Tsjakka!

Op deze warme zondagmorgen reden Jaap de Gorter en ik met de trein naar station Bloemendaal, waar we mee zouden doen aan de Letterenloop. Als oud-studenten van de Frederik Muller Academie konden we natuurlijk niet ontbreken bij de 10-kilometerloop, waaraan ook diverse schrijvers meededen, zoals Bram Bakker, Kees van Beijnum en Elvin Post.

Vlak voor ik van huis ging, had ik op internet gezien, dat Siebe in el Memorial Luis Muñoz de Sabiñánigo, die door zijn ploeggenoot Paul Kneppers was gewonnen, keurig vierde was geworden!

Bij binnenkomst op de ijsbaan zagen we mede-IJVL-leden Max en Erne Blondeau.
Gelegen op het kunstgras op het middenterrein hoorden we Emile Raterband op zijn allerbest: we konden hem niet verstaan! En dat is maar goed ook, want ik heb altijd de grootste moeite met dit slag volk, dat een puinhoop maakt van hun eigen leven en dan jou komt vertellen, hoe je moet leven.
10 minuten voor de start begaven we ons naar het startvak op de Haarlemse kunstijsbaan, waar Emile Ratelband helaas wel verstaanbaar was. Ja, en dan ontkom je niet aan "Tsjakka!". Om 12 uur klonk het startschot en konden we gaan lopen. Eerst driekwart baan op de betonnen vloer van de ijsbaan en daarna via de kortste weg naar station Bloemendaal. Daar begon het mooiste stuk van de loop: over bospaden en brede lanen, die kronkelden en veel kleine klimmetjes en afdalingen telde.
Kortom, onder de bewolkte hemel was het genieten op deze broeierige middag. Het lopen ging beter, dan ik verwacht had. De vorige Letterenloop liep ik een van mijn beste tijden op de 10 km, dat zat er gezien de hoge temperatuur niet in. Maar ja, als je als startnummer 221 krijgt toebedeeld, wil je daar natuurlijk zo snel mogelijk vanaf, he Bas?

De laatste 2 kilometer liepen we vanaf station Bloemendaal weer wat vlakker, maar er zat vandaag geen versnelling in. Zodoende kwam ik binnen in een brutotijd van 46.06, wat een nettotijd van 45.37 opleverde, goed voor de 160e plaats in een veld met 1040 gefinishte deelnemers. Jaap kwam in 47.33 netto binnen.

Gelukkig was Emile Ratelband al vertrokken. Zodoende kregen we in de laatste meters geen "Tsjakka!" naar onze kop geslingerd.