Rondje Rottemeren

De lucht was vochtig en bedompt in de bibliotheek van Rijnsburg, ondanks dat het zonnetje scheen, toen ik aan kwam fietsen. Dat had alles te maken met het noodweer van afgelopen donderdag. Deze bibliotheek had weer eens waterschade. Dit keer niet via het dak, maar via de nooduitgang, waar het vele water op het schoolplein ten gevolge van een verstopte waterafvoer nu naar de bibliotheek werd afgevoerd.
Nu hebben wij een verzekering voor waterschade, maar de verzekeringsmaatschappij keert niets uit, daar dit valt onder "horizontale neerslag"!
Een korte, maar hevige regenbui deed ons om kwart over 10 nog even opschrikken, maar gelukkig bleef het de rest van de morgen droog.
's Middags stapte ik om 2 uur op de racefiets naar Hans Boers. Om half 3 vertrokken we samen naar Nootdorp om via Pijnacker naar Oude Leede te rijden. Ik wist niet, dat het in deze contreien nog bestond, maar we reden 3 km over een onverharde weg richting Rotterdam. Toch wel een aparte ervaring, midden in de Randstad.

Vlak bij vliegveld Zestienhoven reen we langs de noordgrens van Rotterdam, de stad van Feyenoord-suppoost Crooswijk, oostwaarts, tot we bij de afslag naar de Rottemeren kwamen. Gezien de tijd zagen we af van ons plan om naar Kinderdijk te fietsen. We sloegen in plaats daarvan linksaf en kwamen zo, pedalerend langs de Rotte, bij Oud-Verlaat, waar we in een in naam rookvrij café koffie, warme chocomel en 2 stuks appeltaart bestelden. Tussen de rookflarden door ontwaarden we bij het verlaten de prijs van de fabrieksappeltaart: € 4,- per stuk. Ik weet het, je mag het niet meer doen, maar ik kwam zo uit op fl. 8,80 per stuk appeltaart!

Al snel kwamen we bij de Rottemeren uit, waar we ruim anderhalf jaar geleden heerlijk geschaatst hadden op een mistige dag. Vandaag was het verre van mistig. Het waaide hard en we konden genieten van Oudhollandsche Ruysdael-luchten met uitzicht op de molenviergang aan de overzijde van de Rottemeren.

De oevers van de Rottemeren zagen er totaal anders uit dan "the banks of the Nile".

Bij de A12 kregen we de wind flink van voren, dus dat was even flink buffelen. Een prima training voor de Mergellandroute. Ondanks de tegenwind wisten we de kilometerteller nog tot 30 km te krijgen. Heel kort, weliswaar, maar toch...
Na Zoetermeer gepasseerd te zijn reden we door de polder naar Stompwijk en langs de Vogelplas naar de veerpont. Deze was net aan de andere kant van de Vliet. Wij wachtten keurig bij het bord, waarop stond, dat het pontje van 07.00 tot 19.00 heen en weer ging. De ambtenaren van de provincie Zuid-Holland dachten daar totaal anders over. Zij werkten maar tot 18.00 uur en ondanks dat wij, samen met een eveneens fietsende vrouw, voor 6 uur al stonden te wachten, vertikten ze het om ons over te zetten.
Hans fietste derhalve via de sluizen van Leidschendam, terwijl ik via de blauwe brug bij de Voorschotense ijsbaan reed. Thuisgekomen had ik 80 km op de teller staan, met de 12 km van het fietsen naar mijn werk kwam ik zelfs op 92 km uit.
Toch niet gek voor een achternamiddag....