vrijdag 28 februari 2020

Elfdorpentocht

Het weer paste wel enigszins bij de Elfdorpentocht, die vanmorgen in de Leidse IJshal werd verreden. In een groot deel van het land was er vorst aan de grond. Meer had deze winter ons niet te bieden.
Zoals ieder groot toernooi eindigt met een finale, zo is de Elfdorpentocht het sluitstuk van in totaal 4 weken schaatslessen geven aan kinderen. Vooral de hoek, waar de kinderen door de sneeuw moeten banjeren, vind ik geweldig.
Om kwart voor 8 pakte ik de fiets uit het schuurtje en reed naar de Vondellaan, waar ik gelijk met de kinderen aankwam. De meeste hindernissen stonden al klaar. Ik hielp met de laatste obstakels. Op mijn werk word ik wel eens een dwarsligger genoemd, dus die ervaring kwam mij goed van pas.
Of dit de reden was, dat Henk Distelvelt en ik uitverkoren waren om om 9 uur de eerste ronde voor mochten rijden met 104 kinderen achter ons aan, daarover liet de deskundige jury zich niet uit.
Deze loze ronde ging met het licht aan, de eerste rondjes tot aan de eerste stempelpost van de Elfdorpentocht werd in het donker verreden. Daarna ging het licht weer aan.
Om de 5 minuten werd er gestempeld. Dit was het moment, dat er van hindernis gewisseld werd. De sneeuwhoek, waar ik samen met Wim Slootweg was ingedeeld, kwam viermaal aan bod. De eerste keer moest ik de kinderen duidelijk maken, dat sneeuwballen gooien niet was toegestaan. Ik ken mijn pappenheimers.
Na iedere ronde met klûnen door de sneeuw, waarbij je tot over je enkels in de sneeuw wegzakte, zoals ik tijdens een proefronde had ervaren, moesten we sneeuw van het ijs schuiven en weer op de de sneeuwhoop gooien.
Een trio snelle schaatsers van de IJVL had tijdens een "sneeuwronde" de wet van Pythagoras ontdekt. Door een stootkussen weg te schuiven hadden ze zichzelf een kortere weg verschaft. Ik had het meteen in de gaten en stuurde hen alsnog door de sneeuw. Sneeuw hoort er nu eenmaal bij als je een Elfdorpentocht wil rijden.
Na ruim een uur tijd zat de geslaagde versie van de Elfdorpentocht er weer op. Met veel vrijwilligers waren alle hindernissen na een half uur weggeruimd.
Alleen de sneeuwhoop hield moedig stand....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten