Natte sneeuw en Turks fruit

Sneeuw zit in het DNA van deze winter. Heel lang zag het er naar uit, dat we een vorstperiode zonder sneeuw zouden meemaken, maar de voor het oosten van het land aangekondigde sneeuwval had onze omgeving toch weten te bereiken. Ik geef het toe: Leiden ligt oostelijk van Katwijk, maar zo oostelijk?
Om half 3 stond er een afspraak in mijn agenda met Hans Boers. Met een temperatuur van net boven het vriespunt liepen we onder een zwaar bewolkte hemel, waaruit natte sneeuw naar beneden kwam dwarrelen, via de Papelaan naar het kunstwerk onder de A4 door.
Vanaf deze fietstunnel vervolgden we onze route naar de tunnel bij de voormalige dierentuin van Wassenaar, waarna we over de Horstlaan en de Velostrada weer naar onze fietsen bij station Voorschoten renden.
De natte sneeuw kwam inmiddels met grote vlokken uit de lucht gedwarreld. Het is nog winter en hoewel natuurijs er niet meer inzit, lijkt de lente op de weerkaarten nog behoorlijk ver weg.

Na in de sneeuwbui naar huis gefietst te zijn, douchte ik me en sleep mijn schaatsen met de diamanten slijpsteen. Kennelijk hebben ze in België mijn blog ook gelezen en begrepen, dat je met diamanten veel sneller kunt slijpen. Dit schaatsland in opkomst, met Bart Swings als op twee na beste allrounder ter wereld, werd deze week opgeschrikt door een spectaculaire diamantroof op vliegveld Zaventem.
Voor video: KLIK HIER!
Als er binnenkort diamanten slijpstenen worden aangeboden, afkomstig uit België, dan weet u genoeg....
Als toetje hadden we na het avondeten baklava en Turks fruit, dat een dochter had meegebracht uit Istanbul, waar ze op vakantie was geweest. In deze miljoenenstad aan de Bosporus had ze in een prachtige ijsbaan, die net zo groot is als de Leidse IJshal, het kunstschaatsen op peil gehouden.
Turks fruit roept bij mij altijd herinneringen op aan het destijds als schokkend ervaren boek van Jan Wolkers.

Op HAVO en VWO had ik het, net als veel klasgenoten, op de literatuurlijst Nederlands staan als één van de maar liefst 25 boeken. Kom daar heden ten dage maar eens om.
In 1973 zijn we met een aantal klasgenoten van de HAVO-top van Pedagogisce Academie "De la Salle" naar de net uitgebrachte verfilming van "Turks fruit" gegaan. Zo uit het blote hoofd zaten Jos Glandorf, Fred Vuling, Nico de Bont, Rob Peters en Gerda van Zijl bij dit groepje bioscoopbezoekers. Deze film was het overrompelende debuut van Monique van der Ven.

Na afloop van de film hebben we in een café in Haarlem nog lang na zitten bomen over de film. Vandaag was dat niet het geval.

Het Turks fruit was gekocht bij een bakkerij uit 1777, die nog heeft geleverd aan de Sultans van het Ottomaanse rijk, en het smaakte uitstekend!