De Hobbit

Het was een bewolkte, vrijwel windstille zondag, 1 februari 1976. Het was mijn moeders 64e verjaardag en het vroor een graad of 5. Met een stuk of 10 vrienden, waaronder Bas Warnink, Nel Arends, Wim Beenakker en Joep Kapiteyn, die van ons allemaal de mooiste slag had, hadden we afgesproken op de landijsbaan in Nieuw-Vennep. De meesten hadden, net als ik, lang haar, hetgeen in de vrieskou niet bepaald vervelend te noemen is. Ik had die week al een paar keer geschaatst, want ik had het begin januari 1976 wel gezien in 5 Atheneum op het Fioretti-college en was me aan het voorbereiden op het staatsexamen VWO. Hetgeen inhield, dat ik baas was over mijn eigen tijd en dus die week vaak op het natuurijs te vinden was.
Mijn vrienden waren net als ik ongetrainde schaatsers. In de winter van 1971 kon je voor het laatst op natuurijs schaatsen, en dat was al 5 jaar geleden en kunstijsbanen had je toen nog niet zoveel. Wat dat aangaat hadden de jaren '70 toch wel wat weg van het afgelopen decennium. We reden dus met een vrij grote groep onze rondjes en ik zat een beetje in de middenmoot: niet snel, maar ik kon het wel lang volhouden. Net als nu, dus.
Ik zal deze dag niet snel vergeten, want toen heb ik voor het eerst tegen iemand gezegd, dat ik de Elfstedentocht wel eens wilde gaan schaatsen. Het antwoord van Nel was van verbluffende eerlijkheid: "Dan mag je wel veel gaan trainen!"
Nu we het toch over directheid hebben, Nel heeft het niet van een vreemde. Op haar verjaardag vond haar vader, dat wij te lang bleven plakken en om een uur of 2 kwam hij met een stapel jassen binnen: "Jongelui, mag ik even jullie aandacht? Van wie is deze jas?" Met deze gevleugelde uitdrukking, die ons de rest van ons leven zou bijblijven, stonden we 10 minuten allemaal buiten.....
Om even op het trainen terug te komen: in die jaren stond mijn hoofd daar niet naar. Ik vond stappen veel leuker. Dat deden we dan ook na een paar uur geschaatst te hebben. We gingen met een man of 10 van de ijsbaan naar het hippies centrum, pardon, het jongerencentrum "De Hobbit", in die jaren onze stamkroeg.


 In die jaren trad de Hobo String Band uit Aalsmeer heel vaak op in "De Hobbit" en haar voorganger "Lambiek", gehuisvest in mijn oude R.K. lagere jongensschool Sint-Jozef.



In "De Hobbit" werd die middag "Pink Floyd at Pompeii" gedraaid op een groot scherm. Wat me in die film met prachtige muziek vooral trof, was het stuk, waar je het lava zag pulseren, precies in het ritme van "Echoes".
Onder het nuttigen van Skol en tosti's genoten we volop van de prachtige muziek van Pink Floyd op deze zondagmiddag in Nieuw-Vennep. Op natuurijs schaatsen en daarna met vrienden doorzakken in "De Hobbit" was een zeldzame combinatie. Zeldzaam mooi!