Leny

Gisteren was mijn zus Leny jarig. Ze werd 75 jaar, een prachtige mijlpaal. Ter gelegenheid daarvan waren we uitgenodigd voor een feest in "Rozen en Radijs" in Burgerveen.

Ada was 's ochtends naar de volkstuin gegaan, terwijl ik in het waterkoude weer bij "De Helianth" de wekelijkse broodbestelling op ging halen. We zouden 's middags naar Burgerveen fietsen, maar mijn vrouw kwam verkleumd en rillerig van de tuin.
Daar het niet zo'n goed plan leek om niet helemaal fit 50 kilometer te gaan fietsen waarvan de terugweg in het donker zou zijn, lieten we ons door Johan en Tineke thuis oppikken. Op de heenweg hadden we een miezerregen, waar je wel nat van zou worden.

In de Rozentuin was het feest van mijn zus. Het was gezellig druk met een natje en een droogje. Na een gebakje en twee koppen thee trok ik me even bescheiden terug om op mijn mobieltje te kijken, hoe de 1500 meter in "Thialf" was afgelopen.

Tijmen Snel had de kwalificatiewedstrijd op de schaatsmijl gewonnen. Als eerste trainer bij de IJVL had ik hem in de Leidse IJshal onder mijn hoede gehad. Mijn niet alledaagse manier van trainen blijkt dus geen belemmering voor een latere topsportcarrière. 

Bij mij was dus sprake van toenemend feestgedruis en daar dacht de gitarist, die met een gitaar met een zeer breed scala aan muziekstijlen exact hetzelfde over. 

Hij liet feestgangers meezingen met het door hem vertolkte lied. "All you need is love" was de eerste, waarop ik meezong. Na de Chinese rijstschotel en een paar biertjes werd het serieus, toen ik een microfoon mocht hanteren voor de tweede stem.

Met een microfoon in je hand voor een feestzaal is het moeilijk bescheiden te blijven, maar met een lied van "The Dubliners", die we ook met "Schelvispekel" speelden, speelde ik een thuiswedstrijd.

Met polonaises en veel samenzang zat de sfeer er goed in. Het slotnummer op het supergezellige feest van Leny was de klassieker, die in menig stadion uit volle borst wordt meegezongen: "You'll never walk alone".