Astbruchloop

Het had vannacht geregend, maar niet zoveel als was verwacht.

Ik had er niet veel van gemerkt. Ik sliep door tot bekant 7 uur. Het was niet zo warm als gisteren, maar een minimumtemperatuur van bijna 18 graden Celsius is toch behoorlijk hoog te noemen.
Na het ontbijt ging Ada naar de volkstuin, ik ging in het mooie centrum van Leiden boodschappen doen bij de Oogstwinkel en "De Helianth". Na de boodschappen thuis gebracht te hebben, bracht ik vers brood naar mijn vrouw toe. Onderweg kwam ik langs een school, waar het een drukte van belang was. Donderdag waren de eindexamenuitslagen immers bekend geworden.


Na aardbeien geplukt te hebben, fietste ik op het warmst van de dag naar huis.
Ik trok mijn hardloopkleren en sportschoenen aan en ging een stuk lopen. Via het Stevenspark liep ik naar het park van Ter Wadding, waar ik drie rondjes kriskras door dit kleine bos liep.

In de schaduw van de bomen was het goed uit te houden.


Maar het meest bijzondere was hetgeen ze in Duitsland Astbruch noemen. Wij kwamen er tijdens een rit door het Lippetal tijdens onze fietsvakantie naar Praag mee te maken.
In Voorschoten zag de Hollandse versie van Astbruch er zo uit.

Een geknakte tak van een moerbeiboom.

Dit had ik niet verwacht, toen ik aan de duurloop van 7 kilometer begon.

Het lijkt me in ieder geval niet goed voor de gezondheid, als je zo'n tak op je hoofd krijgt.