"Zijn we er tóch weer ingetuind!"

In mijn jeugdjaren was Herman Kuiphof een gerenommeerde sportcommentator. 

Op 1 december 1962 voorspelde hij, dat men zich op kon maken voor één van de strengste winters ooit. Anderhalve maand later was de allerzwaarste Elfstedentocht ooit.

In maart 1966 maakte hij een achtergrondverhaal over de nog piepjonge Ard Schenk en Kees Verkerk. Hij had goed in de smiezen, dat er in het schaatsen een nieuw tijdperk was aangebroken.

Maar de quote, die het meest is blijven hangen is: "Zijn we er tóch weer ingetuind!" Deze sprak hij uit, toen West-Duitsland in de finale van 1974 na een voorsprong in de eerste minuut voor rust met een frommelgoal op 2-1 kwam. 
Vandaag was ik er toch weer ingetuind. Ada ging vanmorgen voor een dagje mantelzorg naar haar moeder, ik bracht het groente- en tuinafval naar de volkstuin om daar te composteren en om bramen te plukken.

Na het kleine buitje van vannacht stond de tuin er weelderig bij.



De bramen bracht ik bij mijn schoonmoeder, waarna ik op de terugweg nog wat fruit kocht. Thuis maakte ik het hele huis met de stofzuiger schoon. Bij het uitkloppen van een vloerkleedje in de achtertuin zag ik allerlei insecten en vlinders rondfladderen.


Ik pakte mijn mobieltje, maar stilzitten zit er bij de vlinders niet bij.


Het foto's maken duurde langer dan gedacht. Was ik er toch weer ingetuind!

Alleen het motje op het behang bleef langdurig stilzitten....