Op de hurken

Vanmiddag reed ik in de regen naar IJshal De Vliet.
Daar was de wekelijkse training van kinderen uit Oegstgeest. Van de 95 kinderen had ik er 20. Een redelijk grote groep, maar doordat deze vrij homogeen was, leverde dat geen probleem op.
We begonnen met een poortje bij de hoge boarding. Daar moesten de kinderen op de rechte stukken onder blijven. Daarna reden we een klein stukje op onze hurken.
Met verschillende varianten reden we rechtop, op de w.c. en op de hurken om duidelijk te maken, dat de langste afzet niet de meest optimale is.
Als afsluiting van dit hurkblokje mochten we proberen om zo zo ver mogelijk te glijden met de zijwaartse afzet. Ik kwam halverwege. Toen waren mijn benen al aardig vol gelopen, Er ik ben toch redelijk geoefend te noemen.
Na een rondje rechtop schaatsen konden de kinderen de kinderen op het ijs gaan zitten. Op mijn sein moesten ze een rondje zo hard mogelijk schaatsen. Dit herhaalden we één keer.

Tijd voor wat spelletjes. Na een rondje als poppenspeler gereden te hebben, volgde er één met het jongleren met ballen en één met het stuiteren met een basketbal, waarna we wat valoefeningen deden.
Voor de meeste kinderen dolle pret.
We keerden terug naar het poortje. Eerst een tweetal, en het tweede duo dat er onderdoor was vormde het volgende poortje, net zo lang, tot iedereen een keer onder alle poortjes heen was.
Aansluitend reed ieder kind een slalom, die steeds langer werd. Eén kind begon, de tweede reed er omheen en vanaf dat moment was het een uitdijende slalom, die het hele rechte eind omvatte. Met de hele groep vormden we een slang, die behoorlijk kronkelde op de blauwe inrijbaan.
Met een rondje op de w.c. zitten, eentje met de billen afvegen en tenslotte een rondje handen wassen zat de gezellige les er op. 

Van Jaap de Gorter kreeg ik "IJsvrij" van Michiel Eijsbouts, een schelmenroman waarin de Elfstedentocht centraal staat. De schaatsles zat erop, ik had nu dus "IJsvrij".