"Niet op je lip bijten!"

Vanmorgen stond er een afspraak gepland bij de tandarts om half 12. Een hoektand zou onder handen genomen worden. Voor mij hield dat in, dat ik na de schaatsles in IJshal De Vliet meteen door zou fietsen naar de tandartspraktijk. Uiteraard na mijn schaatsen uitgetrokken te hebben.

Mijn beginnersgroep bestond vandaag uit 1 persoon, dus ik was niet voor niets gekomen en deze schaatser ook niet. Elk nadeel heb zijn voordeel: ik kon een techniektraining precies op maat geven. Deze schaatser wil deelnemen aan de halve wintertriatlon en gezien de progressie van de afgelopen maanden vind ik dat een reële keuze.
Naast de gebruikelijke techniekoefeningen gaf ik wat specifieke oefeningen, hoe je kunt schaatsen als je er doorheen zit: rechtop en de benen goed zijwaarts afzetten. Daarnaast gaf ik aanwijzingen, hoe je een wintertriatlon in moet delen en ook, hoe je dat doet met het onderdeel schaatsen.

Om kwart over 10 verliet deze oude rot de 250-meterbaan om naar de tandartspraktijk te fietsen. In de wachtkamer kwam ik Frank Steenkamp tegen, met wie ik praatte over de wintertriatlon, waarbij wij beiden in de categorie "Oude rotten" vallen.

Ik werd binnen geroepen bij de tandarts, die over een goed gevoel voor humor beschikt. Bij de vraag, of ik verdoving wilde, antwoordde ik bevestigend.
"Met de hamer of met de spuit?"
"De man met de hamer kom ik met de marathon wel tegen, dus de spuit", luidde mijn antwoord,
Daarna toog de tandarts aan het werk. Op een gegeven moment waren er watten nodig.
"Welke man wil er niet in de watten gelegd worden?", zei ik snedig.
Maar de hoeveelheid watjes, die viel me wel tegen. Maar ja, met de keuze voor verdoving viel ik natuurlijk in de categorie "Watjes"....
Na een klein half uur was ik klaar en kreeg "Je kunt gewoon eten", waarna nog een aanvulling volgde: "Niet op je lip bijten!"
Nu is op mijn lip bijten niet mijn favoriete bezigheid, dus dit advies nam ik ter harte.

Daar de behandelde hoektand in de onderkaak zat, had ik geen last van een stiff upper lip. Daar het heerlijk fietsweer was en de verdoving nog uit moest werken, maakte ik een aardige omweg op weg naar huis.

Na thuis met mijn vrouw geluncht te hebben, fietste mijn vrouw naar de volkstuin. Om half 4 reed ik er ook naar toe. Op de tuin dronken we samen thee. Thuis gekomen stond de dagteller op 36 kilometer.