IJshockeybaan

Woensdagavond kregen we een appje binnen met de mededeling, dat de 250-meterbaan in IJshal De Vliet maandag en dinsdag niet beschikbaar tot 16.00 zou zijn voor het publiek. Handig voor de trainers, maar hoe zat het met degenen, die schaatsles kwamen nemen bij de Schaatsschool?
Daarnaast was het lang onduidelijk, of de ijshockeybaan wel beschikbaar was voor de schaatsles, of dat we degenen, die wel naar de Marie Diebenplaats zouden komen, een droogtraining als alternatief zouden moeten aanbieden? Veel vragen dus.

Op weg naar IJshal De Vliet passeerde ik de kinderboerderij in de Stevenshof, waar duidelijk was, dat hoge bomen veel wind vangen.

Soms zelfs teveel....

Bij de ijsbaan aangekomen waren er een handvol schaatsers, die wij op de ijshockeybaan schaatsles mochten geven. Eén ervan was een nieuwkomer, die met een botte en een scherpe schaats het ijs opgestapt was. Af en toe leek het op een onbedoelde kür bij het kunstschaatsen.
Teneinde ongelukken te voorkomen, haalden we een rekje erbij. Jaap Kroes nam de andere 2 schaatsers uit mijn groep onder zijn hoede, zodat ik met de nieuwelingbezig kon houden. Het arsenaal aan oefeningen was beperkt, maar het achterop zitten en sturen lukte op een gegeven moment heel aardig.

Het slot van de les, het terugsturen met de boarding als steun, had veel weg van eenbenig schaatsen. Het rechterbeen gleed goed, het linkerbeen gleed weg.
En eenmaal beide benen. Een val uit het boekje. Zonder enige schade stond de eenbenige schaatsster weer op. Na de les werden de schaatsen geslepen, zodat ze volgende week met scherpe ijzers op de 250-meterbaan aan de volgende les kan beginnen.