Schenksloot

Het was een zaterdag met een koude start.

Bij het krieken van de dag vroor het bijna 5 graden, de grens van matige vorst.

Desondanks zag het er naar uit, dat ik vandaag niet op natuurijs zou kunnen schaatsen. Onze oudste kleinzoon was een nachtje blijven logeren en het hele gezin zou vanmiddag bijeen zijn. Vanmorgen deed ik de gebruikelijke boodschappen bij "De Helianth" en bij thuiskomst wandelde ik naar station De Vink, vanwaar ik de trein naar Leiden Centraal nam, waar ik de fiets van Ada ophaalde. Door de onverwachtse logeerpartij was deze in de stationsstalling blijven staan.

Op de terugweg haalde ik nog wat boodschappen bij "De Stevensbloem". Het dooide inmiddels lichtjes.
Daar het bezoek over een half uur zou kunnen komen, legde ik me er bij neer, dat ik vandaag niet zou kunnen schaatsen op natuurijs.

Maar met 2 leuke dagen op de ijsbaan van Warmond had ik er vrede mee.

Om een uur of 2 was iedereen er en brachten we een paar uur gezellig met een natje en een droogje door. Toen de meesten een ommetje wilden maken, bood opa aan om op zijn jongste kleinzoon te passen. Als je ziet, hoe snel kinderen in de eerste levensjaren groeien, dan is het geen straf om dit stukje van hun ontwikkeling mee te pakken.

Het begon te schemeren, toen de anderen met een frisse neus terugkwamen. En met het verhaal, dat er op de Schenksloot geschaatst werd.

Ik haalde mijn schaatsen tevoorschijn en wandelde er naar toe. Er was niemand, toen ik aankwam, maar er kwam net een kunstschaatsster, die ook het ijs op wilde.

In de schemering in je eentje gaan schaatsen is niet zo'n slim idee, maar met een ander op het ijs durfde ik wel wat baantjes te trekken op het zwarte ijs. Daarbij werd ik op de foto gezet op de Schenksloot.


Ik schaatste over het nieuwe aquaduct van de Rijnlandroute.


Op de valreep kon ik toch nog genieten van schaatsen op natuurijs op de Schenksloot.