Van katholiek naar geestig

Anderhalve week geleden stond er een zeer lezenswaardig artikel in Trouw onder de titel "Het katholicisme van Godfried Bomans werd steeds minder katholiek".

Ik denk, dat dit voor heel veel katholieken opgaat. Zelf ben ik ook in een warm katholiek nest opgegroeid. Mijn geboortekaartje spreekt wat dat aangaat boekdelen.

Als kind leek het me soms wel wat om paus te worden. Wat dat aangaat is het maar goed, dat niet al je wensen vervuld worden!

Net als Godfried Bomans zei ik het Vaticaan met al zijn regeltjes vaarwel. De mystieke kant daarentegen heb ik nooit losgelaten. 

In de jaren '70 was er een televisieprogramma, dat altijd begon met "Er is meer tussen hemel en aarde, Horatio, dan waar je wijsbegeerte van durft te dromen." Dit citaat van William Shakespeare gaf precies aan, waar het programma over ging: onverklaarbare zaken, soms over de grens van leven en dood heen.

In mijn leven heb ik een aantal ervaringen op dit vlak meegemaakt, die je toch aan het nadenken zetten. Net als bij Bomans ging het bij mij van katholiek naar geestig!

Welnu, in mijn kinderjaren was ik zonder twijfel één van de "Beminde gelovigen".

In de jaren '60 werd alles losgewoeld. De hippiejaren braken aan, ook de kerk ontkwam daar niet aan.

Met de progressieve kapelaan Wim Al en de gemoedelijke pastoor Piet Barends discussieerden we met jongerenkoor "Oktopus" over tal van zaken op de grens van geloof, mens en maatschappij. Zeer leerzaam. De drie jaren op Pedagogische Academie "De la Salle" gaven hier nog een extra dimensie aan.
Het Vaticaan werd steeds vager, het moreel kompas steeds nauwkeuriger. Uiteindelijk gaat het daar in je leven om: berokken je je medemensen verdriet of geef je hen wat vreugde?

Het klinkt allemaal heel relativerend, en dat is het ook.

Dit relativeringsvermogen is katholieken met de paplepel ingegoten.

In de boeken van Bomans zie je dat vaak terug, in mijn blog ook. Ons katholicisme mag dan steeds minder katholiek geworden zijn, de relativerende toon is ons nabij gebleven. 

Net als de soms wonderlijke mengeling van ernst en luim.

In het dagelijkse leven 
zijn deze ook verweven!