Ankeveense plassen

Na gisteren een dag te hebben gewerkt, doordat de sneeuw in onze omgeving het schaatsen op natuurijs onmogelijk had gemaakt, zag ik 's avonds op schaatsforum een verrassende mededeling: er kon in Ankeveen, waar vrij weinig sneeuw gevallen is, geschaatst worden. Een telefoontje naar Bert Rijkse, een jeugdvriend met wie ik zeer veel uren heb doorgebracht voor en achter de bar van "De Hobbit" in Nieuw-Vennep, bracht de verlossende woorden: "It giet oan!" Bert woont tegenwoordig in Ankeveen en is door mij benoemd als ijsmeester aldaar.
Nadat de computer weer aan de praat was gekregen, met grote dank aan Josien Messemaker, die als helpdesk fungeerde, kon ik om 8 uur eindelijk de mailtjes naar de droogtrainingsgroep en de Krasse knarren de deur uit doen, dat we woensdagochtend om half 10 vanaf de IJshal aan de Vondellaan zouden vertrekken. Of het door het late versturen van de mail kwam of door andere oorzaken: de opkomst was kwantitatief minimaal. Kwalitatief was het een heel ander verhaal. Met Jos Drabbels, Andrea Landman en Paul Verkerk vertrok ik naar Ankeveen. Het Dreamteam was weer compleet!
Hoe noemt Jaap de Gorter dat ook alweer? "Je moet pieken op het juiste moment!"
En dat deden we vandaag. Temperatuur net onder nul, vrijwel windstil, een winterzonnetje, een prachtige omgeving en ondanks de paar centimeter sneeuw over het algemeen goed glijdend ijs. Wat wil een mens nog meer.

Om 10 voor 11 maakten we onze eerste slagen. Eerst reden we een paar keer over de geveegde banen van enkele kilometers lengte. Langzamerhand gingen we deze rondes verlaten en volgden we de sporen in de sneeuw. Het gleed wat minder goed, maar nog steeds behoorlijk. Zo kwamen we telkens weer in nieuwe hoeken van de Ankeveense Plassen.

Na in de tent bij het startpunt koffie en warme chocolademelk te hebben genuttigd, begonnen we aan onze zwerftocht over de Ankeveense plassen. We staken een wandeldijk over en kwamen op een groter meer. Hier reden we langs de kant een grote ronde, om via een slingerende sloot door het bos weer aan de kant van de wandeldijk uit te komen. Paul reed in dit bos in een scheur en ging onderuit.



We staken dit meer nogmaals over en kluunden over een dijk. Hier konden we wel 3 kanten uit schaatsen, allemaal even aanlokkelijk. Paul had hier een prachtige Duitse uitdrukking voor: "Wer die Wahl hat, hat die Qual", oftewel: wie veel keuzes heeft, kan moeilijk kiezen. Wij kozen er voor om rechtdoor te gaan over een rechte, brede sloot. Dit was niet de beste keuze: het ijs kraakte behoorlijk. We keerden terug en gingen het grootste meer op. Slingerend langs allerlei rietkragen kwamen we telkens weer in nieuwe verborgen hoeken van de Ankeveense plassen. Onvoorstelbaar mooi!
Om half 2 zochten we een koek-en-zopie op, waar de erwtensoep prima smaakte. We hadden Jaap inmiddels een sms-je gestuurd met de mededeling, dat het een prima vergaderdag was, terwijl wij genoten van de prachtige omgeving.

Het werd op deze schitterende woensdagmiddag wel wat drukker doordat hele gezinnen kwamen schaatsen, maar we hadden nog steeds alle ruimte. We vonden het alle vier een uitstekend idee van de KNSB om zeer veel mensen naar het Henschotermeer bij Woudenberg te lokken. Bij thuiskomst hoorden we, dat er op dat rondje van 2 km (vergelijkbaar met de Vogelplas), 5000 schaatsers waren afgekomen. Op de veel grotere Ankeveense plassen reed niet eens de helft van dat aantal rond.
We reden over de drie plassen nog een grote ronde, we deden zelfs de minst betrouwbare sloot vanaf de molen en om 10 voor 3 verlieten we na 4 uur ijspret de Ankeveense plassen.
Hoe mooi het op de Ankeveense plassen was op 6 januari 2010 kunt u zien op deze van youtube geplukte filmpjes:



Bij Amsterdam en Schiphol zagen we de zeer dreigende lucht hangen van de sneeuwbuien, die het verkeer in Noord-Holland en dan vooral rondom Mokum, volledig zouden ontwrichten, maar wij waren letterlijk en figuurlijk voor de bui binnen.