Geert Wilders zou onmiddellijk spreken van "het Islamitische gevaar" en dat klopte dit keer wel een beetje, want ik gleed onderuit met mijn fiets en de remmende lesauto stopte pas een meter voor me. Zo ver gleed de remmende auto door. Er zijn momenten in mijn leven, dat ik me behaaglijker gevoeld heb.
Gelukkig liep het voor mij net even beter af dan met Ada in de zomer en hielp koelen met een coolpack en smeren met spiroflor om het ei tot wat fatsoenlijker proporties terug te brengen. Want vanmiddag had ik ook nog het geluk, dat ik mijn snijvaste scheenbeschermers met kniebeschermers aan had.
De eerste dag op natuurijs begon achter internet, waar om 9 uur op http://www.stgv.nl/joomla/ dit bericht verscheen: IJsbaan geopend
Hallo Alle de ijsbaan is geopend vanaf 3 december vanaf 10 uur tot 17 uur en van 19 uur tot 22 uur. Ik mailde mijn schaatsvrienden, dat ik om een uur of 10, net als vorig jaar op de eerste natuurijsdag, op de landijsbaan van Voorschoten zou gaan schaatsen. Eerst fietste ik nog naar het stadhuis van Leiden, waar ik mijn nieuwe rijbewijs op ging halen. Langs de met een vliesje ijs bedekte Vliet reed ik naar Voorschoten toe.
Ik zag Bert Raaphorst al rondrijden. Met Evert Boekhout, wiens tweede keer schaatsen dit seizoen al meteen op natuurijs was, maakte ik de groep van de krasse knarren compleet.
Nu wil het toeval, dat ik een hoofddoek van Time Out, die ik gisteren in de Leidse IJshal had gehad, over mijn bivakmuts had gedaan. Even uittesten, hoe dit aanvoelde bij het schaatsen.
"Zo, heb je een hoofddoek op", kreeg ik meteen naar mijn hoofd geslingerd, "dat gaat je straks kopvoddentaks kosten!"
"Ik ga het nog erger maken", antwoordde ik: "Met deze bivakmuts en de skibril lijkt het wel, of ik een boerka op heb."
Mijn schaatsvrienden werden het tenslotte eens over de volgende sanctie: ik zou een dubbele toegangsprijs moeten betalen om vervolgens van het ijs gehaald te worden en van de ijsbaan verwijderd!
Ik heb maar niet gevraagd, welke sanctie de heren in petto hadden voor oud-wereldkampioene Sylvia Burka (het Engelstalige woord voor boerka).
Desondanks mocht ik met de krasse knarren meeschaatsen op de langzaam maar zeker steeds drukker wordende landijsbaan.
Hieronder staan een paar foto's, die gemaakt zijn door beroepsfotograaf René Zoetemelk, die plaatjes aan het schieten was voor Groot Voorschoten. Let eens op, hoe mooi mijn twee trainingsmaten op de bovenste foto schaatsen. Een unieke foto!
Het ijs was op de rechte stukken goed, in de bochten zaten diverse plekken met aangevroren sneeuw, dus die kon je lastig nemen met pootje over. Dan maar wat minder technisch. We reden in een redelijk pittig tempo onder een bewolkte hemel een uur lang onze rondjes. De natuurijsslag hadden we al weer goed te pakken, net zoals het natuurijs ons te pakken had.
Om half 12 dronken we in de kantine koffie en warme chocomel, om daarna een klein uur wat meer op techniek te gaan rijden.
Ans van Dijk nam deze foto's van Bert Raaphorst en mij.
Om 1 uur stopten we en fietste ik nog even door naar de Vogelplas, om te kijken, hoe die er bij lag. Tot mijn stomme verbazing werd er aan de noordkant een baan geveegd door iemand van ijsclub Stompwijk. Het bloed kruipt, waar het niet gaan kan en op deze vorstige decemberdag bond ik mijn ijzers weer onder en reed de geveegde baan van een kilometer lengte 10 keer, met af en toe een uitstapje naar de vogelkijkhut.
In het midden was het ijs matig, aan de kant van de Kniplaan was het prima.
Terwijl ik aan het schaatsen was, begon het weer eens te sneeuwen. Wat dat aangaat lijkt deze winter een kopie van die van vorig jaar.
Om 3 uur verliet ik de Vogelplas, omdat ik nog twee uur schaatsles moest geven, om op weg naar huis alsnog een ei te krijgen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten