Werratal Radweg

Het leven loopt vaak anders, dan je dacht en vandaag was daar weer een aardig voorbeeld van. De ochtend verliep aanvankelijk zoals gebruikelijk.

We hadden de vaste oppasdag. Onze kleinzoon was bij ons. Rond 11 uur kreeg ik een telefoontje van een vriend van me, die ik ruim een half jaar niet gezien had. We praatten een tijdje met elkaar. Aan het slot van het telefoongesprek bleek, dat hij morgen naar de Werra zou vertrekken met zijn vrouw.

Ada en ik hadden twee jaar achtereen langs deze grensrivier tussen Oost- en West-Duitsland gefietst.

Ik had dus het nodige over het Werratal en en ruime omgeving en na overleg met mijn vrouw sprak ik af om het na de lunch te gaan brengen. Zo gezegd, zo gedaan.
Terwijl Ada met onze kleinzoon naar de volkstuin fietste, reed ik de andere kant op om de kaarten en boekjes van dit mooie deel van Duitsland weg te brengen.

Ik werd hartelijk ontvangen door mijn oud-klasgenoten en onder het genot van een kop thee passeerde van alles de revue, maar zeker ook de mooie hoeken rond het voormalige IJzeren Gordijn.

Ruim 40 jaar jaar kon men aan beide kanten van deze zwaar bewaakte grens geen pottenkijkers gebruiken, dus de natuur kon al die tijd ongestoord zijn gang gaan. En dat zie je er aan af. Ik wil er geen hordes toeristen op af sturen, dus we houden het onder elkaar met deze Geheimtipp! 
Een uur later vertrok ik op deze heerlijke zomerdag naar de volkstuin, waar ik niemand aantrof. Ik trof hen thuis weer.

Na thuis gegeten te hebben, fietste ik met Jos Drabbels naar "De Bult" voor de droogtraining van de IJVL. Andrea Landman gaf vandaag de training. We begonnen met 10 minuten Fartlek.

Met Hans Boers liep ik iets langer. We hoefden niet eens met snelheid te variëren. Doordat de paden constant op en af gingen met verschillende steiltes hadden we vanzelf een Fartlek te pakken.
De serie buikspieroefeningen liet ik achterwege. Ik had geen zin om mijn tijdelijk onevenwichtige evenwichtsorgaan uit te testen, terwijl ik aan mijn loopconditie kom werken met het oog op de marathon van Leiden.

Zo sloeg ik ook het touwtjespringen over. Door het touwtjespringen op "De Bult" heb ik wel eens vlak voor het schaatsseizoen een achillespeesblessure opgelopen. Daardoor ben ik daarmee wel voorzichtig geworden.

De training werd afgesloten met het zoeken naar een fietssleutel in het vrij hoge gras. Een van de deelnemers aan de training had de sleutel los in de broekzak gestopt en was het bij de serie buikspieroefeningen verloren. Het werd het zoeken naar een speld in een hooiberg. Maar ja, we wonen dan ook niet voor niets in de Sleutelstad!