Als trainer van de beginnersgroep fietste ik vanmorgen in het grauwe ochtendgloren naar IJshal De Vliet, waar ik in de trainerskleedkamer Jaap Kroes zag, die de afgelopen maanden in de Verenigde Staten was.
"Jammer, dat je niet tot de Kerst in Amerika bent gebleven, want ik had een kerstkaart met ICE naar je toe willen sturen", zei ik.
"Nu we het toch over ijs hebben", vervolgde ik: "Heb je het geheim van Jordan Stolz al kunnen ontrafelen?"
Dat had deze Nederlandse Amerikaan niet, maar hij kwam wel met een uitdrukking, die ik niet kende: "The paintrain". Zo noemen de Amerikanen de ploegenachtervolging. Een rake typering, want anderen bepalen bij het volle bak rijden, hoeveel pijn je moet lijden.
Na dit vrolijk intermezzo stapten we de 250-meterbaan op. Mijn beginnersgroep bestond zoals de afgelopen weken uit 1 persoon. Nu heb elk nadeel zijn voordeel, om de bekendste Nederlandse filosoof te citeren. Van individuele aandacht ga je beter schaatsen. Je krijgt immers een training op maat met precies de aanwijzingen, die je nodig hebt. In 3 weken tijd was Tim veel beter gaan schaatsen.
Na de training dronken we met de trainers en de lesnemers koffie, thee en warme chocolademelk in de restauratieruimte boven. Een gezellige afsluiting van de schaatslessen in 2025.
Ik reed naar huis, waar ik met mijn vrouw lunchte, waarna ik naar de tandartsenpraktijk fietste voor een afspraak met de mondhygiënist. Na een half uur bikken en polijsten was ik klaar. Ik fietste naar een imker in Leiderdorp, waar ik lege honingpotten bracht. Met een klein potje honing fietste ik verder. Daarbij kwam ik bij de Molentocht.
Eenieder, die mij een beetje kent, weet dat ik gek ben op het schaatsen van Molentochten.
Dat deed ik door langs de Dwarswetering naar Hoogmade te fietsen, waar ik de Does overstak om over de Ruigekade richting Rijn te fietsen. Hierbij kwam ik langs een paar molens.
Om 3 uur zette de avondschemering al in langs de Does. 
Daarnaast waren er ook veel vogels te zien.
In de top van een boom zat, hoe toepasselijk, een boomvalk.
Grauwe ganzen waren er ook te kust en te keur, maar ook een ooievaar. Het was altijd een trekvogel, maar door de slappe winters van tegenwoordig wordt het beetje bij beetje ook een standvogel.
Over de Hoofdstraat trapte ik naar Zoeterwoude-Rijndijk, waar een nieuwe Molentocht me wachtte.
Langs het spoor reed ik naar de Sleutelstad, waar ik bij "De Helianth" de fruitvoorraad aanvulde. Daarmee fietste ik naar de Stevenshof, waar ik nog even kon genieten van de mooie zonsondergang boven de Dobbewetering.
Als afsluiting van in totaal 44 kilometer fietsen, na vanmorgen 16 kilometer geschaatst te hebben, reed ik nog even naar de molen.
Voor mij was het vandaag geen paintrain....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten