagen ook gebruikt hebben om allerlei afval op de weg te gooien, waaronder zelfs asbest. Een kankerverwekkende stof!

Daarnaast kan het in het duister gedumpte afval leiden tot verkeersongelukken, hetgeen gelukkig gebeurd is zonder dat er zwaargewonden of zelfs een dode bij gevallen is. 
Als ik dan op de radio een boer hoor vertellen: "We hebben jullie gewaarschuwd!", dan kan ik onmogelijk nog trots op de boer zijn. En ik ben beslist niet de enige!
We hebben in Nederland het recht om te demonstreren, maar geen recht om te intimideren. Of moet er soms eerst een dode vallen, voor men tot inkeer komt?

Beste opa en oma

 “Oma, hou je taai!”,
hebben we jarenlang gezongen.
Het lied klonk fraai
uit onze volgezogen longen.
Onlangs kwam er een jongen,
ook al is hij nu nog klein,
door jullie wordt hij toegezongen,
want dat vinden jullie fijn.
Ga genieten van dit kleine wonder,
grootouder worden is heel bijzonder.

Pelgrimage naar Kevelaer

De kerkklokken waren onverbiddelijk. Om 5 uur lieten ze al van zich horen.

De slaap was voorbij en kwam niet meer terug, terwijl Ada de slaap der rechtvaardigen sliep tot 7 uur. Ik las verder in "100 mannen" van Mart Smeets.

Om 8 uur verlieten we de tent om te gaan ontbijten. Vandaag wachtte onze pelgrimage naar Kevelaer.

In mijn familie heeft dit Duitse bedevaartsoord enige naam. Enkele (schoon)zussen van me zijn erheen geweest.
Om 9 uur zaten we op de fiets. Via De Horst reden we vanaf camping "Bij ons" naar De Plak, waar we het Reichswald in reden. Wat een prachtig bos!

Langs de rand van Frasselt kwamen we bij de Kranenburger Strasse. Langs deze drukke weg reden we naar Grünewald.

Langs andere drukke wegen reden we via Kessen naar Koch, vanwaar we wat landelijker via Weeze naar Kevelaer fietsten door het voormalige Gelre. Om kwart over 11 waren we er na 34 kilometer fietsen.

Aan het bouwhek bij de kaarsenkapel zetten we onze fietsen vast, waarna we eerst koffie en warme chocolademelk gingen drinken bij Backerei Janssen. De Käsetorte en de Mandelschnitte smaakten prima.

We bezochten de Kerzenkapelle, de Mariabasiliek en de Gnädekapelle. 

Hoe katholiek wil je het hebben?

Uiteraard hebben deze pelgrims naar oeroud katholiek gebruik een kaarsje opgestoken. Er is in deze tijd teveel duisternis in de wereld.

Een beetje extra licht kan geen kwaad.

We wandelden door het mooie centrum van Kevelaer, voordat we om 1 uur op de fiets stapten om richting Limburg te rijden.

Via boerenland met veel kwekerijen kwamen we in Twisteden. Hier ligt "Irrland", een enorm attractiepark met onder andere een Romeinse stad. Rare jongens....

Zonder dat we er erg in hadden, reden we Nederland binnen. Vanaf hier zouden we tegen de wind in moeten fietsen.
Doordat we ons focusten om op tijd voor het bestelde avondeten terug te zijn op de camping, lieten we de knooppunten los en kozen voor de lange rechte weg naar Nieuw-Bergen. Een foute keuze. We reden door het saaie landschap van enorme akkers en graszodenkwekerijen, terwijl een paar kilometer verderop de Maasroute op ons wachtte.

Ter hoogte van Well aten we op een bank aan de rand van een bos ons brood op. We besloten via Well naar de Maas te rijden. "Fleetwood Mac" wist het al: "Oh Well".

De Maas meandert hier enorm, maar het uitzicht was mooi. Via Aijen fietsten we naar de veerpont naar Vierlingsbeek.

Hier namen we op een terras tegenover de bibliotheek een cappuccino en een jus d'orange. Met gevulde bidons begaven we ons in het gebied van de Maasheggen.

Een slingerpad voerde ons door een prachtig gebied. Af en toe moest je vlak voor een haakse bocht bellen.

Via Boxmeer en Beugen trapten we naar de Maasbrug, die ons in Gennep bracht. Over een nieuw fietspad reden we door de uiterwaarden naar Milsbeek, vanwaar we doorstaken naar het Reichswald. Langs de Kartspielerweg kwamen we uit bij De Plak, waarna we snel bij De Horst waren.
We hadden precies 100 kilometer gereden en waren net op tijd om de bestelde falafelmaaltijd af te halen. In de boerenschuur aten we deze smakelijke maaltijd onder het genot van een Zeger Blond, terwijl het mobieltje werd opgeladen.

's Avonds zaten we op de veranda van de boerenschuur. Een heerlijke zomeravond. Ik betaalde de rekening van 3 nachten kamperen, inclusief het eten en de drankjes: € 129,10. Dat viel me erg mee. 

"Bij ons" is één van de leukste campings, waar ik in mijn leven heb gekampeerd. De SRV-wagen is niet de enige verrassende vakantiewoning, die je kunt huren!


Ada las verder in "Terugkeer ongewenst" van Charles Lewinsky.

Op de dag, dat Michael Matthews de 14e etappe in de Tour de France won, las ik verder over een paar van de "100 mannen".

Daarna zochten de pelgrims hun slaapzak op voor een welverdiende nachtrust.