Het was tamelijk frisjes, toen ik vanmorgen naar de Leidse IJshal fietste. Onderweg kwam ik in een hagelbui te zitten. Het voordeel hiervan is, dat je er niet echt nat van wordt.
Na mijn Langlaufschoenen aangetrokken te hebben, moest ik nog even naar de w.c. Het lot van iemand, die plaspillen slikt. Ik had mijn helm, handschoenen en ijzers op een bank gelegd en bij terugkomst waren deze verdwenen.
Nu is het zonder schaatsijzers lastig schaatsen, dus ik ging op zoek, maar kon deze niet meteen vinden.
Gelukkig gaf één van de 15 "Krasse knarren" me een hint. Onder een tas had ik de ijzers niet verwacht. Inmiddels was het peloton zonder hun coördinator begonnen, zodat ik met een tweetal rondjes achterstand begon aan de 125 rondjes. Die rondjes zou ik niet meer inhalen. Ironisch genoeg stapte ik op het ijs op het moment, dat uit de luidsprekers "Summertrain" van "The Sandy Coast" klonk, terwijl de "Krasse knarren" eerder een wintertrein vormen.
De rest van de piramide van 25 kilometer reed ik wel netjes uit. Ik werd nergens op een rondje gereden en de 25 rondjes gingen weer vlak in 24 kilometer per uur. Na afloop schaatste ik met Leen van der Niet een paar rondjes extra, zodat ik toch met het juiste aantal kilometers thuis kon komen.
Dat deed ik na de koffie, thee en warme chocolademelk. Met Henk Distelvelt fietste ik nog een stukje op, daar ik in de Breestraat nog een paar bestelde boeken op ging halen bij Boekhandel Kooyker.
Thuis douchte ik me na mijn bloeddruk opgemeten te hebben: 112 om 62. Het is wel eens hoger geweest.
Na met mijn vrouw geluncht te hebben, fietste ik nogmaals naar de Vondellaan. In de regen ditmaal.
Daar zou ik in de IJshal een clinic Eisstockschiessen begeleiden. Het was door wat ziektegevallen een kleinere groep dan gepland, maar het was er niet minder gezellig om.
En dat is precies, waarom we Bavarian curling geven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten