Bezemwagen

De wekker ging om half 7 in onze kamer in Hotel "Cabo Mayor" in Oviedo, 40 minuten later verlieten we dit pand in Santander. Bij het busstation zagen we de bus naar Aeropuerto net wegrijden. Over een half uur kwam de volgende, dus we hadden tijd om de houten banken te ontbijten.
Op het vliegveld aangekomen raakten we in de wachtrij voor Ryan-Air aan de praat met een echtpaar, dat ons aanbood om mee te rijden naar Nijmegen, waar ze ons op het station af zouden zetten. Een meevaller.
De tegenvaller liet niet lang op zich wachten. Naïef als we waren, stapten we op de incheckbalie af met alleen de print van ons mailtje met het reserveringsnummer FCTRMD. Vorige keer was dat bij Vueling voldoende. Nu niet dus. We moesten bij de ticketdesk handmatig inchecken voor de lieve som van € 80,-. En dan krijg je een papiertje mee met Ryanair.com The low fares airline.....

Om 10 uur waren we welkom aan boord van de vliegmachine naar Weeze, waarbij ik dit keer bij het raam mocht zitten. We hadden nu rij 22. Dat dan weer wel.
Het was prachtig weer, zodat je een prachtig uitzicht had over de kust bij Santander. Het bleef echter niet zo. We klommen hoger en hoger en kwamen boven de wolken uit, zodat je alleen uitzicht op de wereld beneden je had als er gaten in het wolkendek zaten. Boven Frankrijk was dat een paar keer het geval, zoals bij de Golf van Biskaye en boven de Gironde.
Boven Duitsland was het onbewolkt, dus het was genieten van de poppenhuisjes ver beneden ons, die steeds groter en gedetailleerder werden. We landden veilig op Weeze en het melodietje van "Aanvallen" weerklonk.

We moesten nog even wachten, voor we van boord mochten en nog langer, voor we de bagage hadden, maar toen konden we in één keer door naar Nijmegen. We reden mee met Willem van Kempen en zijn vrouw, die in de Picos de Europa waren wezen wandelen. Het is te hopen, dat ik met de Zevenheuvelenloop niet bij hem in de auto terecht kom: hij bestuurt de bezemwagen!

Onderweg in regenachtig Nederland moesten we een paar keer overstappen, doordat de NS nog steeds bezig was tussen Leiden en Hoofddorp. Op het station van Haarlem voelde ik bij het uitstappen een lichte krampscheut in mijn rechterkuit.
Nu was door het vele wandelen en bergwandelen in Asturias, dat ik in Oviedo niet hardgelopen heb, ondanks het goede voorbeeld, dat vrij veel Spanjaarden mij gegeven hadden. Ik had mij voorgenomen om 3 keer in heuvelachtig Oviedo te gaan hardlopen als voorbereiding op de Zevenheuvelenloop.
Maar ja, de weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens.

Ondanks een gevoelige kuit ben ik vandaag, toen het 's middags droog geworden was, toch maar gaan proberen, hoe mijn kuiten zich bij het hardlopen zouden houden. Rustig dribbelend ging het beter dan verwacht. Ik kon een kleine 7 km zonder problemen lopen, tot ik een ronde brug probeerde. De overbelasting van mijn kuit door het vele bergwandelen, waarover ik deze week meer op dit blog zal zetten, voelde ik meteen weer.
Het is maar goed, dat het nog 4 weken duurt, tot de start van de Zevenheuvelenloop. Want vandaag had ik een behoorlijke kans gehad om bij Willem van Kempen in de bezemwagen te belanden!